Alle inzendingen over wezel op strekdam

doet een wezel in godsnaam op een strekdam op het wad bij Paesens waar ligt dat binnen een straal van 10 km ten noorden geen plaatsen Stiem 5,63 kilometer 117°O Morra 3,86 kilometer 153°Z Wie 3,70 kilometer 252°W dat ligt daar allemaal echt het arme beestje in vizier vlucht voor de fotograaf goeie foto jammer voor het dier verstopt…

toen ik het niet meer wist ging ik naar de strekdam wachten op de vloed als altijd dreven wolken boven mijn hoofd voorbij in onaangedaanheid ik luisterde naar golven die beukten op de blokken zij droegen mij ik vroeg de vogels die naar voedsel doken: "Wat nu?" Zij schreeuwden slechts: "Mens, Leef!"…

Een angsthaas wist laatst te Eemnes Hoewel hij stijf stond van de stress Een hoger trilgetal te halen Dan wezels en dan sidderalen Waarmee ik het bewijs u lever: De angsthaas is een beste bever…

op een regenachtige nacht onder de kale bomen in het bos op de achtergrond een verlaten landhuis met een ijskoude blauwe lucht zit ik in de geur van koude sneeuw zit ik als een wezel in een boom in de regen in de nacht…

badhokjes op het strand ademen nog oud verleden de Pier ligt fier te wachten op nieuwe dagjesmensen bewolkte lucht op maandag met koude huiverlucht ziet enkele grijze kuiven en verkleumde kinderen mosselen met frietjes moeten de mensen warmen een echtpaar lepelt verlekkerd een advocaatje met slagroom op een groen bewierde strekdam…

dobbert het bootje verstopt tussen de golven worstelend met natuurgeweld wie zijn er aan boord waarom is men uit gevaren waarschuwing windkracht 10 ramptoerisme op de dijk auto's rijden af en aan slaan het spektakel gade de reddingsboot vaart uit vier vaders vrijwilligers de kapitein in de kajuit ze zoeken het ranke scheepje bij de strekdam…

'k ben zo duf als een konijn, Zo suf als een wezel Zo traag als een slak Kortom: vandaag overvalt Oma me met " klagers geen nood" Want het kan altijd erger.…

Marianne, laat je kloeke woede gelden; de Kamer is nog nooit zo’n zoo geweest: Tig hanen, slangen, ezels overal, een witte haai, wat wezels en een kwal.…

In tijden van eenzaamheid en eerlijk - die bedekken genoeg hoewel ik vroeger minder onzin te bepeinzen had sluip ik nog steeds als een bange wezel door het bos op zoek naar mijn paleis ren ik gejaagd over modderpaden zolang de tijden eenzaam zijn in mijn oude oorlogsbunker klein konijnehol.…

je hebt ze in alle soorten: blije, droevige, brutale, gelukkige, arme, rijke, fuifnummers en pilaarbijters, koplopers en lantaarndragers, tafelspringers en wezels, spoken van de opera's, en feeën om door een ringetje te halen! naar dewelke gaat jouw voorkeur?…

koerend naast elkaar twaalf duiven op hun voedselvlucht en ver daarboven een spiedende adelaar Verderop een groepje hazen Of nee toch niet..., het zijn konijnen Die zijn daar jolig aan het stoeien Vanuit de bosjes komt een roedel zwijnen Waarvan de helft nog groot moet groeien En vanonder een grote vlierbesstruik, loert een kleine bruine wezel…

Daar wast de duivelse wezel zijn handen in maagdelijk witte onschuld. Terwijl de dronken wijven de eenzaamheid wegwuiven als ware het een vissersboot in winterse hellewind.…

de kinderbenen hangen over de rand Bij brand kon je water eruit putten De emmers gingen dan van hand naar hand om het vuur te blussen maar ondertussen gingen m'n ogen naar die kinderbenen Ik hoefde m'n stem niet aan die kinderen te lenen Ze riepen: 'de Burgemeester van Wezel' De echo: 'de burgemeester is…

lieve allemaal eigenlijk ongehoord dieren vermelden in een zegswijze/spreekwoord gewis toch wil ik graag van u vernemen wat uw mening hierover is een kwartel die doof is/zo dom als een koe/apetrots hondenweer/luizenstreek krokodillentranen/slakkengang voorts dooie mus/wezel zo bang enzovoort toch kwetsend voor…

je hebt ze in alle soorten: blije, droevige, brutale, gelukkige, arme, rijke, fuifnummers en pilaarbijters, koplopers en lantaarndragers, tafellspringers en wezels. geen mens is zo gek of hij heeft een goede trek. ik begin , eindelijk, opa te snappen, die zegt: de mensen maken de almanak en god maakt het weer.…

het verwaait als schuw licht dat de waarheid nooit zal openbaren stille woorden schreeuwen leugens van de daken worden niet gehoord toch gaat ieder gebukt onder de terreur van angst als bange wezels het de ander achterna is kringetje lopen zonder eind zonder horizon in toekomst bewegen zonder enige vaart voordat wij de…

schuilt een draderige spons een web van aders en vet hier wortelt elk orgaan nog amorf in de knop een witte waakhond gebald in een cel weert de gore kiem een ronde bark gedeukt in de flanken voert een geurloos gas naar de tippen van mijn lijf van long naar vezel draderige klonters stremmen mijn bloed ik word lichter dan een wezel…

zo klom ik op Vogeleiland at de kwarteleieren met de aalscholver op mijn erectie sprong in bramenstruiken en likte de doornen naakt als ik was schuurde ik mijn huid spoot mijn zaad tussen kroos en karper omarmde de wezel en hermelijn en sliep de zeven dagen totdat ik naar huis moest we eten spruitjes, zei moeder mijn broers likten…

De schemering schuift de dag opzij Duisternis druipt langs het vensterdak Kaarsen flikkeren de nacht tegemoet Visioenen fladderen door mijn hoofd Dromen openbaren zich weer niet De klok tikt donker urenlange slapeloosheid tot De ochtendzon struikelt over haar stralen De dageraad dringt zich op De donkerte voorbij Een dag lang wacht de schemer…

Twintig dagen al opgenomen Vier op een zaal Bezoek mag altijd langskomen Ondanks zusters, po en urinaal Gaat het al weer? Een vraag in de lucht van ether Alle onderzoeken al meegemaakt Voel ik me nu een betweter Doktoren twijfelden aan mijn lijf Waarom ik, snik ik bij elke thermometer Hoeveel jaar nog, drie, vier of vijf? Elke arts is…

Diep gezakt in borrelend bagger Verzwolgen in droesig drijfzand Drassige grond die anders wordt gekoesterd Als basis voor een hongerend liefdesleven Nu zijgt het vooruitzicht tot peilloze diepten Waar genegenheid is verbannen Naar onbereikbare vale vlakten En waar Cupido wordt verafgod als Satan Word ik eniger tijd uit deez' zompige grond…

Met elke cel, met elke zenuwvezel met alle wakkerheid en energie niet als een papegaai of parodie en evenmin als woelrat of als wezel Wil ik mijn hele nucleaire wezen de hele firma mens en compagnie en zelfs de extra troepen der genie sommeren in het licht van mijn synthese Gespleten leven is verspilde tijd dit zal van nu af antithese…

Kon ik het maar uitbannen: die domheid van een rund de koppigheid van een ezel de luiheid van een zwijn de schichtigheid van een wezel wat zou ik graag vrij van al die onhebbelijkheden zijn als het maar had gekund was ik maar zo werklustig als de mieren zo sterk als een beer zo listig als een vos dan kende ik geen problemen meer dan…

slalom jij je leven lang al om de waarheid heen om maar geen kleur te hoeven bekennen in een doolhof vol leugens waan jij je thuis op dat niemand ooit te dichtbij zal geraken ontwijk je je spiegelbeeld om jezelf niet in de ogen te hoeven kijken stel dat ‘ie barst…

reptielen heersen over heel de aard beweert het nederdietse intellect dat slangsgewijs toch stevig is gebekt en denkt dat hij veel kennis heeft vergaard zijn achternaam betekent echter ezel men lacht ‘m uit: zijn ware aard is [k][w]ezel…

Vrije vogels zijn gevlucht, wezels verschansen zich. De wind stuwt het water op tot golven schuim bekken. De duinen staan schrap strooien ogen vol zand. Takken zwiepen wanhopig aan de stam die ze ijkte. Steeds zwaardere breken af, bomen sterven rij aan rij. Klokken luiden de klepels en klepels weer de klokken.…

eigen heroïek en zielen knevelt met geweld, zijn tanden zet in eigen kwetsbare delen van de ziel, of die onvolprezen supervrouw, trooster om getroost te worden, mijn meesteres tussen de tafel en bed, die liegt over geluk, ziet dit alles als komisch spel, en ik tussen liefde en het alter ego in, een twijfelaar in het nauw, ben ik die wezel…

We kunnen nog geen afscheid nemen, maar vandaag is dan toch die dag. De zon schijnt, maar inwendig huil ik zacht. Op je laatste rustplaats aangekomen kijk ik om me heen. Zijn er meer die zich zoals ik voelen, of ben ik maar alleen? Peinzend buig ik me weer tot je graf, maar alles gaat langs mee heen. Het enige wat ik nog kan denken is,…

Twee meisjes Zongen zachtjes Hun lieve liefdesliedjes Beide meisjes creëerden Hun creaties koesterend Afscheid nemend Maar nooit Van mijn netvlies Dansend in dromen Alles lost langzaam op Niet deze dromen Altijd bij mij dragend Daarom zing ik mijn lied In de verre velden Wie zal het nog horen Alleen mijn twee meisjes…

Hoog in de lucht Draagt de wind Tranen van de Andes Bereiken nooit de oceaan Ik draag het mee Lichaamstaal Handen en voeten De armoede kleurde De tranen rood En ik draag het mee Nergens was het veilig Op elke hoek loerden ogen Ongelukken per ongeluk Droefheid en frustratie Ik draag het mee Tranen mengen zich Met het leven ten…