Alle inzendingen over wel/geen ongerijmdheden I

ik blijf kijken in de bodemloze leegte van de dagen en van de nachten en zal moeten aanvaarden dat ik mijn geluiden nodig heb mijn woorden om de rust te bewaren met klem op toon en stijl en als ‘t moet de klanken de kleuren en de grove streken en zinnen op ‘t onbenoembare hopen op de verlossing van akkoorden en gedeelde gevoelens in ritmes…

ik of wat daarvoor door moet gaan of voor welk beeld ik sta in jouw ogen dans met alle verbeelde voeten in de woordenmodder van velen voor mij maar welke taal resteert welke woorden zonder aangeboren of aangeleerd geloof zonder haalbaar idealisme doorstaan meer dan ‘n lichaam meer dan ‘t gevoel de aangetaste herinnering aan ‘n toen ‘…

alle hyperbolen kunnen gestolen worden alsook mijn ironie, en als jij mijn cynisme weet te jatten beloof ik je alle schatten van de aarde ‘ik geloof dat ik lijd al ‘n tijd, soms aan jezusnijd’ ingewikkelde materie, zei hij boven de rivier als trechter ‘n rechterwang waarop hij sprak ‘n oog waarvoor hij opstond bleef staan in doffe twijfel…

/geen ongerijmdheden [ik weet ‘t niet meer] de toekomst voor jou zonder deze woorden dus moet ik weer zwijgen?…

als er even niks nieuws groeit kan de lucht op adem komen en de grond weer doorwaaien verlichte wortels zelfs maar verwaarloosbaar zouden nachten spiegels brengen mochten de randen zwart blijven als levenloze gaten zonder slagen harde leerscholen lijken gewonde helingen onbevredigend de dode herinneringen begraven in permanent…

de ochtend wreekt zich met ijselijk vogelgetetter ’t licht doorbreekt de nasleep van de nacht waar aan ’t oppervlak de stilte heerste de woorden waren uit de lucht sommigen veilig geland in af te sluiten kooien de meesten gestrand in onnavolgbare ophopingen van ogenschijnlijk nietszeggende deeltjes die samenklonterden de dag knikt als…

herhaaldelijk staat de man op loopt naar de tuin en rookt ’s avonds ziet de man niks van de planten van bloemen beestjes toch legt hij zijn hoofd op ’t gras op zijn knieën gezeten de hond komt kijken [’t zou ’n figuur kunnen zijn in ’n schets van Van Straaten of wellicht Kamagurka zonder zonderlinge lange jas dan] dan gaat…

ondanks al ‘t goddelijks wat hij was geweest wat hij had gedaan in de beeldspraak door de ogen van de vrouwen bleef hij verweesd doorleefd zwalken door bos en beekdal in de vertrouwde maanlichtsonateval of ‘n drinkgedicht dus niet geschikt of gezwicht voor de droomwouden waar zij wilden zweven in levende lijven zouden blijven…

in ’t open veld was geen schaduw van laurier of struik te bekennen behalve van ’n eenzaam wolkje dat zo weer voorbij waaien zou en toch toen hij ging liggen kwamen de schapen grazen en stampen en sneden met hun silhouetten als tanden ’t fris aangegroeide goede gemoed weg dat blakend in de zon eindelijk begonnen was op te bloeien…

de oude en moegestreden huid dat vuil over de dekens kruipt wijst af tot voorbij de laatste snik wanneer de wilskracht ’t vertikt laat de wrangheid van ’t chagrijn neerdalen als ’n snotterig venijn want niet weten verschoont ’t verstand de vrucht verdroogd, ’t vel verbrand ’n nacht losgeslagen in de tijd de zon verbaast wat zij benijdt als…

Dat komt gewoon omdat zijn vader eens. gewoon omdat zijn vader in zijn jeugd. doordat zijn vader in zijn jeugd gewoon. gewoon al in zijn jeugd zijn vader toen. omdat zijn vader ooit eens tegen hem ooit gewoon eens in zijn jeugd hem tegen. dat komt gewoon doordat zijn vader ooit. gewoon hem in zijn jeugd toen ooit al eens. ooit eens tegen…

de bocht waaruit ik vloog behoeft geen betoog ik heb aanvaard letterlijk, oog om oog ik ben het waard, uitstekend uiteindelijk ongerijmd zo komt iedereen aan zijn eind, treurend om de dag die nooit meer komt…

de angst was voelbaar liefde onafwendbaar iets met hormonen wazige feromonen jij stond in de keuken ik kuste je op de mond met mijn hand op je kont ik kuste je hand kruidig wilde ik je rijmend nemen…

Kwakte kleurrijk woorden op papier als schilderijen van Karel Appel flatsj klotsj klatjs flotsj beginnend met een hele lange zin gevolgd door een kort woord is een luipaard wel een lui paard is er wel logica- geen idee- dus niet Alles verscheurd en verbrand begin ik maar opnieuw ben ik nu ongerijmd wel nee slechts verfijnd dat rijmt…

- Wel, Wendy woont waar Wilma werkt... Waarempel? Waarachtig? Wel, wel, wel...…

uit het ongerijmde?…

Ik weet wel dat jij mij wilt Maar ik blijf op afstand heb m'n handen vaak genoeg gebrand Maar ik wil jou ook dus toon je inzet vang me maar i'm playing hard to get Ik weet wel dat jij op en top vrouw bent Maar ik blijf op afstand heb m'n gevoel helemaal in de hand Maar ik wil jou ook dus breek mijn wet verdien me maar i'm playing…

Een gedicht ging op vakantie Ver weg, naar het ongerijmde Naar vrije vorm, niet dat getimde Hij zei: Zoals ik het thans zie Ga ik, als ik even maar de kans zie Al m’n zinnen daar verzetten Ontregel liefst ook mijn coupletten Als ik de zon, de zee, het strand zie Hij feestte zonder metrum, zonder maat Maar, zoals dat dikwijls gaat Hij kreeg…

verlies is nog vers niets rijmt meer met het gevoel en niets dicht het gat…

uitstalkast heel zondags mooi te wezen een strofe, ingelast, om uitgebreid te lezen en in mijn hoofd begint een zachte pijn te zeuren was ik nog maar een kind dan kon ik plaatjes kleuren maar deze lieverkoek wordt hier niet meer gebakken die tijd, al jaren zoek, krijg ik niet meer te pakken ach, was ik maar een kat, dan zou ik het wel…

Een sinterklaasdichter te Vlijmen Liep laatst met de Kerstman te slijmen En wat men ook vindt Van Kerstman of Sint Ik kan dat niet met elkaar rijmen…

voormaals vertederde ik jou met zachte handen waar jij nu warentig mijn hart verbrijzelt met stenen mijn tred is wankelmoedig alsof ik dreig te verzanden jij ging plots ongerijmd hene…

raderen fijn om het venijn te stoppen in een bitter distillaat waar jij jouw roes uitslaapt en je droomt voorbij de eigen onmacht voorbij de diepe ademnood Jouw gedachten drink jij als droesem Ze smaken naar eigen bloed, naar eigen zeggen en je zinkt voorbij de gekwelde geest voorbij de verdrinkingsdood voorbij de koorts van een ongerijmd…

zo naakt als ik de afgelopen jaren mijn huid haren en geest maar nog het meest mijn leven ik had het bloot gegeven wanneer mij was gevraagd nu is het gestolen mijn schulp is geschonden en ik lik de wonden zonder dat ik weet…

Gedichten brengen mensen rijm, binnen een ongerijmd bestaan.…

als een wonderschoon kind hier niet meer fatsoenlijk mag opgroeien kussengevecht/pret maken/stoeien beschoten pure slechtheid toch op deze aarde ouders met onbegrip intens verdriet onschuldig lief kind wordt elders gelukkig WAAR wij allen weten het nog niet…

Voor ieder naderen eens de laatste dagen dat is de weg die door het leven gaat maar ondanks dat zou ik toch weer graag de bijen en de vlinders tussen bloemen zien fladderen in mijn tuin. Ik wil zo graag nog weer genieten van de kleurige bloemen en planten, van de uitbundige zangen in de eik. In de lente weer het jonge leven dartelend…

[b]verdwaald[/b][i]op het[/i][u]web[/u] [i]zo[/i][b]vroom[/b]…

onafwendbaar rusteloos wachtend op het oneindige moedig zoekend naar woorden naar het ongerijmde van tegenstrijd bij aflopende tijd van toekomst tot verlaten van gedaante aangesproken op het verleden waar iedereen tegenwoordig was het water, de meerval, een brug de kat uit de boom, bewolking regen die eigenlijk wel meeviel en van…

Een vlinder cirkelt om de lamp van mijn kamer. Wanneer ik het licht uitdoe verdwijnt de vlinder op zoek naar een andere lamp. Ze trekt een gekleurde streep van verlangen op mijn vermoeide ogen.…