Alle inzendingen over wie is van hout

, voorgoed van hout…

we timmeren niet echt als het om vrede gaat we zijn uit krom hout gemaakt krom hout timmert als het er op aan komt de vrede nooit recht we zoeken een schuilplaats voor het kromme hout dat in onszelf schuilgaat kromgegroeid timmeren we aan de peace-now-weg altijd met krom hout en goede bedoelingen geplaveid…

Met ons hout Gaat het vaak fout. In het productiebos Gaan de kettingzagen los Op zoek naar goud. Als je maar van hout houd.…

hout we voelen de nerven blijven zwerven tot de volgende jaarring wortel dieper verworteld in de koude aarde voor het hout, geen grotere waarde muziek uit het hout klinkend vrij of niet, voldoen aan behoeftes niet zuur of zout, maar smaak refrein ontstaan uit het hout waarom refrein, is dat waarom er liedjes zijn liedjes blijven…

Ons houden van is hout geworden verschoten door het leven vervolgens is het koppig en ruw met onrust ingewreven Ons houden van is hout geworden zilt van de oneindige traan het haalde het zoete uit datgene wat eenmaal was ontstaan Ons houden van is hout geworden verweerd door het verleden geblakerde nerven relateren aan hoe vurig het…

Oh, wat hou ik van hout!…

Ik hou van hout ik hou zo van hout oh wat hou ik van hout oh wat ruikt hout lekker oh wat brandt hout lekker zelfs hou ik van de verrottingsgeur van hout en heb de visuele schoonheid ontdekt van de bruine kleurscharkeringen als de zon haar licht laat schijnen op de kale boomstammen en takken in de winter dan laat ook het klevende mos…

Hart van Hout geen onkruid vergaat maar onder een hart van hout overleeft nog geen ei…

zij sprokkelt woorden om een boom op te zetten maar het snijdt geen hout…

Ik hecht aan: de kleuren van 't hout en van het strand en van de zee en van de hemel, de ribbels op het zand, de lijnen aan het strand en in de zee en in het hout. Zoals 't zachte wier en een gewemel van pokken hecht op 't zoute hout…

Want met een glaasje op krijg je een dubbelle houten kop.…

Frans Timmermans uit het goede hout gesneden: vurenhout en Frans zelf een vurig type uit het mooiste hout gesneden!…

zij is een houten pop die aan wat touwtjes hangt die buigt en rekt en strekt levenloos zo uit zichzelf uit het juiste hout gesneden voor het schaakspel van de macht zij is een houten pop die aan wat touwtjes hangt waaraan zij danst zij buigt en rekt en strekt zij draait - zij wordt bewogen ZIJ WORDT BEWOGEN…

is van hout'? schreef ooit ene Jan Foudraine Van steen ben ik -bij mijn weten- ...........niet Ik ken blijdschap en verdriet hoeveel handjes en vingers strelen me niet een echt 'standbeeld' in 'n stadshart ben ik ook al niet Ooit heeft een kunstenaar mij uit hout ....gesneden Uit goed hout....…

Dat in de wereld van de criminelen Ook Heineken-ontvoerder Cor van Hout Is koudgemaakt, laat mij natuurlijk koud; Zo zijn nu eenmaal daar de rituelen. Wij burgers wijzen braaf de doodstraf af, Maar boeven zelf zijn wel voor deze straf.…

Hout is brandstof voor gedichten! Ook mensen vergaan ooit als hout, uniek levend naar een vurig licht. Een foto heeft zijn unieke weg gevonden. Onmogelijk om zichzelf te herhalen, of om een identieke fotograaf te vinden. Gedichten ontstaan als brandend hout. Vaak uit vurige gedachten. Soms uit bijna niets. Zo lijkt het.…

het was niet de spijker die het hout deed barsten niet de hamer waarmee je op de spijker sloeg het was niet je hand waarmee je het hout verwondde het was iets dat woedde dat knapte binnenin je kop…

Ik ben gek op hout Ik hou van hout Maar in de natuur Niet in mijn ‘bek’ Dat houten bestek Goed voor het milieu Maar niet voor m’n mond ‘mij niet bellen’ In de rugzak van m’n leven Zit naast een drinkbeker, koppie Nu ook een stalen bestek Want dat streelt m’n ‘bek’ Dan, dat in de vrije natuur Een lekker bakkie koffie Uit een warme…

dat je nog eens groet voor ik dood zal zijn dan kan ik in het laatste hout woorden voor je branden en laten weten dat er veel zinnen zijn blijven rusten kom nog een keer dan om je hand op mij te leggen beloof het laat mij gaan…

maken de houten raderen het meel weer fijn…

Langs de uitgestrekte horizon staat de houten reus majestueus te zijn, in het spel van de opkomende wind, maken de houten raderen het meel weer fijn.…

Naast mensen hou ik het meest van hout!…

Jij bent het mooie het dunne het dikke laat bloeiend hout jij bent de doodschemer lichtekooi van hout gepende botten schaduwprofiel van deerniswekkende eenvoud jij bent de tragishe ladder naar mijn hemel.…

Een houten brugje over rimpelend water als een wenkbrauwfrons…

Daar lig je dan, in een houten kist, oh als je toch eens wist, wat een mensen er voor je zijn. Gezien toen je ziek was, neen, geen mens, maar nu, staat het vol. Te weten dat de kist zo zakken zal, tik ik nog eventjes op het gelakte hout, om je zo te laten weten, dat ik van je hield en hou.…

Met ochtendkoffie in het paviljoen Over de houten brug- versnelde passen…

Ik kwam voor jou, niet voor het hout dat je me laat betasten, gladgeschuurd met hier en daar een scheur goudgevoegd -- de eenvoud-schoonheid van het lied van de tijd op de luit van het leven, jouw leven Je laat me de kiekjes zien en rekt de avond, je rekt je uit tot het welterusten in de gang In het logeerbed streel ik het hout van jouw…

ten eerste moet je en dan ten tweede zeg iets wat hout snijdt je staat met een mes bij een stam die heel oud is en je snijdt met je mes in het hout de splinters zet je tegen elkaar en je geeft een vuurtje dat brandt terwijl je je handen warmt aan de eeuwen oude vlammen…

Dit hout diende een kwart eeuw lang in onze tuin. Straks wordt de stort het einde van zijn bestaan. Maar van dit rottend hout zal ik geen afscheid nemen, want kringlopen voltrekken zich wonderschoon nabij. Aan dat wonder zullen ook wij eens ons leven geven.…

Tromgeroffel klinkt tussen kale boomstammen op ontbindend hout.…