De bretelmoord
Hij zeurt aan m'n kop
m'n broek zakt er van af;
ik pak zijn bretels.
Hij sputtert tegen
raakt verstrikt, wurgt zich;
zelfdoding edelachtbare.
Nu U weet hoe het zit
mag ik toch wel naar huis;
we eten pannenkoeken.
Inzender: Janneke Koster Baas, 2 augustus 2008
Geplaatst in de categorie: humor