zijden draden

de zinnen komen
lichtvoetig voorbij
de stilte hangt
aan weerhaakjes

de stilte waarin we
ooit ontstonden
ontsnapte als de geest
uit de fles

als waterverf vervloeiden
de opgeraapte verhalen
van toen nu en ooit
vlekkeloos met elkaar

de broze hechting
aan doorzichtige vleugels
verstrikt in zijden draden
van toeval en noodlot

Filosofie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 1 stemmen 88