Alle inzendingen over wanhoopsdaad

wat is het verhaal achter jouw wanhoopsdaad? waarom ook je kind meegenomen? mocht zij niet zelf niet ervaren om van school en een vriendje te dromen? hoe eenzaam ben je tussen 16 miljoen mensen bij wie je schreeuw om hulp niet wordt gehoord maar je breed in media wordt uitgemeten als je daad uit wanhoop veroordeeld wordt.…

Laat mij diepzeeduiken in jouw ogen waar haaien in verloren lopen. Laat mij vioolspelen op jouw tanden en laat mij zijn... en geen ander! Schreew en ween als je moet sla en schop, als het dat is wat je voelt, maar laat mij nooit verdwijnen met de schilfers van jouw blik, een kinderhand vol spijt, die telkens weer verkwijnt. Laat…

Woeste golven slaan over de kop van de havenpier, zijn fraaie kostuum is reeds doorweekt van ‘t zeewater. Hij is een vreemdeling, duidelijk niet van hier. Zijn hoofd wat gebogen, de ogen betraand, handen omhoog geheven. Alsof hij hulp van boven aanroept voor zijn daad, terwijl zijn lichaam staat te beven. Nog eenmaal slaat een schuimende…

Een desperado houdt zich niet aan wetten, Voor wanhoopsdaden zijn geen etiketten, Hun moeder moet er maar een slag naar slaan. Postuum heeft hij haar ook nog in zijn tang, Maar hij is dood en zij heeft levenslang.…

Het lichaam is alleen nog Een last van je geest Die maar blijft wachten Tot het genoeg is geweest Het ademen is meer Een wanhoopsdaad Probeer het nog maar even Tot het niet meer gaat Want het bed van een zieke Wordt graf van zijn leven Wachtend op zijn eind Maar het lijden duurt nog even…

op een nacht sluip ik binnen in je kamer kijk hoe je slaapt en kus je teder op de lippen je wordt wakker de ogen gesperd in verbazing vooraleer die omslaat in angst snijdt het vlijmscherpe mes twee diepe kerven aan beide kanten van je hals ik proef aan de bron de koperen koppigheid van je bloed dat gutsend het witte laken…

met haar dansende benen stroomlijnen die in dijen verdwijnen speel ik eb in mijn hoofd en vloed in mijn buik de duik in haar golven is een wanhoopsdaad waar de nacht van vol is loopt zij van over zand in de ogen betovert mijn voeten de zee is rond en zij loopt aan de horizon…

Een bruisende rivier stroomt door mijn rug en ik word meegesleurd; mijn vage onrust wast tot ongeremde wanhoopsdaden. Ik klamp me vast aan mijn saxofoon: een glanzende brulboei verscheurt de nacht met hese kreten.…

Want er valt weinig te verwachten van een vijver dacht hij terwijl hij op een zondagmiddag op een bankje in de schaduw zat En bleef de rest van de middag een peinzende introverte gestalte die niemand groet hij zag een man passeren hij zag een man met hond passeren hij zag een man met vrouw passeren Toen is hij naar de vijver gelopen en…

totaal gespleten immense pijn ik was vergeten wat het is om alleen te zijn koude nacht van binnen leeg niemand wacht groot gemis en jij die zweeg woorden stil mijn hart verscheurd ijzig kil vol droefenis na wat is gebeurd jij bleef maar liegen was steeds ontrouw opnieuw bedriegen ontsteltenis en geen berouw verloren dromen wanhoopsdaad…

zodat de weduwe nog alleen thuis alle kinderen inmiddels uit huis nu met drie zit om over te waken Alleen de pastoor blijkt geinformeerd liet de beste man de moed nu te vroeg zakken toen achtte hij het in de beerput gevallen Naar kerkelijk inzicht was heel niet verkeerd om het voor vrouw en kinders niet te vergallen na zijn biecht als wanhoopsdaad…

Toen de wind over ’t kerkhof gleed blies hij sneeuwvlokken in ’t gelaat Onbewust van het onmetelijke leed dat er restte na haar wanhoopsdaad Toen haar haar laatste zucht verliet zag de hemel grijsgrauw van kleur Reeds te laat voor het afscheidslied sloot achter haar rug de laatste deur Toen een blik naar ‘t lichaam keek bleek dat reeds…

hij wilde per se hier blijven wat de regels verboden die systemen bedachten een pure wanhoopsdaad na een bestaan vol angst waarin te veel al gebeurde in zijn net begonnen leven was hem het laatste zetje over de grens van het leven dat velen de harten brak die hij later juist helen wilde als hij groot was en geleerd de ogenschijnlijk veilige…

schreide zij zonder traan Het duister stille, zonder één ster zong zachtjes haar nachtelijke lied Op school was zij zeer impopulair, want een mooi gelaat bezat ze niet Het treiteren deed haar altijd pijn pijn, die ze niet meer kon stoppen Zij wilde uitscheiden levend te zijn; altijd weg zijn van die pestkoppen ‘t Toeval belette die wanhoopsdaad…

Beatrix was ten einde raad, en overwoog als wanhoopsdaad zich te verdrinken in de Rijn; liever dan buurmans bruid te zijn.…