Alle inzendingen over zigzag

In Mussel is zigzag de godganse daggedaggedag auto's rijden zigzag wel duizend per dag. En wat het ook wezen mag uit Kopstukken is rechtsaf met veel gedraai elke dag naar Stadskanaal is het linksaf. In Mussel is zigzag orde van de daggedaggedag met rechtsaf en linksaf is zigzag een straf.…

Kabbelend rolt het omlaag Schuimt wit als een vloek Schittert blauw van geluk De lucht snijdt steriel Zachte blaadjes tranen Veranderen stof in diamant De stenen rollen samen Muziek in krakende geluiden Misschien zoals het hoort Een waas pakt de weide af Alles word zwaar en dik Geluiden klinken hol Je roept me steeds vaker…

zigzag opent de dag al doormidden gebroken voor het besef van nieuw sleept zich nog voort naar een zielloos einde als troosteloos mislukt rest de schrale troost dat er vooralsnog een volgende zal zijn…

het zand verderop liggen mensen in de zon en verdwijnen altijd gevaar voor plotseling ravijn zigzag de diepte in los hoofd hobbelt er achteraan is niet dood het leeft!…

jij vloog aan uit het donker landde op zonnestralen bleef dralen golfde kleur op muziek van de zomer fladderde verder op zigzag koers het licht tegemoet in rood ben jij verdwenen de zon heeft daarna niet meer geschenen…

De watervlakte blinkt knipogend en rond, vraagt vrolijk welvend kleine zeilboten al deinend en zwenkend door te stoten: golven en vaart houden hun luchtig verbond. De bomenkring om het meer is een bond van wachters; ze waken streng, vergroten de opwekkende geest bij de stad Sloten en diens vertier op schepen, elke stond. De Friese wind geeft…

addergebroed aast zwak klein brein omhelst de nacht onheil aanrichten is hun vak en hun losmakende kaken vergiftigen knarsentandend de boreling die ik u bracht wat kan ik meer verlangen van een zigzag-getekend dier ik noem geen cijfer maar ik wrijf er met plezier vrolijk een tien in, 6+4 slangen moet je stangen…

ik zag je lach reiken voorbij enige gelijkenis een blik die nog intenser het eindeloos onbereikbaar zag jouw lichaam kende al stukjes verrijzenis uit het dagelijkse bestaan jij dwaalde in het bi- polaire van het vagevuur in zigzag gaan jij zo hemels aards in het streven naar volmaaktheid even van god los…

in ieder woord spoort mijn trein naar verre oorden ongehinderd door station en rails reizen geest en associaties mee passeer steden en culturen zigzag landen en verpoos op tal van mooie stranden voel de mantra’s van op weg waarbij tijd gebeden zegt die tussen bielzen zijn gelegd pas als de woordenvloed is opgedroogd rangeer ik…

De eerste vlokjes dalen aarzelend neer, intiem en mollig, een zigzag-zicht. Belofte van meer en meer. De tinten van de narcissen krimpen in door wit. Vogels duiken pijlsnel in de nissen. Het spiraalt overal. Wat komt er nog meer? Even zingt lieflijk een vogel, nog pril als weerlicht. Verzilverde stilte daalt nu verder neer.…

een gure noordenwind voert veldslag tegen alle takken van ranke bomen, die plooien zich ongezien in een zigzag noch bladeren of twijgjes die ontkomen. het december bos in diepe rouw met alle bladeren die gaan sterven, verkleuren van bruinrood naar zwartgrauw, verspreid als humus nu... op vele boerenerven !…

staccato hakken harde klieren zachte tonen ver vooruit zigzag springen lettergrepend zachte klank der hemelluit bassen zingen rollend swingen zwieren zwaaien zwiepend kraaien pirouettende trompetten ouverture maagdenkoor droomt de zwaan van lichte zinnen punten komma’s heg noch steg x en q zijn uitgezongen spaties dansen…

tussen zweetsokken en wat lege flessen vind je de gebroken snaren van de viool waarvan de klanken gisteren zigzag door kapotgeslagen ruiten voor het laatst de kinderen op straat vergiftigden opgedroogd brood tussen vazen met dode bloemen open conserveblikjes temidden van stoffige boeken en webben van spinnen die waarschijnlijk iets meer…

Met lange nagels kras ik zigzag over de lakens en een ooglid trilt. Er is een ogenblik. De man ontwaakt. Hoe val ik in het licht? Je draait me in de leegte van een bed. Terwijl: binnen de randen van een ronde handspiegel zoek ik de meest gunstige uitsnede van mijn met vlees gewatteerde, droge huid.…

Of ik zuidwaarts ga of zigzag, onomkoopbaar, onverbiddelijk richt zich de magneetnaald noordwaarts. Eindelijk reizen wij weer samen, twee die bij elkander horen, twee die aan elkaar gewaagd zijn. -------------------------------------- uit: 'De adelaarsvarens', 1988.…

ik zit in de auto het is koud buiten hier zit ik heerlijk met jas om me heen geklemd, een zigzag van fietsen auto's brommers onder grijze wolken de ruitenwissers gaan piepend heen en weer ik hoop dat je ach, ik hoef het niet te zeggen, ik kom zo naar je toe, ik zet me vast in de stoel en geef gas en denk aan jou…

de lente scherpt haar profiel steeds dieper behaaglijke schoonheid in kwetsbaar zoet waterhoentjes zoekend hun heil in groen en riet meeuwen die daken bedekken met stront vlinders die hiphoppen van struik naar struik net als vroeger zoals de lente kleurt mijn geheugen zigzag fladderende bijen door bloemengeuren gelokt een dijk…

(Herinnering aan Beethoven's Septuor.) ‘t Er viel ‘ne keer een bladjen op het water ‘t Er lag ‘ne keer een bladjen op het water En vloeien op het bladje dei dat water En vloeien dei het bladjen op het water En wentel-winkelwentelen in ‘t water Want ‘t bladje was geworden lijk het water Zo plooibaar en zo vloeibaar als het water Zo…

Met de lamp aan vliegt hij zigzag. En bromzoemt onvermoeibaar keihard. Nooit zie je hem, wel zag. Steeds klap ik te laat in mijn handen. Mijn prestige staat op het spel. De strijd duurt meer dan een uur. Een spuitbus inzetten zou laf zijn. Ik geef het op, mijn vleesvlieg ook. Hij heeft zich onzichtbaar verstopt.…

blijkbaar tijdens mijn laatste adem de prangende vraag of tevredenheid en geloof zegeviert dan wel, gelijk bij velen toch, het aangegroeid geweten gaat knellen de natuur geeft mij het juiste antwoord immers dag en nacht wisselen zich af en naarmate de tijd vordert zijn de verlopen jaren de opmaat naar het moment van de Status Quo in mijn zigzag…

Als een woordvlinder kon tonen hoe we ons nu voelen dan zag je al zijn vleugelkleuren goud en zilver, blauw en geel, fel stralend rood, soms donker somber grijsgroen, onze gedachten fladderend rondom jou, zigzag, kriskras, heen en weer.…

in alle staten gaat meneer de maaier zigzag rond een vogeltje hier en daar als schade collateraal zo maar valt ze in tolvlucht op het tegelpad te pletter en daantje cirkelt om de dood - alles is ook vreemd en groot de kruisspin naast de deur vertrekt geen spier zij evenmin - haar dagen vergaan als rook opgaand in het avondgrauw…

Van een elastiekje, soepel en rekbaar zijn de wikkelingen rondom een cilinder talrijker en véél ruimer dan aftelbaar, oneindig meer dan de zigzag van een vlinder die portato vliegt van blauw naar korenaar. Zij springen er elegant overheen; dit overstijgt dan louter tellen alleen, zo rijk aan getallen.…

Hoefslagen zigzag dodelijk sporen schaakspel van tenoren Alter ego in Stratego , remise onbeslist kaartspel van slagvelden loopgraven om komen pionnen uitgezet de hand overspeeld.…