Alle inzendingen over vloed liefde tranen

De liefde die stroomt maar geen bedding kan vinden uit zich in tranen.…

jouw voetafdruk in het nat zand Liet me weten dat je hier ergens was maar uren later waste het spoelend zeewater die waarnemeing volledig van het strand!…

Je zegde me verdriet aan en het is gekomen je rust onder zachte, rulle aarde je vroeg me eens of ik bang was voor de tranen en ik was bang nu is er hun rijkelijke vloed nu is er hun milde vloed en ik ben niet meer bang…

Je zegde me verdriet aan en het is gekomen je rust onder bruine, zachte, rulle aarde je vroeg me eens of ik bang was voor de tranen en ik was bang nu is er hun rijkelijke vloed nu is er hun zachte, milde vloed en ik ben niet meer bang…

Onderling geen strijd meer voeren, meebewegen -- met de stroom, de vloed.…

Water, overal Stroomt de huizen Binnen Ligt een vloer Van slib Ik glij onderuit Kletsnat Van de tranen Verwoest Al mijn spullen Drijven weg Op de vloed Van de rivier Van tranen…

Je rust onder donkere, rulle aarde; Je zegde me verdriet aan En ik was bang Nu is er de zachte, stille vloed van de tranen En ik ben niet meer bang…

Waar tranen als paarlen zich aaneen rijgen tot onmetelijke snoeren van intens verlangen naar een zee van liefde. Waar ondanks stormen de stroom me drijvend houdt gedragen door een deinend vlot op golven van liefde.…

Stiekem vallen mijn tranen, daar waar niemand ze ziet. Naar beneden langs mijn neus trekken zij banen, Uiteindelijk geluidloos op mijn bureau. Ze vormen al klein plasjes, driftig veeg ik ze weg. Ik wil niet huilen, ik mag niet huilen! Helende tranen trekken banen, met een minderende vloed.…

de zee huilt tranen vol van water en van nat droogt ze met de kade sluipt naar de kust ze moest het van eb hebben maar heeft het van vloed gehad…

Kom, golf jouw liefde, overspoel me met jouw vloed -- Eb niet van me weg.…

Eb en vloed, deining Wij: Liefde, Woede, Vriendschap Ons leven, zo kort…

liefde is als eb en vloed een nimmer aflatend getij dat geeft en neemt lejo…

Vanuit m'n ooghoek voelde 'k hem gaan traag, en heel langzaam... Richting mijn wang, 'k kon 'm niet stoppen leek slow- motion. Langs m'n neus, richting m'n lip mijn tong likte de zoute druppel echter was 't met die ene nog niet gedaan 'n waterval kwam eraan. Wat begon bij m'n ooghoek stopte niet op tijd voor m'n zakdoek en zo slikte en…

wandelen met droge voeten eerder overspoeld door golfslag en gemoed zout en nat geuit het trekt zich terug zeeën van tijd modderzand, het wordt vloed ik wil vooruit mijn schoenen lopen vol…

Vloed in mijn hart Golven van verdriet Stromen met kracht Breken in mijn ziel Ontelbare druppels Zilte zoute tranen En ik kabbel voort Tot het tij zal keren…

een dijkje keerde alle vragen een eiland voor ons twee waarop geluk verscherfde herinneringen snijden ons zal vloed de liefde erven…

Soms komt een traan uit de diepte duikt ze op zoals de zon tevoorschijn springt Dan raakt ze het gevoel van warmte op de huid streelt de schoonheid van hart in een eindeloze vloed…

worden omsloten door hun beider grote liefde, die immense zee waar verdriet levenloos achterblijft in de belofte van een golvende toekomst, de laatste traan wordt zacht weggekust...…

Mijn hart was toegevroren, Mijn tranen vloeiden niet meer. Toen trof mij haar gloeiende blikstraal, En de wateren ruisten weer. O ware ik toch verdronken In de bitterzilten vloed! In liefdetranen, hoe brak ook, Te smoren, is honingzoet.…

Een druppel als een traan die zwaartekracht niet trotseert langzaam glijdt in de kille nacht zich bezeerd aan een strijd uiteindelijk leert verder gaan zichzelf bevrijdt…

De tranen die zich een weg baanden langs m'n kin en verder neer droogden onderweg zodat ik telkens weer dankbaar omhoog keek. Ze kuste m'n hoofd, wangen en kin 't was de wind, die: de tranen opving.…

Wanneer het huilen minder wordt, de tranen ook zegt ze stomverbaasd, je hebt gelijk de druk verdwijnt, de hoofdpijn ook ik ben nu alleen maar zo vreselijk moe! We helpen haar, brengen haar naar bed vragen of ze wil dat we blijven maar zegt ze, nee dat hoeft niet, want je bent hier toch zo, als ik je bel?…

weet je mijn muze liefde overbrugt alle afstand in een zucht en liefhebbende ogen waarvan het licht alle zicht op geluk laat zien als de spanning groter wordt luiken ze even zilte tranen om daarna weer te glimmen in een nieuw beginnen geschoond door plotselinge vloed als enige remedie tegen te warm geworden bloed want afstand…

verdriet is een brokje graniet met scherpe randen verdronken in tranen en pijn diep in het gemoed het duurt lang menige eb en vloed voor het een glanzend keitje wordt maar het blijft voor altijd want graniet dat verteer je niet…

Stoppen met voelen of stoppen met geven Ik kan niet zonder jou en je liefde leven. Je kunt me niet veranderen, ja of nee Ik wil geen eb of vloed zoals dat gaat aan zee. Het is alles of niets, met heel je hart ervoor gaan Ik wil niet ergens op de derde plaats staan.…

Traan, verdriet, woede, kwaad. Jij verwoest me, Verwaarloost me, Jij maakt me kapot. Verbittert me, vertrapt me, Ik wil dat je me verlaat, Ik wil dat je vergaat. Het is een oceaan van zielsveel pijn, Zonder eb en vloed, Ik verban je uit mijn leven, Voor nu en voorgoed. Traan, verdriet, woede, kwaad...…

dit karkas, verdronken in de maalstroom van mijn tranen m’n wil verzonken in die vloed je trok mij aan zoals de maan trekt aan het getij. zie mij hier staan tussen de scherven van geluk van jouw gebroken beloften en mijn verscheurde hart…

Alweer een nacht zijn wij samen alleen Mijn hart met rouwrand brandt binnen zijn kader Klopt wel door en soms bloedend vervolgt het mijn weg van soms hopeloos Ons verdriet samen…

Soms, zitten mijn tranen zo hoog, soms hoger dan de regenboog, slik en slik ik weer doe ik telkens weer. Soms zitten mijn tranen zo diep zo diep dat niemand ze ziet dan slik ik, en slik opnieuw vanwege de pijn in m'n ziel.…