Alle inzendingen over wierook

in de droogte van de tropen in de hoorn van Afrika kerf ik jouw welving in de bast witte druppels hars stollen tot kristallen die ik losschraap met een blikkerend mes door kruimels houtskool en rozenblaadjes roer met de olie van jasmijn besprenkel gomhars bindt het mengsel waarin ik een splinter van bamboe doop het smeult en kringelt…

Je warme ademt zuivert mijn wonden, als balsem, als wierook.. Ook vanavond zal ik niet vergaan.…

De rook is me aan het passeren al die keren dat ik jou zag met jouw lach en met jouw stem dan dacht ik stil: ik houd van hem.…

Geen gave van fijn goud en kan mijn hand de Heer, geen myrrha bieden, maar wierook zal, en overal en allen dag, Hem dank bedieden. o Wierookgraan, in ‘t vier gedaan, en rokende uit mijns herten midden, van aards en grauw wordt hemels blauw: gaat, wierookgraan, de Here aanbidden!…

Hoofd in de wierook vol ontroering over mens te vroeg heengegaan…

Over de oorsprong van de aardkloot verdampt het pauselijke wierook. Eerst was er zoiets als het grote niets en dat ontplofte dan nog ook !…

nu kent nog ruik je wierook uit het vat de vrede is nog niet vervlogen…

Wierook uit aarde verspreidt zich via de lucht bereidt met water vuur werkt door middel van vuur etherische aantrekking…

De grafsteen is gekuist Magere Hein mag komen zich verbazen over de geur van wierook en gebeden Zien hoe de plantjes op het graf gesnoeid netheid uitstralen Ja Pa, ons ras sterft uit tot we weer samenkomen…

Als kind herinner ik de late mis Met de mystiek van wierook en de psalmen De broodjes die vers uit de oven walmen Het uitgestelde slapen na de dis De kerk staat nu wat verder van mijn huis Wel heb ik heel de engelschare thuis…

ijle tonen van gezangen sturen beden naar omhoog donker draagt geschraagd door wierook in spiralen genoegdoening deemoed heeft handen gevouwen in goddelijk vertrouwen op goedertierenheid kerken raken we kwijt ook zonder pilaren en muren kunnen wij vraag en gebed direct naar de hemel sturen…

zij hebben kaarsen gebrand gebeden in wierook verpakt langs pilaren omhoog laten kringelen geknield en in deemoed hun ziel laten zien in het donker van leven naar licht maar de devotie is weg het is een gebouw getooid met de luister van vroeger voelt nooit meer als thuis waar het warm was van zonden in het lijden aan pijn en emoties…

gaat dicht geeft zicht op lange gangen die met gebed en contemplatie zijn behangen draag een pij die ik gekozen heb omgord het touw met knopen die gestrikt zijn door een toekomst zonder jou ik orgel klanken voel mijn knieën op gebedenbanken laat de knopen glijden langs het schaamrood van mijn ongebruikte dijen snuif wierook…

ik heb kathedralen bezocht naar God gezocht langs bogen en pilaren soms kleurde even zon zijn haren in de gebrandschilderde ramen zag de fresco's staties van zijn kruis proefde wierook in een geur van ver verleden toch zingen nog vandaag de mensen zijn gebeden zij voelen zich er thuis ik ken de ster van Betlehem Maria,…

kwezelige stemmen over God hoort snoeven nodigt je gebed gebrandschilderd etst licht je ziel herinnert je waarvoor je viel en proeft de sfeer, je voelt je weer zo zondig als weleer kom biecht, vertel je zonden aan de Heer zijn macht achter de tralies weet van alles meer en schoont met lange penitenties hij lacht en wacht tot de wierook…

in het zachte dromen met geloken ogen namen heiligen jou vaak bij de hand om samen te lopen of de heuvels te bezoeken van het santiago bedevaart land opgegroeid in kathedraal en basiliek met de mystieke geur van wierook zonder wiet na een heerlijk opschonende biecht met een vleugje kerkelijk magie want zij bepalen nog…

ze reiken strak omhoog de torens van verlangen maar in hun fundamenten nestelen de slangen naast wierook pracht en praal buigt deemoed schouders in gezangen sluw strijden serpenten om macht in de gewijde stilte van de wandelgangen…

Wierook en verleden benevelen het halfdonker en verhullen het zicht Op een uitweg die gestaagd dalend, terug naar aarde leidt. De gordijnen belemmeren de hoop en het verlangen van haar hart naar nieuwe stromen die naar betere tijden leiden. Haar pennenstreken fluisteren het smachten naar de perfecte wereld in haar ogen.…

De wierook die Balthasar mee had genomen was voor een klein kindje dat aan was gekomen. De geur van wat korrels in zachtgloeiend vuur bezorgde hem dromen van beeldschone duur. En Caspar de jongste was nog lang niet moe maar legde zijn lichaam naar westzijde toe.…

Heer, ik kom bij U, mijn goud heb ik al afgedaan, wierook, dank, U toegebracht, mirre, mijn berouw, U voorgelegd. Zo kom ik U aanbidden wanneer ik mij te slapen leg. Uw Ster heb ik gevolgd, Uw kribbe is mijn deken.…

de hoofden geheven sokkels versleten door handen in gebed in wierookgeur kleurt glas in lood de vruchten van hun oogst zij hebben schapen gehoed de kudde geweid maar voor hen is geen heiligheid er is geen herder zonder vee zij delen samen het bestaan geef in viering die twee-eenheid aan…

ik koester je hoofd zonder gezicht je lichaam aan mijn handen we branden voor elkaar het vuur en wierook als intiem gebaar je woorden schrijven mij in vloeiend schrift de schrijfhoek is mijn tegenwicht ik krul je letters en je marslijn rond de rechte lijn verdroom ik vertel me meer woorden en je witte regels letters uit je spiegelbeeld…

III Ik had uw hart mij tot een huis gewijd: De wierook brandde — de opgeslagen blaân Der schriften gloorden — de ark zag 'k openstaan - Ik had mijn wolk rondom mijn huis gespreid.…

ik heb je van de pilaren gehaald waar je sokkelde met ingenomen heiligheid je warmde in de zon van eeuwigheid in het licht van gebrandschilderde ramen een traan door wierook gelaten gelovigen riepen devotie in litanie steeds je namen maar ik heb jouw heilig huisje geslecht nee niet in gebeden samen gewoon door te gaan voor…

Pasen, Pasen, wijd het vier, wijd het licht en pin de lampen, laat de verse wierook dampen: Hallelujah, 't jok is af van de dood en van het graf!…

Baad in warm licht dat de ruimte verguld, in wierook en mirre zoetgeurend vervult de Profetie Voorzegd aan jou en mij Zalige Amberbomen in een Hemelse VlinderVallei…

pril licht schuurt speels met schaduw over stenen zelfs de lantaarn al gebogen in de nacht toont ook nu bescheiden op het toneel van de opkomende zon de rust van de ochtend is voelbaar aanwezig mijn eerste as smeult nog na als wierook van vroege aarde…

kan een hard woord zacht vallen als het in steen gebeiteld staat kan men harde woorden bezweren met wierook totempaal of amulet hoe vallen woorden als men door een onbekend landschap reist kun je de zachtheid horen als ze aarzelend sluimeren in het harde woord…

Een gotische kathedraal is een naakte vrouw op handen en voeten waaronder ik wandel Mijn blik wordt omhoog gezogen tot in het koor, dat wulpse bos van bogen Wierook, ik weet van waar hij komt … esthetische coïtus tussen mo(nu)ment en inkomer…

we stonden daar maar te kijken naar jou zoals je niet meer was wie je was en toch weer wel hoe je de wind gebruikte om gek rond te buitelen tegen ons op te springen zodat we verschrikt terugweken ik hoorde je lachen om onze tranen zag je in de wierook naar boven kringelen en verdwijnen…