Alle inzendingen over zoons

Twee jongens verloren we Die zo ontzettend welkom Waren geweest - door de Omgeving werden niet alleen Zij, maar ook wij, genegeerd En doodgezwegen - immers Verdriet om te vroeg geboren Baby's - zoiets bestaat toch niet Zelfs de gemeenschap die zich Kerk durfde te noemen reageerde niet ' t Stelde immers niet zo veel voor Kinderen…

volgens mij leef ik met vier beren in huis alles wat zij een beetje kwijt willen gooien ze neer ik als opperzeug loop maar te ruimen dan opeens ben ik het zat schreeuw zo'n beetje alles eruit wat mij dwars zit kijken me allemaal verschrikt aan verschieten van wit naar rood beginnen te rennen met koffie en krant moet me niet zo druk maken…

laten we nog iets langer blijven op het koude bankje als het even niet lukt om naar huis te gaan waar de dreiging zo hard binnenkomt dat mijn adem stokt tussen vier muren ik snak naar lucht naar wind en licht ik zoek de ruimte als een konikpaardje op ruige grasvlaktes van de Oostvaardersplassen veel heb ik niet nodig…

Mijn ramen en mijn deuren ga ik sluiten, Dat apenpokkenvirus moet ik niet. Je schrikt je rot als je die bulten ziet, Die apenpokken houd ik liever buiten. Wel had ik twintig jaar -met veel gedruis- Twee echte apenkoppen in mijn huis.…

En in de avondstonden hebben nooit sindsdien de zonen van de zon de ondergang gezien zonder dat hen de wonde kwelde van voordien. ----------------------- uit: 'Rebis', 1989.…

Oogverblindend ruim en hoog een solarium gelijk een spiegelzaalpaleis een vlaggenschip der zeven zeeën het opalen huis der Zonnegod Zie daar komt Phaëthon - is hij wel echt de zoon der Zon?…

kraters, in kleurige kamers uit graven van Ramses en Toet-Ank-Amon als glimmende linzen met al hun metalen vitamine krachtbronnen en mineralen ons zouden genezen van die welvaartskwalen van kwalijke westerse voedingspatronen als panacee tegen welvaartneurosen ons van carnivoren maakt tot herbivoren Osiris en Ra, de god van de zon…

je schijnt zwak en staat laag toch zend je golfdeeltjes uit om op te slaan in de vlechtplek en de lange winter mee te doorstaan…

Na grafluchten blije schijn krijg zonnepit en zit zonder kleren met een poëet Hervind de roos op je doos de kluts van je muts Sta op, spring op de fiets werk hard - doe niets Alles zoveel mooier met die ster in zicht…

Toch zal ook jij, mijn zoon de strijd moeten voeren om je groene paden te bewaren en je weg te vervolgen ontdaan van gevallen takken vergeten wortels en verborgen kuilen. En eens, op een dag ontdek je het land van herkenning.…

Zon, zon Gouden bol Laat de bloemen bloeien Zon, zon Overal Doe mijn wangen gloeien Smelt het ijs In mijn glas Laat je stralen Stralen Schijn je licht Op mijn hoofd, Op mijn huid En haren Kom, Zon Laat je zien En jaag weg Die regen Kom, Zon Warme bol En straal Aller wegen…

wees mijn zon…

Je trekt je spoor over het groene veld mijn ogen volgen je soepele pas weet dat mijn ogen je immer zullen volgen welk spoor jij ook zal gaan ik zal altijd van je houden en altijd achter je blijven staan zodat je met mijn liefde het leven leven kunt dat is wat een moeder haar kind het meeste gunt!…

Mijn zoon, jou maak ik advocaat Professor, arts en diplomaat Ik maak je mediamagnaat En lid van de ministerraad Zo sprak een kannibaal in Tsjaad Behalve als het oorlog wordt Dan maak ik je soldaat. -------------------------------------------------- Uit: 'Dat lijkt warempel sandelhout', 2003…

Een lekker gevoel de zon op je huid je waant je even het vaderland uit. Warmte en geuren van een exotisch land je ziet jezelf liggen op het witte strand. Je proeft de sfeer van boulevard en ijssalon maar wordt nuchter als waan verdwijnt met de zon.…

Terwijl ik onderdompel in verleden vaar jij langs mij de toekomst binnen totdat wij elkaar treffen op dezelfde plek Begonnen halverwege maak jij eens af waar ik bleef staan met spotgelach - een traan op een hete plaat - herken ik je uit ons voorgeslacht Waaruit jouw zonen weer te voorschijn komen de hete plaat misschien iets koeler de…

Voor mij was je altijd mijn zoon. Ook al was ik je echte vader niet. Ik zal altijd van je blijven houden. Ik heb nu alleen maar verdriet.…

De zon komt op, elke dag weer. Je zette je leven stop en lachte voor de laatste keer. Zonder gedag en vol gedachten. Stille dagen, stille nachten. Maar in die nachten moet je weten, zullen we aan je denken en je nooit vergeten. De zon komt op, elke dag weer. Alleen èèn ding is anders, Jij, jij bent er niet meer.…

" Zijn ogen glanzen en blij maakt me 't plots besef: mijn zoon een vreugde die niet verdort een toekomst die niet verkort warm als herfstblaren is mijn hart om zijn leven maar verward vraag ik me af of zijn gezicht nog lang zo onbekommerd licht.…

ik schaduwde vandaag het was te warm mijn geest bleef koel en liep twee meter voor mij op ik liep nog goed gekleed teveel bedekt zie ik ze denken passanten die tesamen met wat kleren ook hun gêne hebben afgelegd je bent verplicht naar lelijkheid te kijken die beter was bedekt gebleven maar kom er is ook troost: het wisselt wel…

Bleek een monster met een vacht die slechts ontstaan kan in het donker onder stenen. Het was een wonder dat hij zag dat ik er stond. Er liep wat speeksel uit zijn mond. Praten kon hij niet en hij was bang; hij zag dat iets bestond buiten de kelder waar hij jaren in lag vastgebonden. Hij stonk, stond krom, zijn honger was reusachtig. Ik…

steeds bedrogen toen ik dacht dat ik je in vrijheid liet ach kind je weet toch dat een moeder nooit los kan komen van haar kind ze is zoals een schapenhoeder die zoekt tot hij het lam weer vind geef me de kans om te proberen of ik je toch begrijpen kan we moeten beiden nog veel leren mijn zoon mijn kind een man.…

Voelt het leven als een feest De zon weerkaats in je blonde haar Je bent zo mooi, met dat licht in je haar Dat je bij me bent Kan ik haast niet geloven Je liefde was voor mij vervlogen Nu zit je hier aan mijn zijde Ik kan wel dansen in de zon Het geluk, stroomt door mijn aderen heen Je pakt me hand, laat niet meer los Wil je nooit meer…

De wereld draait om de zon Zonder zon geen zondag. Niet één dag hebben we... om uit te rusten van de nacht De wereld danst voor de zon. Ze laat ons stralen en groeien.…

De zon brandde fel in de lucht de temperatuur steeg langzaam ver, ver boven nul Daar liep ik dan mijn voeten droegen mij onvermoeid Glimlachend van diepe vreugde op antwoorden die ik vond bij Een die Zijn enige zoon zond Verward maar vol verzadiging loop ik het pad van mijn leven nooit meer zoekend naar levensvragen Antwoorden gevonden…

En een straal zon beschijnt je gezicht, peinzend zwijg je, zwijg je in alle talen. Waar denk je aan, vertel me over je gevoel, of blijf je daar liggen, blijf je zwijgen. Je vader kijkt je aan, schrijft een gedicht, om over je nog zo jonge leven te verhalen, een jong leven met vast en zeker 'n doel.…

Van oorlog zal hij nooit weten Hoessein of Hitler... hoe dat dan begon hij schommelt in zijn wereld en op hem schijnt de zon. Ik steek m'n hand op om te groeten ik hoop dat hij het ziet maar hij ziet alleen de vogels mij ziet hij niet.…

Zelfs voor de heetste vuren blijft hij koel Een zelfverzekerd lachje op z’n smoel Het pad naar boven kent slechts reuzensprongen Examenfeesten gaan gepaard met drank En overdaad kan leiden tot excessen Cum laude slagen vraagt geen levenslessen Ik vond hem languit liggend naast de bank Met trots bezag ik al die lege flessen Hij is mijn zoon…

Waar kan zij komen? Achter schaduw een goed heenkomen zoeken misschien in kerker of door tijd gevonden nacht die zich met graagte openbaart en zich heerser noemt met donker zwaard. De pen die immer door de dagen krast weet van scherpte en gemak. Zo legt hij ongemerkt het uitzicht bloot, maakt het beeldend af. Maar zij, is vuriger dan degen…

Ze schrijft haar taal als schaduw, in woord gelezen en gewist, haar vat op dingen schildert een plattegrond op licht. Met warme streling spiegelt ze de grenzen van de dingen en neemt in afgelijnde vlakken, de aarde in bezit. Dienaars begeren haar in wervelend ballet, geolied en vol lusten, onder schroeiend hete stralen.…