Alle inzendingen over (ver)gezichten

Hoegaardse plateaus met aankomend gerstenat (ver)gezichten zat…

Hoegaardse plateaus met aankomend gerstenat (ver)gezichten zat…

Daar waar jij zal zijn als ver gezicht zie ik vooruit kijk maar eens om zoek er niets achter want ik ben daar waar ik jou bedacht…

de weerspiegeling in mijn droom gaf een close up van je ver gezicht alsof ik je even kon aanraken met ogen dicht zelfs op de tast onbereikbaar blijf je als een fata morgana van een liefdes-oase in een eenzame nacht…

vergleden avondlicht verzonken water van veel later mijn ver gezicht tot de ochtendkilte bevend morgengloed die rillen doet in dagende stilte alleen bij schemer zie ik nog minder maar beter van toen en toch ik wil deuren sluiten en het grendelen van geluiden met geurende rozentuilen van daarbuiten…

Mijn gedachten zijn zo grijs als de lucht Niet wetend wat der komen gaat Als regen die langs mijn ramen stroomt Komt het eruit als storm in een zucht Ver gezicht grauw en mistige lijn Misschien met donder en bliksem of is het als dwarrelend sneeuw, puur Wit als mijn gedachten konden zijn…

ogen en lippen vol gekrast met verraad van een verleden ver gezicht waar maagdelijk kleine vingers werden gefluisterd in een tierlantijnen ledikant toen zijn mond daalde naar het poppenspel van zweterige handen en de geur vond van een onbetreden onschuld nam ze afscheid om wat ze verloor er was geen sprake meer van porseleinen…

lieve mensen en kinderen zeker dezen niet vergeten nu moeten jullie allen weten de overledene gaat een gigantisch mooie hemelse reis maken volgend het goddelijk licht omarmend door de schitterende engelen wijzend naar het ver gezicht verlatend de aarde daar waar vreugde was maar ook pijn en verdriet zeker wetend de…

Over ons land een hangende, dichte mist troosteloos en droevig is de componist Lichtjes door de sluier en het ver-gezicht Donkere dagen voor de kerst zoals gebruikelijk en zoals gewoon een virus nu aannemelijk en bewegelijk is nu niet ongewoon Maar tussen de misere door brandt licht van hoop en kracht omdat eens in duistre…

Het licht van straatlantaarns nam haar de maat, straalvliegtuigen schitterden dat het geen naam meer had, en zelfs het als altijd lege raam aan de overkant scheen heller dan haar ver gezicht. ---------------------------------------------------- uit: 'Woekering', 2005.…

Net gedicht onderweg zag ineens je gezicht zo jong als boterbloemen in de berm zo vers hoorde ik door jou haar stem op weg naar als de boterbloemen bloeien ja dan .... zo’n vers.…

Ik heb twee gezichten Één is altijd blij Ik lach, ik ren en ik spring Maar dit is maar een deel van mij Je zegt dat ik zwak ben Dat ik mij aanstel Voor confrontatie weg ren En dat klopt ook wel Dat komt door de andere helft Die met pijn en verdriet Die is alleen van mij De helft die jij nooit ziet…

Die met verblindend licht Het duister splijt in Gelijke delen en Ons het licht uitdeelt Ons deelgenoot maakt Van het eeuwig vergezicht…

Van ver en van woorden verlost wacht je gezicht met aarzelende beloftes die nog verder weg lijken. Als was je wie je tekende met een gezicht dat je niet kent en steeds wilt vragen op wie je later wilt lijken. En op wie je straks wilt wachten als ik alleen nog lijk op een droom die ver weg niet meer bestaat.…

Met een kapot gezicht Moet ik mij afwenden Van het geziene leed Dat ik in mij kerf Eindeloos ver weg Toch zit jij naast mij Ik kan je warmte voelen Maar jouw warmte is niet voor mij Als een litteken Is mijn gezicht vertrokken Zoals jij nu ook bent Vertrokken, voor eeuwig ver weg En blijvend dichtbij Eindeloos heen, en ver van mij…

De dageraad, het licht, de zon Een warme zachte gloed Een slimme hand, een gulle lach die weer bewegen doet Een lome aai langs mijn gezicht Je hete zware lijf Lanzaam rollen in het licht vanuit ons nachtverblijf Een druppel zweet, zo honingzoet Je krullen op mijn borst We hebben elkaar net ontmoet Gelest is onze dorst…

binnen gericht Jouw huilende ogen door zo'n naar bericht Ik wil je graag helpen een vriend voor je zijn Jou zo te zien lijden dat doet mij veel pijn Ik leen je mijn schouder pak jou stevig vast Ik zal voor je zorgen en draag ook jouw last We gaan tot het einde breng jou naar het licht Dan neem ik triest afscheid van jouw lief gezicht…

denk niet bij het lezen van dit gedicht dat ik ooit nog voor je zwicht, hopelijk ziet zij binnenkort je ware gezicht!…

misschien kan ik in jou pijnloos sterven als regen min of meer regen is en de dood met zijn wijsvinger mijn ogen geneest, zacht en onverklaard het zou op stilte lijken; geleend uit schaduwen van glas of op witte vlokken in een hand wanneer niemand merkt dat het sneeuwt, vroeg tegen het raam misschien is mijn zwijgen niet…

speel met bliksem kick op de donder wij klimmen op maar het stopt op zolder de kelder in me kop het huis gaat op slot de ramen slaan dicht het is een wonder eindelijk een nieuw gezicht…

Je mooie gezicht in het licht, geeft me moed. Moed om door te gaan, om niet te blijven staan.…

Het is jaren geleden, maar ik zie nog steeds je gezicht helder voor me, als ik in mijn bed lig en mijn ogen sluit. Dan komen de dromen in verse beelden tot mij en jij zit daarbij als teder gelaat. Over afstanden van tijd en ruimte kom je zomaar bij me, kus je me ongeremd en kruip je in mijn wezen, hartverwarmend.…

wandeling in het park bomen in takken, door de zon gevangen en ik denk aan welke wil ik hangen dan het besef hier komen kinderen spelen daarnaast, een laatste gedicht opgehangen aan een tak dat is toch geen gezicht…

men hoort het niet wanneer hij vliegt over veld en vijver: een vlucht in een enkele lijn of wat achterblijft op een gezicht, soms verward en veel meer dan een zoektocht in ogen expressie als pure poëzie die hij doorgeeft aan hen die het gelaat van kunst willen vinden binnendringen in zijn droom; waar hij doolt langs twijgenlicht…

Ik ga nu dichten Over de man met twee gezichten. Ik heb me altijd al afgevraagd, Waar hij dat tweede gezicht dan draagt Om hem te kunnen betichten. Maar heeft u bij wijze van spreken Zijn andere kant weleens bekeken?…

Het zijn tijdloze gezichten, waarin vaak een dreigende beklemmende en depressieve sfeer heerst. Het is met een voorliefde voor leegte, diepte, vreemde lichtinvallen en extreme schaduwen. Het zijn weergegeven gezichten die zorgen voor een beetje angstig effect.…

bij ontsluiering van je verborgen gezicht ontdek ik jouw mystiek in bescheiden schaduwlicht door tinteling van ogen…

naar een hoogtepunt als schrijver was ik door diepe dalen en grote hoogten gegaan maar als mens bleef het uiteindelijke resultaat dikwijls achterwege omdat ik niet de middelen had om me met de liefde te bemoeien in de nacht kwam het tot de ernst van mijn verbeelding een liefdesgezicht dat in geen enkel opzicht op mijn eigen gezicht…

Het gezicht rimpelloos uitdagend en nooit boos. Jong en sexy lippen zo rood als rozen doen menig mannen blozen. Haarlokken schitteren in het licht van de zon. De ogen flikkeren ondeugend en zo verleidelijk. Het leven heeft het gebeiteld in geluk en liefde. Het is nog zo broos breken zal het misschien nog.…

Het gezicht rimpelloos uitdagend en nooit boos. Jong en sectie. Lippen zo rood als rozen doen menig mannen blozen. Haarlokken schitteren in het licht van de zon. De ogen flikkeren ondeugend en zo verleidelijk. Het leven heeft het gebeiteld in geluk en liefde. Het is nog zo broos breken zal het misschien nog.…