Alle inzendingen over voorjaar in de Vanen

weest u er op voorbereid dat u te eniger tijd de vrouw van uw dromen zult ontmoeten maar beseft u wel dat u dan op dat moment uw zelfbeschikkingsrecht naar de vaantjes hebt geholpen…

De tijd van dragen Is voorbij - de Rijpheid roept, De vliezen van Het voorjaar staan Op scheuren, De lente lokt…

Vertrekkende vlucht Een groep ganzen in v-vorm Vee staat nog op stal…

Spinnende poezen Op zonovergoten muren De eerste mieren onder mijn deur Ik weet ik ben wellicht te oud Maar in een zotte bui Koop ik een jeans met designerscheur Flanneer door stadsparken Met intense geuren Vind mezelf weer uit Op een laat terras Veracht de nacht Die straks Alles weer verdrijft In aanzwellende duisternis En ik, ik proef…

Het lijkt nog koud De weg voor je Het laat je goud Smelten Rivieren meanderende je tegemoet Kabbelend traag Waren we nog hier En daar waar gezichten Vervaagde…

Iemand verzint een verhaal iemand bedenkt een symbool en verbeeldt dit verhaal in een vliegende vaan van kleuren en kruisen of met een halve maan in totale overgave aan de macht van de mythe aan de macht van het woord iemand maant in naam van deze machtige mythe de massa hem te volgen achter dit vliegende vaan van kleuren en kruisen…

De blauwe regen op ons pleintje, toont zijn overdaad aan tere bloesems, in wel duizendvoud. De mezen in het hokje aan de muur vliegen driftig af en aan met voedsel voor hun kroost. En beide kanten van de straat, omzoomd door boompjes, met hun bloesems laaiend rood. Het grasveldje barstensvol met madeliefjes, die hun gouden…

Witte deken wijkt voor kleurig bloementapijt De natuur ontwaakt…

Paardenbloemen in de wind zien wiegen Composieten met de mooiste zweefvliegen Te kust en te keur zie je Pinksterbloemen Het voorjaar wil je roemen Een veulen springend in de wei Met haar moeder aan d’r zij Reeën dartelend aan de bosrand Een zandhagedis zonnend op een boomstronk beland Zwijnen die schurend tegen een boomstam liggen Een zeug…

Dat Onze-Lieve-Heer is opgestaan, Is voor bepaalde klanten aanstootgevend, Dat Hij eerst dood was en vervolgens levend, Daar doet de HEMA voortaan niet meer aan. Dus net als Zwarte Piet en Sinterklaasje, Is Hij uiteindelijk alsnog het haasje.…

Hout in ’t vuur, uw vrije, rode vaan geplant, dapper sta en niet gevloden, hoog uw hand.…

De vane omhoge! en immer voort, die weerbaar is, gestreden! 'Wie is als God!' weergalme ‘t woord des zegepraals, nog heden! 'Wie is als God!…

De vane omhoge! en immer voort, die weerbaar is, gestreden! 'Wie is als God!' weergalme ‘t woord des zegepraals, nog heden!…

Heel vroeg in het voorjaar bloeit hij. Hij komt uit China, Met een boot meegekomen, door iemand die zijn schoonheid zag. Fijn dat ik hem nu bewonderen mag. Ook anderen hebben zijn schoonheid gezien. Een toneelschrijver sprak erover. ‘La dame aux camélias.’ Frans natuurlijk. La dame droeg altijd die bloem.…

Zaten de blaren als vanen aan de takken? Dan is het herfst. -------------------------------- uit: Verzamelde Gedichten G.A. van Oorschot, Amsterdam…

Onze Hemelse Vader schenkt getijden, waarbij verborgen bloei wacht in diepe rust, om daarna op bergen, aan elke kust ontwakend leven met pracht te geleiden. Wil Gods vijand deze lente bestrijden? Men moet afzien van stadsvertier en boslust, is zich van rond sluipend gevaar bewust. Ziekteduivels doen veel mensen lijden. Genezers en verzorgers…

van jaar tot jaar mocht en kon ik zo uitgroeien tot iemand die voor zijn vaderland meer deed dan zwaaien met een tricolore vaan.…

We praten maar ik ken je grenzen niet de kanalen die je hebt gegraven niet nergens cirkels van je steden geen windroos in een hoek, geen vaan. Geen kust waar ik aan land kan gaan.…

Door het beleid van zorgverzekeraars werkt Nederland met voorkeurmedicijnen, waardoor alternatieven snel verdwijnen, wellicht is ook uw pil intussen schaars, zodat u door het woordje ‘preferent’ wel vóór maar niet ván zorg verzekerd bent.…

Een vlinder vliegt hier voor mijn raam zijn kleur is prachtig geel. De lucht is blauw de wolkjes wit. Een prachtig tafereel.. Ik kijk naar hem. bewonder hem. Zwaai maar wat overmoedig. Zijn oog is klein. Hij kijkt naar mij, ik voel me heel reusachtig. Hij is niet bang, ach ja waarom. Hij is nu blij te leven. Ik heb een boek,…

Die al zo lang Zijn eigen ik is Kwijt geweest, zoekt naarstig Naar wie hij geweest is, Wie hij geweest zou kunnen zijn, Naar waar hij gewoond heeft; Een steen kiest hij uit Om in contact te komen Met de materie, in haar Te vinden waaruit hij bestaat: Hij pakt de steen, legt zijn Hand op haar, en voor hij Begonnen is met het…

Van je bed, trein en boterham, alles zit vast. Wat zijn we anders dan een specht in de bast. Welk mens is anders. Ontworsteld de structuur. Leeft van eigen waarde, authentiek en puur. We zitten vast, onder de plak van het leven. Weg. De wijde verbeelding in. Gaan zonder te beven. Er is geen vluchtweg, het lijkt vanaf de eerste dag te laat…

Woorden zijn woorden, bleek, tot we ze kleur geven – met onze daden.…

naar het voorjaar-…

wie strijkt de vanen glad die ik opgestoken had om kleur en zwier aan het leven te geven als heuse frivoliteit het gaan en staan in geijkte snit en plooi is niet meer van deze tijd maar kon niet rekenen op de transparantie van het hooggeëerd publiek ben voor gek verklaard kreeg levenslang vakantie wegens deze extravagantie…

ondanks het besluit te zwijgen -geen woord voor aarde of vergaan voor ijs en kou en vorst- valt moeilijk te verkroppen dat winterbloemen bloeien, roekeloos ontknoppen harten schaamteloos openstaan waar narcissen gedijen onder sneeuw wie zal straks de schoonheid tellen de woeker van het groen beheren as blazen in prille zachte voorjaarswind…

Nu Neerlands nuchterheid haar koorts heeft afgelegd en onze jongens al lang weer neergestreken zijn en van de buis koesteren vluchtige vlagen nog drie van de duizend vanen die de wind ooit dragen mocht. De straatlantaarn op de hoek houdt hen nog hoog en om de pit danst nog een wake.…

Ik licht op in de nacht zacht als een kaars die kalm en zoet druipt in hete tranen, vanen van troost in haar walm. Blauw is het vaan dat me groet moed geeft in de strijd; zuiver wil ik betonen de dank, flank van liefde tot strijd bereid.…

zonder aanwijzing of bericht heb je het vertrouwde zelfgebouwde nest verlaten ik wacht, verstoken van je tederheid hoe ver ben je gevlogen? vastgeketend in een hoofd met dons en een kapstok vol herinnering vlieg je door een heg met doornen je laatste pak zo linnengrauw - de schering los van inslag - en aderen als rood koraal het hoofd nog…

op het moment dat het ongeluk even om de hoek woont om uit te rusten of misschien naar een ander werelddeel vertrokken is om genadeloos toe te slaan besluiten wij het schamele geluk eerlijk te delen, samen op te stijgen naar het eenzaam niemandsland, eerzaam in vertrouwen en zonder spijt te vliegen met een brevet van onvermogen in de hand…