Alle inzendingen over vleug'len

Geef jezelf eens vleug'len in je moeizaam lot en stijg boven heuv'len naar het licht van God. Daar ontdek je waarden die je naast je leed, weer terug op aarde, nimmermeer vergeet.…

Ik stelde voor 'n avondje "vleugels maken" leek me wel wat voor dichters eerst nog gevleugelde woorden opgezocht in de van Dale daarna papier,bamboe en bisonkit uit m'n lade lekker frobelen 't laat zich raden maar 'n ruzie en 'n twist 'n vuistslag hier, 'n muilpeer daar Snel ging ik op eigen vleug'len was voor ik…

Met heur vleug'len beroert, Met heur dromen ontvoert Zij het mensdom aan zuchten en zorgen, In heur armen vergeet Elke lijder zijn leed, Vindt vrede en vindt rust tot de morgen.…

Ik heb de zee met haar gevechten, haar brute krachten lang aanschouwd, hoe zij met nietsontziende golven de bange kuststrook heeft benauwd. Ik heb gezien hoe zij vernielde wat haar geweld dorst te weerstaan en toch, na eindeloos geworstel, moest wijken en ten onder gaan. En dagen later zag ik hoe zij in rimpelloze tooi verscheen. Haar woeste…

jij kende de patronen die in de vleug van het tapijt verborgen lagen antwoord op vele vragen een begin van curieuze verhalen die de sfeer in ruimte bepalen zo op het oog is sleet de belangrijkste tekening maar daaronder woekert het spel van veerkracht en tijd naast gewicht en emotionaliteit significant in een eerste impressie…

mijn moeder vandaag brengt een vleug verlangen in mijn herinnering…

Buuf, heb je een liter melk voor mij pak pannekoekmeel en een vers ei wat stroop en wat spek en...vind je het gek had ook nog graag een fles wijn erbij.…

Voorzichtig Natte hand Vochtig doekje Tastbaar Vingers Tegen het gezicht gedrukt Likbaar Trillend oog Open wangen Gloeiend Zenuwachtig Vloeibaar getint Met een zachte aanraking Zijwaarts Recht door zee Hand naar achter Tilbaar Gezichtsverlies Blinde handen Vogel langs het raam Als een lens Zo zacht Aantastbaar Per…

Klein blond Rinkelting, open je oogjes waarin blauwe lucht de zon weerspiegelt met zalige zucht, zoveel te beleven in de nieuwe dag, Spartelding, met vlugge voetjes naar de einder, waar viooltjes schuilen en vlagen van rozengeur die je wil belagen met uitgestrekte vingertjes en binnensmonds gemijmer. De zuiderwind glinstert met de zon…

tot liefhebben bereid draait hij duiven naar het drijvend licht en naar het nevelgeroep uit warme handen waarmee hij decemberwind verovert zoals de boogschutter die zich naar de zon richt in het ochtendland van geboorte waar zeldzame vogels naar de lucht grijpen en het begin van de winter bedekken met donzige veertjes…

'een vleug hemels geluk op aarde'…

jij glundert omdat het moet van mij ik regel de klaarte van jouw blik die blikkert als een lemmet in zon het brandpunt schuift tot ik klik de straal die ik toeliet glipt door de glazen lens je wil jouw lippen nog tuiten maar te laat elke omtreklijn kantelt de matte spiegel kaatst hem naar een broos vlies van zilver dat oplost zoals…

Al kopend ging hij ten onder aan wat voor hem zijn redding leek Bij de postbank begon het gedonder maar dat interesseerde hem geen steek Een ieder was zijn vriend dus het kwam vast wel goed want wie goed doet goed ontmoet maar nadat ook lenen.nl en zelfs frisia niet meer wilden waren het niet zijn vrienden die hem uit de ellende tilden hij zakte…

Je moet je er maar voor lenen.…

Die heb je te leen.…

Leen, buurman, fijne vent: De straat waarin wij samen woonden zal zonder jou nooit meer hetzelfde zijn. Peterdw.…

Leen niet bij vrienden noch bij familie Spaar ze allemaal Leen bij de Bank!…

Daar ben jij dan weer, Met je lach van O ja In een vleug Van geweest En weer terug.…

Leen me toch je lippen om de woorden te horen die gehoord willen worden voor de zon de maan verlost Leen me nu je lippen om die glimlach te zien die niet vergeten wil worden voor de traan de lach verdrijft Ach, leen me je lippen om die ene kus te vangen die wacht op een antwoord ook al is het dan de laatste…

De deizende sterren, zij tink'len Hun vesper mij na, waar ik rijs, Tot die tonen mijn voeten besprink'len Op de trappen van 't zonnepaleis.…

leen me jouw handen kind om te vouwen de mijne werken niet meer mee en af en toe leen me ook je voeten kind om te rennen langs riet en vaart behouden bovenwinds dichterbij mijn eiland leen me dan nog je ogen kind om in te zien de wereld is van zoethout maar jij, mijn kind, van klei…

Daar sta jij dan Op een plek die ik niet bereiken kan Je bent zo dichtbij Maar zover weg Ee plek waar ik moet zijn Een plek waar ik kan leven De vrolijkheid die jij me geeft Door mijn hele lichaam laat beleven Niet kan wachten tot ik je kan zien En wanneer ik bovendien Weer in je ogen verdrink En ik mijn leven als compleet kan zien.…

ik streelde warme huid waarop haartjes zacht donsden er was een lichte vleug die ondeugd responsde in tegendraads bewegen gaf huid mij haar zegen de lach werd geboren in sporen die wij gingen het onbekend terrein voelde veilig warm en ontspannen fijn in elkaar toebehoren klonken al zachtjes hemelse koren…

Vrijmoedig treed ik in uw spoor, ironieën achterlatend. Vanmiddag las ik uw talent, stond ik lange tijd verwonderd. Uw verheven taalgebruik, het koele ritme - welk een wijn! Ik waan me in een kloostertuin waar ik beknopte woorden ruik... Wat rent de tijd dit oord voorbij! De indruk, van haar reuk ontdaan, moet wachten tot de late mei:…

Per annonce zoekt Leen van de Laar naar een eega: 'Eén kind geen bezwaar.' Na een poos wordt gebeld door een vrouw. Ze vertelt: 'Je bent welkom. Eén kind heb ik maar.' Ze doet open, als Leen heeft gebeld. Als-ie jongens ziet, is-ie ontsteld. Verontwaardigd zegt Leen: 'Maar je had er slechts één!' Ze zegt 'Sorry, ik had me verteld.'…

Lenen is... voorlopig gebruiken. Gebruiken zónder toestemming is... plagiaat. Zorg maar... dat je je dáár niet mee in laat!…

Mijn ingebouwde super-lens heeft jou toch echt gespot.…

Als mijn netwerk nog maar beweegt: 'Slimme Leen neemt weer de benen.'…

Ik wil graag je hart lenen want ik ben het mijne kwijt. Ik mis het pulserend ritme, voel de lege afwezigheid Mag ik je hart lenen om het mijne te achterhalen. Ik wil na zo'n lange tijd niet meer verder dwalen Leen me je sterke hart, jij kunt me kracht verstrekken. Samen zullen we beslist mijn verloren hart ontdekken...…

(20 maart 2008) de laatste dag mijn laatste trein ik voelde al een beetje pijn dit was het dan zo moet het zijn wat sentiment een vleug chagrijn een beetje weemoed voor de vaak iets van berusting in de maak doch naar verluidt in zekere zin 'is dit vertrek een nieuw begin'…