Alle inzendingen over vogelgeluiden

Binnenin haar hoofd alle vogelgeluiden overstemd door gekoer van witte duiven Buitenom haar hoofd alle vogelgeluiden overstemd door gekras van zwarte raven…

met haar ranke handen bootst ze vogels op de muur ze vlekken doffer nu bij maanlicht als bij dag ze vallen weg en komen op ik leer ze vliegen grijnst ze ik draai me om en sluit het raam de nacht is nog maar kort…

Uitgedrukt voor elk als ware toonkunstenaar kleur je het leven Wanneer voor zonsopgang je vrije klanken zich voortplanten in de open lucht waar ze me rust en ontspanning geven op hetzelfde moment wekken ze allerlei emoties en gevoelens op; een ontwakend sentiment nabij. Bewonderd door hun mooie unieke verbondenheid prikkelen ze mij…

Een avondwandeling door het bos vogelgeluiden verbreken de stilte voetstappen gedempt door het mos trillend van emoties en kilte…

En verder nog vrolijke vogelgeluiden.…

Vogelzang rondom In dichterlijke vrijheid Dag opent deuren. Hoe verrassend het is om te ontwaken met een live optreden en rijk repertoire in vogelzang vroeg in de morgen waarin ieder van hen voorbeeldig en vermakelijk poëzie performt in verschillende klanken en kleuren van waar einde nog niet is gekend. Bij het aanbreken van de dag…

Maar al heet de minister Vogelaar, Vogelgeluiden hoort men nooit van haar.…

Maar al heet de minister Vogelaar, Vogelgeluiden hoort men nooit van haar.…

over de wind een hemelsblauwe kus op mijn rug schrijf ik wolken kleur de seizoenen met schildersoog de woorden fluisteren onder mijn huid zoals ze altijd hebben gedaan onder de spiegel is het stil daar drijven dromen langzaam voorbij vandaag ben ik een meer morgen een oceaan…

Blaadjes worstelen met takken vallen vederlicht op het gekleurd tapijt Vogelgeluiden zoete keelklanken boven het briljant bedauwde spinnenhuis Paddenstoelen tonen hun nieuwste bizarre creaties van het overgangsseizoen in een pittige wolk erotisch parfum.…

Terwijl de dood Angstvallig de wacht Houdt om mijn magere Lijf dat klaar lijkt Voor vertrek, word ik Vanuit het niets door Het leven aangestoten En brengt vogelgeluid Na eeuwen van stilte Het leven bij me terug Oggebbio, (Italie), 29 april 2013…

Er liggen dennenappels, mos op de grond, het bos lijkt eindeloos, vogelgeluiden, bomen die knarsen. Onze voetstappen vermengen zich met onze gedachten, er lopen geen andere mensen, wel loeit er een koe, dit is een plek van rust en onbegrensde mogelijkheden.…

In een verkeer aan vogelgeluiden en te midden van vrije-wereldhandel-zeepliedjes staat, in kruidigst sepia, puntig, ongerijmd en sur place; een wandelaar - ---------------------------------------- uit: 'Instructies voor een ober', 2004.…

jij was nog gehuld in de sluiers van de nacht toch kleurde je lach al het rood van de hemel ruiste het soepele kant zacht tussen vogelgeluiden ontwakend topten bomen het licht van de opgaande zon daartussen lieten bolletjes veren hun zangstem vibreren jouw ogen dirigeerden dit ochtendconcert op het mooiste uur in de natuur…

ik hoorde muziek achter de bomen met donkerrood loof zag de linden wit dansend ontsnappen uit hun cirkels van drie geen vogelgeluid in het monumentale geruis van eeuwenoude melodieën zacht trok de wind aan de kleurrijke balg langs de zoom van het bos wei en heidegeur mengden maar het oerbos bleef gesloten in donkerrode eeuwen…

De lente pronkt tuinen hebben vogels geteld telkens vlakbij hoor ik lente vogels fluiten uitgebreid zingend in het geniep met hun vogelstemmen maken zij vogelgeluiden onverstaanbaar schuilen ze in oorspronkelijke noot tijdens de traditionele compositie in driedelige ouverturevorm bedekt de wereld begrijpend het mooiste…

De vogelgeluiden sterven weg, het geluid van auto's word verzacht door de het roepen van de wind. Een zacht briesje strijkt door mijn haren, een geruststellend gevoel. De stilte ontneemt mij mijn woorden, en fluistert zacht in mijn oor.…

leegte van het eigen hart in dat mooie landschap is ruimte genoeg om het verdriet te laten wegvloeien waar tranen als een blauw bergmeer worden weerspiegeld de grauwheid verhullen want ook liefde die er nog altijd is kan er groeien en bloeien vanuit hemel en aarde samen gekomen een vlechtwerk als verbintenis waar bloemen en lieflijke vogelgeluiden…

de klank van kinderstemmen, zachte vogelgeluiden van zwaluwen en grutto’s, de jonge eenden die schuw langs de rietkraag zwemmen. Je bent zo dichtbij als ik naar binnenga, maar spoorloos wanneer ik in de kilte van de kamer sta.…

ik heb je gewassen met warmte van zonlicht op een vroege sprankelende lenteochtend en daarna jou gedroogd met het subtiel geparfumeerde bloemenkleed dat zich opent voor jou alleen samen hebben we een zomerdag geplukt in een wereld vol mystiek met magisch betoverende vogelgeluiden tussen het gave gezoem van talloze insecten…

Stilte, maar wél horen, het tikken van de klok of het vroege vogelgeluid. Stilte, om te bezinnen, na te denken over iets. Stil te staan in gedachten staren in het niets. Stilte, ook al waait het om je heen, krachtig, soms met regen, donderslag: BOEM! Natuurgeluiden, luister, luister, luister.. totdat de stilte weerkeert in jezelf.…

Op de vlakte is Vogelgeluid het enige Dat hoorbaar is, Van de vroege ochtend Tot de late avond in mei Wordt er uit volle borst Gezongen - dan stopt het, Stoffige banden rijden De verlaten heide op Er wordt gelost en geladen, Vogels houden hun mond In deze ordeverstoring - Vijftien knallen later Is het stil, oorverdovend stil…

de lichtste tinten begon aan het mooiste seizoen waarin de nieuwe kleuren zich nog moeten meten met het laatste hagelwit en sneeuw waar het prille groen als ondertapijt prijkt voor de vroege voorjaarsbloem ik heb jouw signalen ontvangen uit een heerlijk gesprek dat gesoigneerd werd door vroege zon en zomerwarmte met lieve vogelgeluiden…

Het paste zo goed bij elkaar: dat wijde, blauwwazige grasland, lichtgroen geurend, bedekt met vroege morgennevels waaruit in de verte zich een vurige, oranje bal losstoomde, ondersteund door klaterend vogelgeluid in takken van machtige stilte en wij ...…

Geluk Het zit vaak in kleine dingen Zoals net even dat contact Je gaat er zelf vrolijk van zingen Geluk is wat jou zomaar pakt Het vinden van het steentje Dat bijdraagt tot geluk Een gedachte in je eentje De dag kan niet meer stuk Het eerste vogelgeluid De lente signaleren Een maagdelijk witte bruid Het nu moment in juiste sferen…

heen De wereld was zo klein, ik leek wel helemaal alleen Op zich is dat niet zo erg Ik zie er toch niet tegenop tegen die berg Tijdens de druk op mijn pedalen Verschijnen de meest hartverwarmende verhalen Het is het geestesoog Dat op zo'n moment juist scherper ziet Terwijl ik mij vooroverboog rook ik de veldbloem en hoorde ik vogelgeluid…

Ze schildert je nog dikwijls als de avondnevel haar verlangen omhullen mag in zoete passie terug naar de gewone dingen van vroeger in vergane glorie oneerlijk is de wereld geworden je maakt wat vogelgeluiden op het verder stille schilderij ik ben nog niet af, fluister je ze pakt haar penseel weer vast onzeker over gevederde contouren…

U kent mij niet ik ken u niet noch zullen we ooit tezamen denken och wat hadden we het weer fijn maar u kan ik wel toevertrouwen op een dag, wanneer vogelgeluiden de dag begroeten zal ik er niet meer zijn…

Hoe jij in een ongedwongen sfeer de ziel uit jouw klein lijfje kwinkeleert op boomtoppen en daken Het betreft allemaal welluidende noten en tonen in verschillende combinaties en variaties van waar het einde nog niet is geschreven of gesproken. Voordat zon opkomt, zijn het precies van die unieke fluitmomenten waarbij een breed arsenaal van melodieën…

een zeldzaam vogelgeluid klinkt hier en daar bovenuit verrassend telkens weer meewerkend aan die specifieke sfeer. deze stilte is niet stil is niet onwezenlijk, is niet pril het zachte ruisen van het riet klinkt als een mijmerend afscheidslied.…