Alle inzendingen over verwaanden

waar (n)iemand op wacht mislukte advocaten van het vurige geslacht huichelen zonder toga het vuur in de vagina bij om het even wie verwaandheid pleiten doorzichtig als hun lingerie schaamteloos rechtop kruipen sluipen door de lettergrepen van de eigen naam alles vol schijn te vangen tot de wrong in de tong giftiger dan ratelslangen geilen…

Oh die lastige Daan wil steeds iets anders aan als het aan hem lag liefst nieuwe kleren elke dag dan voelt hij zich een hele piet maar zoveel geld heeft mamma niet en zelfs al had ze de poen zou ze het nog niet doen. Hij is een grote ijdeltuit zoekt steeds zelf zijn kleren uit echt niet hetzelfde als daarvoor minstens elke dag anders hoor…

Och, die verwaanden, ik wil, dat ze genezen, daar hoop ik maar op.…

Wie ben ik om uit te leggen wat separatie is Geen woorden kan ik vinden: verwaandheid? -Onschuldig zat ik in een cel te boeten voor verwardheid- Nu loop ik stil de weg naar morgen Woorden geven mijn gesteldheid weer Langzaam loop ik de weg, zoekend naar onbekende beelden.…

Wolkenformaties stomen op over De Fantastische Oceaan de wind Zit erachter Hij is tegen saaiheid Wolken kennen geen afgunst En zijn niet verwaand.…

Ik was naakt, naakter dan een man mij ooit zag Ik was geraakt, en tranen bedekten mijn lach was het verwaandheid dat bedekte mijn oren? en mij niet liet horen, wat het kind zei. ik ben naakt, net als de keizer geen ijzer, geen ragfijn goud, geen geweef is nodig. Is dat de prijs van liefde of was het gekte dat mij dreef?…

"Spiegeltje, spiegeltje aan de wand, wie is het mooiste in het land ?" "Wat ben je toch een ei, waarom vraag je dat aan mij? Het beeld dat jij nu ziet, laat aan jou hoe jij geniet."…

Doe jij maar net of u lekker bocht puur om te bochten bewust natuurlijk vergezocht plezier te gallen, bakken gallen Doe jij maar net of u jij die eigen kromme tenen schopt in lijden, al geleden ver buiten het boek gegaan Als republieken het verzieken lijkt het steeds meer op retour vanuit stekend wegwijs wijzen Handige grepen, vuile…

Wortel van volmaaktheid, heiligheid, de ondeugd van verwaandheid bereikte de sprong van een kind, dat telkens bloost, in vreugde puur nederige deemoed in eigen fout erkend, ziet mij vechten, smeken, ziet de zelfverachting op haar knieën ..…

zelfverwaande kikkers kwaken door hun opschepperij overal onrust, die alleen maar zorgt voor een plons in het water zonder reddingsboei!…

Hij hief aan het feestmaal de beker zo hoog, Hij sprak, met verwaande woorden, Van al zijne voorspoed, van al zijn geluk, Terwijl zij hem zwijgend aanhoorden. Hij sprak zonder eerbied noch medelij Over 't onheil van vreemden en vrienden, En zei, dat de rampspoed geen wakkeren trof, En de andren hun onheil verdienden.…

het dorstig renpaard volgt een waadvogel verwaand spoort de pikeur zijn onwillig lamoen terug in de piste waar verdwaalde woorden hoefafdrukken in het zand daar spreekt je pen en schrijft je tong tekens door het rennen uitgewist opnieuw het zicht en jaarringen scherpen de tijd die uitgerekend in papier verdwijnt…

je ego trippelt je haast voorbij op hooggehakte sandaaltjes verwaand loop je ernaast in een poging ze bij te benen elke stap opzij is enkel om schooiers te ontlopen want om aandacht bedelen is immers je eigen specialiteit hooghartig blik je lucht en mist zo al het moois dat onder diepere gronden allang aan je voeten ligt…

het was een verboden touché van twee in een lokaal een op een bij open deur bleek alles mogelijk zelfs gordijnen wapperden zijden in wellustige geur het hoogpotig protest kwam van een verwaand nest dat haar zin niet kreeg ook al deed hij zo zijn best de school protocollen zijn flink doorgeschoten in relationele sfeer alleen…

Verwaand de liefde, de onzekere lach die wat onsterfelijk is deze droom van roem zo zeldzaam ... Zo broos als de glazen wand zo leeft de liefde voort, vrij van alle pijn en leedvermaak ...mooi en zeer herkenbaar stervend zal haar droevige naam worden uitgewist...…

in opperste volmaaktheid ligt hij verwaand in 't nest bewondert hij zijn naaktheid en vindt zichzelf het best in opperste verrukking neemt hij zichzelf ter hand ziet zijn gelaatsuitdrukking in de spiegels aan de wand in opperste verbazing blijft bevrediging lang uit beseft hij zijn verdwazing als hij zijn ogen sluit?…

Vanzelfsprekend vonden wij, al klinkt dat nu verwaand. We stonden er toen niet bij stil, toch was ‘t godgegeven. Het lachen om de lichtheid, het gezicht nog onbetraand En toen was het oktober, ik weet nog goed hoe het begon. De herfst had zich zoals altijd opeens een weg gebaand. Voorbij die lange dagen, toen ik opstond met de zon.…

Een is slecht: het is woede, bedroefdheid, jaloezie, schuld, hebzucht, verwaandheid en arrogantie. De ander is goed: het is geluk, liefde, vrede, hoop, oprechtheid, vrijgevigheid en vertrouwen. Nu vragen mensen mij wel eens welke wolf wint er dan, en dan antwoord ik simpelweg: degene die je voedt.…

Het is niet zozeer dat mijn hart de vluchtweg is van de bruid, neen de jonker was van huis uit arm *** kromme tekens een stip met een haal met aan het eind dat open maar verwaand steeds maar weer het antwoord weet al zijn de vragen onschuldig doch is het berouw verankerd in het meisjeshart dat niet één maar vele kamers had.…

Pure verwaandheid. En wij geëvalueerde kuddedieren, beïnvloedbaar. Gedrild en gehersenspoeld. Wij volgen. Kleur bekennend, volgen wij populisme. Zwart, wit, zijn geen kleuren, een tweedeling. Alleen zij die geen stem hebben, zij volgen…

Zij hebben bittere zorgen Om zijn godsdienst en zedelijkheid, Zij volgen hem tot in zijn woning Met verwaande weldoenerigheid. Zij willen hem commanderen In zijn vreugde en zijn smart, En met hun plompe poten Trappen ze hem op het hart.…

Van verwaandheid náást je schoenen lopen... Ik ga voortaan blootsvoets.... Spreken is zilver, zwijgen goud... Ja, maar ik ben al zólang stil.... Stóppen wil ik nu, met van m'n hart een moordkuil maken... Slechts één ding geef ik je mee... Liever bárrevoets door 't leven gaan, dan in joúw schoenen te moeten staan!…

ogen zag ik muren breken vergeten zorgen weer bewegen in het stof van niet meer weten je blik verwees mij naar de verte lichaam in een afscheidsgroet je gezicht verzachtte in zijn trekken je mompelde het gaat je goed ik bouw een wereld met mijn eigen wegen slecht horizonnen stuk voor stuk ik zal bekrompen beelden wreken arrogantie en verwaandheid…

Ik zag hem lopen trots en verwaand zijn arrogantie niet verbergend zijn personeel tot spoed aangemaand in een taalgebruik, dikwijls tergend hard als ijzer onbuigzaam als staal onverschillig zonder mentaliteit zijn omgang volkomen asociaal geen goeds te melden, alles tenspijt.…

De alleenheerser van het Romeinse rijk trachtte in eigen paleis en tijdens lange reizen zich te laten gelden als zanger en dichter zijn vermeende kunst werd door wijze raadsheren te wonderbaarlijk voor woorden gehuicheld terwijl ze achterbaks spotten vol groeiende afschuw met de verwaande keizer de burgers van Rome juichten hun gebieder…

Heeft daar, in die verwaande iezegrim, heeft daar een moeder in geloofd? Mijn god, waar is die plunderaar die met Walküren sliep, de dichter die op vogels en violen reed?…

Wel- iswaar is Willy score-god, maar Ajax’ vedettes zijn een tik verwaand. Wil blijft tweebenig op de grond en geeft niet thuis en doet dan wat hij zegt: ‘Houdoe! Ik ga straks!’ Veel later glimlacht Wil terug en schrijft: ‘De bitterballen prut’len op ’t fornuis …’…

Heb ik me in die illusie gewaand veilig maar verwaand?…

Eigenlijk zoeken we gelijkenissen bij de apen voelen we ons thuis herkennen familieleden hebben ineens geluiden in voorraad om alles te verhullen nemen we de kinderen mee want die vinden dieren zo leuk nee, wijzelf zoeken bevestiging dat is toch precies mijn collega moet je dat verwaande smoel zien kijk tante Mien op haar best je lacht…

een afwijking maakt schipbreuk op het feest dat onbevaarbaar strandt door de verwaande dame die rondkomt met liefde, zeurend om een te klein pensioen doet mij borrelen. de opwelling waarschuwt mij voor haar streven naar eigen gewin. verweer is hier absoluut uit den boze.…