Café Timmer
In het Rotterdams café Timmer,
heeft het leven ietwat stilgestaan.
De kunst liet hier de tijd maar gaan.
Wie overblijft, doet dat nog immer.
De gegroefde koppen kletsen door,
terwijl hun ogen al zolang weten,
dat ze alleen hier nog Jean of Arie heten.
In het echte leven komen ze niet voor.
Schilder, journalist of schrijver,
zelf denken ze niet zo meer.
Van hun voornemens, telkens weer,
tot hernieuwde creatieve ijver,
ligt nog een schaduw op hun gezicht.
't is eigenlijk al een oud dood gedicht.
Geplaatst in de categorie: drank