Alle inzendingen over zijden-draad

zou dan toch alle hoop vervlogen zijn door lijden in ongemak en pijn ondanks alle beden en smeken voor een totaal genezen nog recht je standvastig fier de rug kijkt optimistisch terug maar feiten liegen niet in stemmen die de waarheid kleuren niemand weet wat er morgen gaat gebeuren na positieve samenspraak de zijden draad…

Zijden draden sponnen tot was. Hoger, dunner, fragiel. Lieten mij zweven tot net boven het gras, geen angst meer, tot ik viel.…

Geluk is als een zijden draad fragiel en niet te zien geluk zit in een kleine geste heeft u die al gezien?…

Ze lopen over sterke zijden draden. Wij mensen zijn daartoe niet in staat. Wij zijn weer goed in hoge muren bouwen. Ook kunnen we virtuele webben maken. Mensen laten de mensheid hangen. Aan een zwakke zijden draad.…

de zinnen komen lichtvoetig voorbij de stilte hangt aan weerhaakjes de stilte waarin we ooit ontstonden ontsnapte als de geest uit de fles als waterverf vervloeiden de opgeraapte verhalen van toen nu en ooit vlekkeloos met elkaar de broze hechting aan doorzichtige vleugels verstrikt in zijden draden van toeval en noodlot…

als een zijde draad wentel ik mij om jou om te strelen in verlangen en te wurgen bij verraad…

Het touw Waaraan ons leven hing Is nu Een zijden draad Wat ging er fout? Kunnen wij terug? Neen... Het is te laat!!!…

Hij fietste of zijn leven er van af hing, aan een zijden draad, vandaar dat je hem nog altijd ziet trappen, of zijn leven ervan afhangt.…

Ach, oude rups Spin je draden Tot een sprankelend Zijden kledingstuk Jij, vermoeide spin Weef je web Van dunne draden Schitterend in het ochtendlicht Afgescheiden substantie Stolt in de open lucht Wij vinden er voor ons De mooiste doeleinden in terug…

Ach, oude rups Spin je draden Tot een sprankelend Zijden kledingstuk Jij, vermoeide spin Weef je web Van dunne draden Schitterend in het ochtendlicht Afgescheiden substantie Stolt in de open lucht Wij vinden er voor ons De mooiste doeleinden in terug…

de tv die zet ik uit altijd maar slecht nieuws ik word zo manisch depressief van oplopend stemgeluid ik wil enkel maar gelukkig zijn zonder godsdienst of veel geld dus voor mij geen oorlog of geweld maar een lied met zacht refrein het land heeft niets met oorlog te maken maar het zijn wel klootzakken die bepalen ik haat dat, ik haat dat…

oogt zo fragiel toch tors je met gazen vleugels en bepoederd lijf een leven naar de zon in onnavolgbare vlucht jij prachtvol naar de zijden draad van je kinderen want zij hebben geen schuld…

Diep in de nacht blaft een hond huilt naar de sikkelvormige maan Er is weer een bekende overgegaan een band van zijden draad doorsneden Misschien is het slechts een droom van de hond, de maan en van mij…

de stilte is licht soms zwaar als een storm 's nachts als niets is wat het lijkt spint ze zijden draden om het universum schuurt ze tegen wakkere harten aan de stilte is diep wit als het het onbeschreven blad…

Het was de kleinste hoek der tijden die men zo vaak had ontweken en waar werken en gebreken lagen van de dwazeling die er zijn zijden draden spon langs wielen die er haast bezweken en waar engelen voorzagen waar zijn wakeland verging Het was een speldenprik die viel om lome ogen uit te steken van de tijd die er verstreken werd gespaard…

de stilte is licht soms zwaar als een storm 's nachts niets is wat het lijkt spint ze zijden draden om het universum schuurt ze tegen wakkere harten aan de stilte is diep soms wit als het onbeschreven blad…

mijn tante zit in de trein te borduren onder haar kruissteken liggen gedachten aan betere tijden een geliefde die haar nam met zijden glans gekleurde patronen ontstaan onder haar handen ze hecht af en breekt de draad met haar tanden…

lichte ogen als druppels regen uit zijde gesponnen kindergezichten ik wil jullie namen in alle talen noemen terwijl de wereld boven ontploft luchten bezwangerd van kogelwolken van zoekgeraakte levens kristallen stemmen onderaards lichte ogen als druppels regen aan zijden draden Nazar Anna Vitaliy Iryna hoe teer raken jullie…

een rupsje daalt neer aan een zijden dun draadje op zoek naar geluk…

Zin Spin Spint Begint Spinsel Ragfijn Spindraden Draden van zij Hij hoort er niet bij Zinspelende spin Zinspeelde zij Zijden spin Speelden Zij spin Weg Spin Zin Het web kreeg woorden onder het spinnen.…

Zijderups kweker het poppenhuis ontwikkeld spint er garen bij…

je brak mijn vleugels voordat ik kon vliegen met zinnen zonder kant noch wal en zorgde voor mijn vrije val ik ben nergens geland bleef zweven in een wereld van verschil waar woorden hangen aan zijden draden en de waarheid wordt verdraaid…

Boven mijn hoofd aan een zijden draad Slingert het zwaard al heen en weder 't Moet vallen vroeg of laat! Het trilt, het velt mij neder! Doch om mijn hoofd ook ruist een stem, te midden van al mijn vrezen, die mij gebiedt met zachte klem, toch niet bezorgd te wezen.…

een zijden draadje hing en ik uiteindelijk de rode draad van leven niet op hoefde te geven…

de zon op je gezicht liegt een gezonde kleur het buisje in je neus ademt de leugen mee een scherm volgt impulsief jouw journaal en terwijl jij je vasthoudt aan draden van zijde geven wij steeds weer de gladiolen water…

Het wiebelt, zwaait heen en weer, ‘Damocles’ zwaard hangt aan een zijden draad, maar ze stapt door, het beweegt, ze wandelt onverstoorbaar, in haar gang het zwaard als een schaduw achter zich aan wetend, slechts een verkeerde beweging en het dendert naar beneden. Maar vooralsnog, hangt het er het zal haar worst zijn.…

Boven mijn hoofd aan zijden draad Slingert het zwaard al heen en weder, ’t Moét vallen – vallen, vroeg of laat! Het trilt, het velt mij neder! Doch om mijn hoofd ook ruist een stem, Te midden van al mijn vrezen, Die mij gebiedt met zachte klem, Tóch niet bezorgd te wezen.…

aan zijden draden verbonden met het zoemende moederschip dat zwoegend zuigt en piept om jou kleine astronaut te bewaren voor de aarde zo stil ben je zo wit zo ver buiten de wereld kun je ons horen zie je de blauwe aarde dappere ruimtevaarder kom nu alsjeblieft naar huis…

Nooit windstil De wind waait Dansend Fris uit het oosten Zwoel uit het westen Warm uit het zuiden Vooruit Waait de wind Fluisterend Zo zacht als fluweel Zo fijn als zijde Zo teer als spinnenrag Verder Waait de wind Fluitend Draad na draad Klos na klos Doek na doek Door Waait de wind Neuriënd Langs de zon Langs de sterren…

niets is echt zeker het leven kan soms tornen rafelig wordt de zelfkant een wirwar van draden steken worden vastgehecht als een te strakke lijn maar och, toch verkeer ik vaak in soepelheid lijkt het alsof ik ben omhuld met zijde dan spin ik garen daarmee verstel ik elke scheur die me belet mezelf te zijn……