Alle inzendingen over wulpse

licht welfde zich rood naar lichter wit met kleine rimpelingen die in uitnodiging langzaam opengingen in de zachtheid van je mond lippen krulden in het wulpse een lach die de gedachte past dat vrijheid tot openheid zal leiden en vervolg kan krijgen in een goede match…

O lafenis voorheen van 't nu verstoten Naakt eigendom dat in dat beeldje blonk, Toen nog de ziel vol van het lichaam dronk Dat niet in wulpse teugen werd vergoten.…

vanuit het perzik roze bed prijkt hij kloek tussen de lakens rond zijn zomerbruine borst, kassa krakend wulps gedrapeerd er scheren ohhh’s en ahhhh’s gedempt door meters etalageruit toch uitgegild, boven zijn hoofd: een dame buigt en vraagt of hij wat drinken wil daar zwemt een meermin in zijn glas ze oogt hem wulps voorbij en zwaait…

De vrouw zei wulps: 'Met slagroom lust ik jou.' De man was advocaat.…

Ek dink ek ken jou, in jou wulpse heupwegstap. Ek dink ek ken jou, aan die jasmynreuk om jou. Ek dink ek ken jou, aan jou speelse skaterlag. Ek dink ek ken jou, aan die klank van jou stap. Ek dink ek ken jou, aan jou klere, altyd vars. Ek dink ek ken jou, aan jou manier van vat.…

Je beweegt je wulps en geil tegen de pas gewassen ramen Je aanbidders lopen met bosjes rond je kent niet eens hun namen Verder dan een vluchtig contact zal het voor jou nooit komen Is dit nu dan echt voor jou het uitkomen van je dromen?…

ik krijt in witte kanten je profiel vang kleur leg het apart in wit en zwart scherpte vangt schaduw markeert het bloedeloze dun in lippen saam gevat je neus lijnt wulps in terugval naar je ogen subtiel de strakte iets verbogen je voorhoofd vlakt en toont verloop de rode haren stijlloos losjes overhoop wit verliest…

Een chique tandarts uit Rosmalen Wilde haar kies eruit gaan halen Ze lag daar wulps en geurig Hij zei: "Ik ben kieskeurig Maar u mag in natura betalen"…

vrouwen komen meer op bij stemmen met de hand dan bij de druk op de knop uiteraard in verband met het rode potlood de stevige puntjes die ze gewillig zetten met wiebelende kontjes gulzige open mondjes helemaal niet fout duidend op grote nood thuis staat de bok koud vandaar hun wulpse stuntjes…

geen papyrus meer of dikke rollen perkament handgeschreven boeken worden als museumstuk gekend het goud op snee de wulps gekrulde grote halen in tijdloze levensverhalen zijn voorbij het handgeschept papier waarop vezels streden met de letters van de kroontjespen verleden tijd woorden kaatsen in het naamloze zwart wit het onpersoonlijke…

ik speel met je schaduw boetseer in donker en licht je gezicht en profiel scherpt lijnen die ik met liefde en geduld zal verzachten rondingen laten ondanks zwart wit hun kleuren verschijnen vlak voor het drogen heb ik wimper en oog lichtelijk aangezet het neusje omhoog lippen welven in wulpse bogen de mond in glimlach…

heb in grieks profiel kunst en schoonheid van hun leven gezien vorm gegeven met een lach die rond en wulps alles vermag in vrijheid tierelantijnen de wijnen en bokaal speels vindt in arcaden liefde weer genade pas later strakt de macht die de romein hen overweldigend bracht rechter korter marsiaans het speelse is teloor gegaan…

er was een waas van bloemig zijde het rood was feller dan normaal groen schikte zich tot beide zich vonden in een bacchanaal men smeekte om wat libido dat zich nog moest ontvouwen op een gehuurde video voorzien van wulpse vrouwen…

een wulpse dame ging naar ’n gooise kroeg waar ze vlindr’end ’n knapperd voor sex vroeg: ‘k neem eerst jou dubbel in ’n vouw dan verwen je mij tot in de morgen vroeg…

Oostblok blond, rood gelipt, net te wulps een duckface maken, met smakkende kaken die ze niet op elkaar kunnen houden.…

de wulpse weduwevrouw, in de buurt beter bekend als tante Jet, heeft op een vroege regenachtige ochtend, opdat geen spiedende blikken haar konden ontwaren, de grootste tuinkabouter uit een naburig perceel ontvreemd en prompt op haar eigen nachtkastje gezet…

zoals wulpse schelpspiralen zich lenig en conisch door kolkende zeeën wentelen zo wentelt zij zich bevallig en prachtig door kleurrijk leven van indigo blauw naar mysterie van wonderlijk naar warm zo telkens weer verschijnend en verdwijnend is liefde haar as…

De nieuwe geeft 'm veel geluksmomenten, zo wulps is zijn directieassistente.…

Verkreeg hij zo een wulpse winnares? Een zus? De vrouw? Een mooie minnares? Ze trok met glimlach steels z’n woning in En sprak, hoe ongelooflijk dapper: ‘O Kim Jong-un, neem toch een and’re kapper’…

pas als zij kronkelend ingaat op wat haar verleidt het zinderende het zinnelijke wordt zij vlees haar volle ronde wulpse dijen lokken lonkend de warmte in haar buik roept verlangen álles bloeit en de vogels haar vogels bevleugelen driestemmig hoogtepunt…

onscherp mijn potloden mijn puntenslijper eveneens een nieuwe zo gekocht en met de wulpse ronding van punt wordt de leegheid van papier gevuld tomeloos tastend worden woorden in drift op papier gesmeten in de ranke rijpheid van lyriek in een rol weggelegd in liefde van taal…..…

Een gotische kathedraal is een naakte vrouw op handen en voeten waaronder ik wandel Mijn blik wordt omhoog gezogen tot in het koor, dat wulpse bos van bogen Wierook, ik weet van waar hij komt … esthetische coïtus tussen mo(nu)ment en inkomer…

lakens verward en in de lucht vibrerende tederheid eenheid van wulpse vreugde handen, kussen gevuld met een zoet aroma en smaak jij, een geopend geheim ik beken: wit helder straalt jouw lijf in warm verlangen mijn hart beschermt de nacht.…

De één kijkt wulps opzij de ander devoot naar benee de derde blikt onverschrokken de wereld in. Die éne daar opzij die lijkt warempel best een beetje op mij het enige wat mist is de kledij. Want zo bloot tentoonstellen nee dat is niets voor mij dus hierbij zeg ik stop, en kijk met een glimlach naar De paspop…

Ga je met mij mee, rennen, strijden en vluchten door het woud der wulpse, wellustige en willende wijven? Ga je met me richting zee naar kwallen, kreeften en vissen daar kan je je nooit vergissen. Ga je mee met mij, alleen of samen, eindelijk af op de grote roze zee? Ga je mee?…

Fantasie je wulpse vormen bewegen sierlijk op het ritme van jazz muziek je straalt van passie emotie en mystieke kracht je ogen grijpen vast verlamt blijf ik staren maar heupwiegend verdwijn je mijn gezichtsveld nabij ik blijf alleen … er rest mij enkel mijn wilde fantasie!…

In het winterlicht Scharrelen de wadvogels Op de wadplaten Kokmeeuwen lichten Wit zilvergrijs vuurrood op Boeggolven breken Stormmeeuwen wulpen Zilverplezier tureluur Doorwaden de geul Slenken glinsteren In diepblauw met de zon mee De twee zeehonden Blikken nieuwsgierig Vanuit het Waddenwater Geen visje te zien!…

Een lichaam meer dan perfect glanzend haar als fluweel ogen verraden een intellect een mond zo sensueel Wulps als een exotische slang het mooiste engelengezicht ik geef een kusje op haar wang en sla het modeblad lachend dicht…

ooit waren er vogels mijn vader hoorde vernam het als hoop als een verwachten het lied door de dag ooit waren er bloemen mijn vader zag de aaiende vlinder op het hartje rusten ik zag zijn lach ooit was er mei was er verwondering om de wulp in de wei het handje in een hand gelegd nu is er leegte ondanks… dan heb ik niets…

Naakt zonder zadel oogst zij ongekende gratie Een gemonde uitnodiging van wulpse schoonheid Gereed om u te vervoeren naar grote hoogten Om al bonkende de erotische velden af te draven Maar hoedt u Pas dan als zij u haar vleselijke massa toont De bron met bedwelmde geuren Nodigt zij u uit om haar hard te bestijgen En met haar te versmelten…