Alle inzendingen over %5C%27t verre zilver

Of de ochtend uitkomst biedt? na 's avonds hevig woord- gevecht en 's nachts doorbroken lichte slaap met ieder in zijn eigen bed 't wordt NEE als ik geen vrede zoek en NOOIT als niemand groter groeit Jij kijkt naar mij en ik naar rechts Een halve meter niemands- land, waar zwaar en ziek de kilte hangt heerst heel kort…

Ik houd van films zo typte zij Ik ook! Wat leuk! was mijn reply We spraken af ze kwam naar mij Zij dacht aan "Friends" het eerste jaar "The Godfather" lag voor haar klaar Niets noemenswaardigs meer daarna,……

Moeder in het raam een letterkrant op haar gezicht en op haar borst gespeld: Mijn Naam ontspiegeld én in spiegelschrift Hoe weet ik of zij naast mij zit of in de trein die langs me gaat…

een ander Nederland ivoor weer glanst, ijzer roest de zon nog opkomt in het oosten een land waar zwakte onschuld is het bordje bij de grens weer zegt: N E D E R L A N D maar hier wordt openlijk gebloed is leven leeg, geloof gevaar een lekland vol punaisegaatjes Ik leef met de gedachte dat in het ware Nederland ivoor niet glanst, zilver…

Soms zit ze naast hem zo ineens vanuit het niets fluisterend in zijn oor streelt ze lieflijk zijn wang als warme wind dit verre elfenkind en hij voelt haar zilveren huid zo tastbaar dichtbij als slaap niet meer komen wil zijn tengere lijf rilt de koude voorbij verlangt naar betoverende dromen…

het water dat uit de fonteinen gutst snatert welgemutst gulpt als zilver in het blauw gerimpel er stoeien aan de hemel witte wolken de wind huivert voorbij palmen wuiven sinds vanmorgen dadelloos in alle weligheid boven mij weet je nog wat ik je gisteren zei er hangt iets vrouwelijks in de lucht net als jij.…

De zuinige boenster morst bloedend zilver op de trap. Zij veegt de druppels in haar blik, kijkt scheel de leuning omhoog en bloost bij de aanblik van zoveel onontgonnen. Voortaan staan er geen ongeschuurde eiken klompen in de gang. De laarzen gaan hoog gepoetst op de plank naast de halflage bergschoenen.…

Zwartwit geflakker berken schrikken zich zilver een ekster vliegt op…

Dood - Doder dan dood De kleur, de Buitenkant waarmee Je de strijd Gestreden hebt, Op het oog Voortijdig aan Je eind gekomen, Is daar het Zilver dat uit Je doodzijn Groeit Zilver, zo mooi, Zo zacht, zo Kunstig gevormd, Schoonheid uit De dood opgestaan…

De cello huilt de glazen van de avond breken de cello huilt onophoudelijk zoals regen huilen kan of de wind de cello is ontroostbaar en huilt om verborgen gevoelens om verre stranden om magnolia om alles wat mooi is en onbereikbaar om de dode vogel in mijn hand huilt de cello het hart wordt gewurgd door zilveren snaren.…

Die ze dan zal vangen, samen met de wolken zullen ze worden gedragen over de zilveren zee ver weg naar de verre horizon.…

meeuwen krijsen hongerend in vrijheid in de blauwe lucht naar gerechtigheid en vrede de kale kastanje wordt ooit groen in een donker en koud amsterdam na de schrille dagelijkse kreten komen weer de zilveren nachtvogels dreunend de verre dood aankondigen van kinderen die net als ik verlangen naar vrede en een betere wereld…

onder veeltintige grijsheid stroomt de zilveren breedte schuine donkere regenstrepen waar de hemel de einder raakt verre kerktorens zijn versluierd de wind brengt huivering land en lucht vloeien ineen in de grote eeuwige stroom die drast en sombert en de ruisende regen meevoert naar kille verten…

slingers zilveren takken groenen rode ballen in de boom hoger pieken nog de sterren twinkelen zijn komst van verre het lijkt een droom in de koude nacht die warmte van zwavelstokken bracht met herdertjes waar schapen grassen is zijn geboorte de bekroning van een lang verwachten wil melker 16/12/2018 www.wilmelkerrafels.deds.nl…

meeuwen krijsen hongerend in vrijheid in de blauwe lucht naar gerechtigheid en verre vrede de grote kastanje draagt kaarsen in het bezette en grauwe amsterdam na de schrille dagelijkse kreten komen de zilveren nachtvogels weer dreunend de zekere dood aankondigen van kinderen die net als ik verlangen naar vrede en de betere wereld…

Ik zocht je daar in het bergdorp boven het zilveren meer waar je zelf nooit was Ik zocht de rimpels van je voorouders van verre verwanten de sporen van ooit In een boerenvrouw zag ik je daar staan warm in de middagzon liep ik er te zwijgen Al in Napoleons tijd schikte het lot dat je geen Italiaanse maar een Utrechtse werd Toch…

De fijnzinnige muzikant heeft eens gezegd er woont een viool in mijn ziel dansen op klanken het mysterie leven met ogen naar de hemel gekeerd opzien naar de warmte van zonsopgang melancholie bij zilveren maan onder jasmijn achter verre horizonten zout water proeven waar hij speelt daar worden oceanen groen en snaren kleurt hij rood…

zie het als een teken aan de wand niet onderhuids, maar open en bloot soms mistig en vaag, in weke kleuren vertakt, de armen wijd gespreid zilver, zacht, wakend of slaapnevelend water zie het niet als een proeve, het lukt geheid speels en vloeiend, wat kan er gebeuren tussen vroege jeugd en verre dood neemt zomaar een pad mij bij de hand…

alle brieven die je schreef uit verre vreemde landen. Ze gingen èèn voor èèn op nieuw weer door m'n handen. M'n ogen lezen alle regels, en alle kussen proef ik weer. Want al die vele kussen, geef je me nog keer op keer. Al is het vele jaren al geleden, en is het reizen nu voorbij.…

ik wandel door het park ontmoet hier mijn wereld reis zo door jou en mij naar ver en diep van eindig en onbekend over dwaalwegen en uitzicht het heelal wordt hier verkend een zwaan drijft voort ogend naar haar kroost overziet dat wat moet omdat het zo hoort ik heb weet van verre landen zie daar de mens ontmoet hem in zijn tuin vraag…

Het is vreemd jou zo ver weg te weten te weten dat de adem die wij ademen dezelfde is. Om het stilzijn te omzeilen schrijf ik er om leen nacht krijgt een ander zicht en de dag legt zich in de armen van talrijke schrijfkronkels gedachten reflekteren gesprekken met het geheugen dat liefde leven is toch is er troost want jij bent…

soms wanneer je verre reizen maakt dan moet je soms noteren iets bijzonders misschien of misschien iets heel gewoons een mooie plek een speciale ontmoeting of zomaar een dood vogeltje op het trottoir dat je opeens verdrietig maakt een heerlijk gerecht een telefoonnummer reizigers die vrienden worden of misschien zomaar…

vrede is ver van waar geweld, agressie, onrecht, hebzucht, en honger regeren vrede is dichtbij in samen delen samen strijdbaar opstaan bewapend met miljoenen lichtjes het dreigend duister weren vrede van binnen is leven respecteren…

Als ik stil naast je lig Zo stil naast je lig In het vroege ochtend licht De geur van liefde nog om je heen De eerste vogels beginnen te zingen Een vroege auto die de weg opzoekt Weet ik dat het goed is dat je mijn plek hebt gevonden De plek die ik zo vergeten was .... Zo heel dichtbij Maar soms zo ver ... Zo vergeten ver Als ik naast…

Ik zag haar terugkeren naar het verre; het zilveren sterrenkleed nam zij met zich mee. Zij omarmde met de kracht van de golven en gaf, maar nam ook iets van mij mee. Jij, zilveren vrouw vis met jouw gouden haren. Jij, kwam en ging met de getijden van de zee.…

Ik zag haar terugkeren naar het verre; het zilveren sterrenkleed nam zij met zich mee. Zij omarmde met de kracht van de golven en gaf, maar nam ook iets van mij mee Jij, zilveren vrouw vis met jouw gouden haren. Jij kwam en ging met de getijden van de zee.…

kop vooruit, en goud en zilver glimmen In verre tweespraak met nog lage zon: Schuivend langs achtergrond van blauwe pijnen, Naar 't oosten zag 'k, in 't oosten hen verdwijnen In morgennevel op de horizon.…

ik zag de zon boven de plas in zijn gerimpelde weerkaatsing klonk stralend jouw lach de zilveren golfjes gekuifd door de wind liepen zacht dood in het donker van borders die groen overhuifden om hun verdwijnen te verfijnen in de rust van het land een schitterend plaatje waarin onze blikken zeilden over het water naar een verre…

neemt zijn tijd onder de hollandse wolken van mauve en jan voerman tussen bebloemde boorden met daarachter trage koeien wegdromend naar de einder fluistert de zilveren ijssel verslingert even het veer met daarop slechts de onthaasten bijna teder zet hij ze af wacht rustig op de verre fietser verlangend naar het onbekende hij weet…

Vogels troepen samen en jaar naar jaar vliegen weg in niets in herinnering gedachten van stilte want zwijgen is nog steeds goud zij gaat voor zilver…