Alle inzendingen over wurgt

Hij houdt van mij van mij alleen van mij alles ben ik voor hem niets bestaat behalve ik zonder mij kan hij niet leven hij houdt van mij hij wurgt mij met zijn woorden zijn gebaren met zijn liefde gedachten van liggen bij hem in zijn warme armen hij wurgt mij Het benauwt mij hij mij mezelf loslaten laven in liefde zweven in de…

hij wurgt mijn tijd met beide handen en ademnood slaat toe ik wil mijn vrijheid zo graag terug ik weet alleen niet hoe…

ik liet je in het donker jouw kamer weids jouw bed gekluisterd aan de grond onder jouw voeten gaapt het gat van angstige onwetendheid dat wurgt me nog het meest…

Hij sputtert tegen raakt verstrikt, wurgt zich; zelfdoding edelachtbare. Nu U weet hoe het zit mag ik toch wel naar huis; we eten pannenkoeken.…

Onder de douche probeer ik pijn van mijn dag spoelen verkracht door woorden als dronken schrijver heet water wurgt meer dan gedachten lavendel douche gel verricht wonderen daar waar je niet denkt bitter-zoete illusie als verdoving…

je kunt het zien ooit was ze daar een voetafdruk een enkele haar waar is ze toch een diep pijnlijk gemis haar lach haar stem haar traan men zoekt naar haar wanhoop kleurt ogen wurgt hals en keel angst klauwt handen elke seconde duurt een eeuwigheid…

als liefde vergaat voel je de verlammende kracht van een niet te beredeneren angst ervaar je de kilte aanwezig in gegeven warmte en op de vlucht voor de binding die jou langzaam maar zeker wurgt besef je dat gevangen in het pijnlijke proces van niet meer kunnen niet meer willen jij verlangt naar de stille rust van alleen…

Mama was werken wij zaten thuis konden er niet uit sneeuw, geen schoenen overal stilte angst voor de politie en verdrongen waanzin die verlangens wurgt zonder ze te doden onmogelijke liefde alleen de dagelijkse aardappelen hopend op iets van de herhaalde beloften voor ons, de kinderen, en nu wij geen kinderen meer zijn voor…

Waarom zo bang en zo gespannen, doodsbang voor de boom die wurgt en voor de struik die wondt? Weg van toezicht, uit het gebied van achterdocht kreun ik het uit: er is voor mij geen therapeut.…

haar gronden en haar stammen een massagraf van scherven die languit in het bos verder liggen te sterven de kleinste vonk die de zon onnadenkend aan onze hemel verliest schieten ze tot een vlammenleger dat de tedere kleuren en al wat de bloemen geuren in zijn hete armen wurgt het landschap smelt weg in een bloedbad van asse…

Zijn keelgat wurgt en galmt nog wat wanklanken en geeft zijn kater nog een stamp na.…

Waarom heeft de tijd zich zo vergist en jou meedogenloos ontvoerd naar het land waar iedereen jou mist mij achterlatend…uitgevloerd Dit verdriet blijft mij beklemmen de pijn wurgt mij dag en nacht woede weet mij te ontstemmen hopeloos verlies ik alle kracht Ik zal jou voor altijd meedragen totdat al mijn tranen zullen drogen en mocht…

het klimt en slingert in het rond wurgt hout en zwakke gevelstenen van hoog boven tot laag aan de grond met zijn grijparmen en spillebenen... een plant in mooi blauwe kleuren met bloesems die hangen en strelen verspreiden s' nachts zoet fluwelen geuren ideaal om dit met je geliefde te delen...…

hoe vormen zich passen in willekeur tot grillige hoekige fragiele fundamentele aforismen verlijdt het heden naar de bouwers van de eerste op maat gesneden steden zowaar is geen stad aan mij gelegen, ‘ k ben een stakker en schoof me buiten plicht en vreedzaam denken het cillicium wurgt me in een tot koud geregen aanhoudende greep…

De klimop klautert, klimt zo graag, zo veel wil ze omhoog ze loutert mijn luie deel, ze spoort me met haar kracht aan in te grijpen, haar te begrijpen want hoewel ik haar telkens snoei, aan haar nieuwe scheuten trek uit angst dat ze mijn bomen, struiken bedekt en wurgt, trekt zij 't zich niet aan, laat mij begaan en wortelt, klimt onbedaard…

Huid zo transparant De ziel ademt naar buiten De wereld een entree Naar mijn gevoel De pijn schuurt Draait in mijn buik Wurgt mijn hart En klopt verder De mooiste noot Gehoord door Hongerige oren Snaren mijn ik Zonder halt Versmelten met Eén zijn en voluit Het leven absorberen Gepantserd door ervaring Geleerd een laag te…

Een doffe, droge, felle pijn omvat en wurgt mijn ganse denken; mijn ziel en zinnen zijn zo leeg ik kan geen aandacht schenken aan de helderwitte morgendauw die als een sprei van fijn satijn ligt uitgespreid; 't graf bedekkend. De pijn dreunt als een droef refrijn. Waarom heb ik steeds vergeten te zeggen dat ik van haar hield?…

Het kind wurgt een kauw Vingers zijn er om te graaien Het puin glinstert van de dauw Het duin staat in lichtelaaie De uren jagen op elkaar De dagen korten in elk seizoen De weken halen elkaar in De maanden verwelken Het jaar is minder dan een vlinder Minder dan de spin die 's avonds Hoop geeft en 's ochtends rouw *) Alom dit alles alleen…

De wereld staat te schreeuwen voor de ramen, maar hoofdpijn wurgt mijn geest met zulke tangen dat ik niet eens behoorlijk kan ontvangen de indrukken die toch naar boven kwamen. Die stomme koppijn!…

stamgast klimop op eeuw-oude bomen hun stamboom ontnomen…

De gieren pikken al van mijn dijen, maar jij schreeuwt luid hun valse gestalten weg, je wurgt de jakhalzen en je omhelst me alsof ik je vader ben. Nu zeg je dat we beter samen in een klooster kunnen babbelen, terwijl gemengde kloosters nog steeds niet bestaan, gekkerd!…

Een doffe luchtbel welt op, En wekt de walg in de strot Maar een bondgenoot, een milde beul wurgt het gedrocht Dat de klauwen wet aan de rotsflank. Troost sijpelt binnen Terwijl ik schuif met betekenis Gestold binnen de lijnen van inkt. Zakt de bibberkoorts Maar liever dan met een ijle woordenschat Flirt ik met jou.…

Door de maalstroom van haar vrucht Perzikbloesem met een vleugje nimfenzweet Drijft over het laken Dolle geur wenkt de voelspriet Gulzig geschroefd in haar plooien Laat ik me gniffelend verloren gaan De schoolmeester zat er naast met zijn gehakkel over meeldraden en feromonen Nu het wapen stuwt onder mijn kleren Een gezapige verzadiging Wurgt…

Wat is is niet altijd waar, de dood wurgt de liefde, zo lijkt het, maar dat is de allergrootste leugen. Ik kuste je niet voor niets in eeuwige gedachten.…

Daar was opnieuw de hooiberg, waar je ooit met zoveel lol in gesprongen hebt, maar de tijd van ooit wurgt me in alle hoeken en gaten van een dierbaar verleden, temeer daar je ontvoerders je paaien met luxe therapie en verre reizen inclusief roesgevlij.…

Wie oordeelt over een ander moet eerst eens naar zichzelf kijken zegt ze met een glimlach om haar mond woord je wurgt me ik krijg je niet meer door mijn strot te zwaar beladen aangetast door rot hij kijkt haar aan, ziet hoe mooi zij is en noemt haar diva, diva van zijn dromen haar glimlach is goud waard haar lichaam om van te snoepen…

De liefde wurgt je zonder dat jij het merkt, dan voel je opeens een mes in je hart terwijl je ogen blijven stralen en geest blijft dromen van de betovering.…

De waslijn wurgt, en ied're kat doorkrabt je bast toch gaf je manden vol en veel, en deelde 'k je vrucht met vogels. Van je valappels maakte ik azijn, van de grotere een appeltaart en sap. Dan veranderden je appels in appeltjes, van lekker sappig zoet naar zuur en wrang en in alle zat er wel een worm.…

ze zeggen mij ook dat ik de dagen van ongeluk bracht gelijkmoedig, glimlachend, trots als iemand, gewend te winnen ben ik werkelijk wat andere mij zeggen of ben ik slechts wat ik weet van mijzelf onrustig, verlangend, ziek, als een vogel in een kooi smachtend naar levensadem als of iemand mijn keel wurgt hangerend naar kleuren, bloemen…

de omzetdrift en het ongeduld de tijd verstrijken doet erodeert ons de scheepshuid de schaduw van dat verval overwoekert de passie voor ooit verbindende ambitie met sluipende muiterij lekslaand zijn dan de rotsen als ontgroeid dan de mensen van daaraf hun vleugels uitslaan naar nieuwe onbekende horizon in het nietig wordend bootje wurgt…