Alle inzendingen over écht leven

leven alleen mijn dromen zijn gekleurd…

wat speels en vrolijk was verstrakt in koude lijnen waar warmte en muziek op gave golven dansten staat nu een lage zon te schijnen ziet het echte leven zijn eerste wit bij het ontwaken en gooit de kont tegen de krib verlaten is frivole lichaamstaal verpakt in broek en lange jassen gelukkig kunnen de gezichten nog altijd stralend…

En voor wie het niet zag: je mond loopt dan misschien wel over, desnoods wel van jouw heer, maar ben je niet vergeten te leven en wie of wat miste je het meest? Ik bedoel: het echte leven, het leven met respect voor de vele verschillenden.…

als een koning pas na het laatst applaus en ik alleen was op de set kwam het besef ik ben de marionet het echte leven is voorbij gegaan mijn film flopte zij kenden mij niet eens bij naam…

Voor één keer, met open ogen, weten dat we écht leven mogen. Want hou je je ziende blind voor al wat je op je weg vindt, en doof voor elke tedere lach, dan ben je dood terwijl je leven mag.…

Want leven, echt leven, doe je slechts, één keer.. -…

Wimpers als schaduwen op je wang Neergeslagen ogen halen weg 't licht Verlegen knipperend soms uitdagend glurende ogen ontnemen 't zicht Knipogend tegen zon Knipperend bij verdriet Beschermend tegen wind storm en regen Wimpers gesloten als luikjes bij 't beluisteren van muziek Wimpers, doen ogen écht leven ...…

De laatste greintjes zelfrespect Zijn keihard in de gang gekekt De moeite niet meer waard Waar ooit een sterke droom bestond Is nu alleen de open mond Het biertje en de bedden De wijsheid komt pas met de jaren Dus laat beheersing nu maar varen Vergeten doe je toch Zoveel kansen weggeslopen Wel gezien maar doorgelopen Nooit zal ik echt leven…

echt, het denkvermogen van een klein kind moet maar veranderen het zal allemaal anders zijn kies hier niet meer voor ondanks alle pijn de struisvogel slachten is een goed begin ben geen klein kind meer 'k ga nu het echte(!) leven in…

leven lieven is…

leven is al door de zijdeur weggeëbd…

mag ik in je sprookje spelen op luchtkastelen bij je zijn het echte leven doet zo’n pijn nee het is geen vluchten maar mijn hart even luchten geen scherpe kanten meer voelen zonder woorden weten wat we bedoelen samen op drift gaan en de plicht laten staan uit alles ontsnappen de kansen weer pakken die vrijheid en liefde ons geven…

met respect voor talent en vaardige vingers toch kies ik niet voor antiek craquelé van oude doeken houtsnijwerk en smederij van edele metalen het zegt me niets wil het echte leven om me heen een lach de warme blik handen die me strelen geen verstild gezicht of landschap uit verleden het eiken waaraan door generaties is gebeden…

Lijdzaam toekijkend hoe de middag de ochtend naar de avond sleept waarom toch opstaan als blijven liggen minder moeite kost hart klopt bloed stroomt net genoeg om te bestaan soms is er even een vaag verlangen naar meer naar echt leven maar dan verglijdt de avond alweer in een droomloze nacht want dromen nodigen niet meer uit…

In het Rotterdams café Timmer, heeft het leven ietwat stilgestaan. De kunst liet hier de tijd maar gaan. Wie overblijft, doet dat nog immer. De gegroefde koppen kletsen door, terwijl hun ogen al zolang weten, dat ze alleen hier nog Jean of Arie heten. In het echte leven komen ze niet voor.…

leven…

leven voor Kleuren geven de vrouw…

leven alle tijd…

leven gaan…

Mijn eerste liefdes, een spel: de leuke jongens in de pauzes waar school goed voor was en in de weekenden met leugens bevestigd door mijn lieve broer avonden plezier in disco en soos – het ware, mijn echte, leven Haal een bessen, we gaan niet weg niet naar bed.…

Kind wat ben ik blij dat na het wachten nu je hoop echt leven mag, ‘t is de mooiste pinksterdag huil ik met een lach.…

niet weet wat anderen bedoelen je wilt je lichaam terug het janken en genieten stemmen die gaan piepen geen medicijnen meer je wilt het echte leven weer…

wat anderen bedoelen en wilt je lichaam terug het janken en genieten stemmen die niet piepen eindelijk geen medicijnen meer je wilt het echte leven weer…

hun het echte leven is voorgelogen en dat ze sommige prinsen beter kunnen mijden moeder vertelt hun dat sprookje pas later als ze volwassen zijn…

leven Heel sterk door het leven Maar van binnen heel onzeker Velen gaan met een masker door het leven Persoonlijk zal ik niet zo kunnen leven Met een masker in het leven Ik schaam me niet voor mijn gevoelens en problemen en durf mezelf bloot te geven Waarom een toneelstuk geven Dit is het echte leven…

Maar, vergeet toch nooit, ontvoel het echte leven niet.…

Mijn flessenpost aan iedereen is: zwem naar boven, of trappel een stukje omhoog, je zal zoveel moois zien en pas echt leven……

in haar wezen staat geschreven dat zij de ware brengster is van het enig echte leven voor wie weet hoe te vragen naar de sleutel van haar hart verblind door haar schoonheid niet aan de verweerde buitenkant maar uit een beproefd innerlijk aanbidt hij dat lieftallig schepsel met heel zijn ontroerde ziel vingers volgen de sporen van haar…

Het kind in de keuken eet niet uit mijn hand, zelfs de blikken pannen heeft ze roerloos laten staan, zeldzaam telt ze haar uren op een houten raam, daarop is het echte leven pas begonnen, zij kan het niet helpen want ik ben het enige dagboek wat ze ziet, waaruit bladzijden zijn verdwenen en dat van mij erbij wat ze leest om te…

geen zucht is dieper dan de mijne, liggen herinneringen ergens daar waar ik ze heb gelaten, de ruimte die ik schrijf zijn beloften die nimmer het echte leven raken tussen schemering en wolk is de balans onevenwichtig dragen kleine contragewichten het respijt en het ongrijpbare op weg naar weer een gemiste kans doch ook deze statige nevel…