Alle inzendingen over OR echo

De helft van het eten ligt reeds op de grond, het kind zit te gillen, ze houdt nooit haar mond. Geraspte kaas ligt naast de pannen en borden, hoe moet dat in Godsnaam ooit opgeruimd worden?! Sausvlekken zitten op handen en mouwen, die hadden we misschien beter om kunnen vouwen. Gesmijt met bestek Heeft de aarde doen beven, ik wou dat…

Oorverdovend gekletter Slippende auto’s Gillende kinderen Krakende bomen vechten Tegen wind en hagel Ben blij dat ik binnen ben Angstaanjagende donder Verblindende lichtflits Krijsende katten Een regen van vuur Slaat in door de schoorsteen Ik wou dat ik buiten was…

Van jou Van mij, Twee druppels: Één Ik rechts Jij links, Twee helften: Één Zonder jouw longen Adem ik niet Mijn hart Jouw hart, Twee zielen: Één Jouw borst Mijn hoofd, We slapen: Één Jij bent ik En ik ben jij Wij zijn samen Samen wij…

Bij de stilte van het graf Koester ik mijn hoop Op eeuwige liefde Jouw zoon, mijn prins Lijkt nu net zo ver bij mij vandaan Als jij Zal ik hem ooit kwijtraken Zoals hij jou is kwijtgeraakt? Of zal hij Ook de tweede belangrijkste vrouw in zijn leven Af moeten staan Aan het eeuwige licht? Mijn gevoel vertelt mij iets anders De dood kan…

Gedurende ontelbare heldere momenten Bekruipt mij het vreemde gevoel Dat ik je al jaren ken Voel de adrenaline die ons weerzien Duizend keer zo mooi maakt Als het transparante schijnsel van de volle maan Mijn hart klopt sneller dan het licht Terwijl jouw handen rode plekken achterlaten Op mijn bezwete huid Zonder het te beseffen betover…

Hoe is het mogelijk Te klimmen uit de bodemloze put Van mijn gevoel Levenslang heb je mij gegeven Mijn ziel ligt in jouw handen Nooit zal ik de korte tijd Dat mijn leven perfect was Vergeten Ik hou van jou Met heel mijn hart En zal dat altijd blijven doen Tot in de Eeuwigheid…

De aversie tegen mijzelf Compleet verdwenen Door de blik die jij me toewerpt In de geur van bier en zweet Vergeten wij de buitenwereld Genietend van de onuitputtelijke kracht Die ons samenzijn versterkt Onbevreesd verschuilt de rat zich In de lieflijke klauwen van de tijger Opdat niemand haar Meer kwetsen zal Onvoorspelbare eenheid…

Al tweeëntwintig maanden dezelfde weg, dezelfde bus, Al tweeëntwintig maanden nog steeds verlangend naar jouw kus, Al tweeëntwintig maanden altijd die vlinders in m'n buik, Al tweeëntwintig maanden als ik je zie, of hoor, of ruik, Al tweeëntwintig maanden wil ik graag oud worden met jou, Al tweeëntwintig maanden omdat ik zielsveel van je…

Vriendschap voor het leven Pratende met jou Kwam ik mijzelf tegen Woorden schieten tekort Als ik je wil bedanken Voor jouw aanwezigheid Hoe vreemd Is de manier Waarop wij eeuwig Op elkanders pad verschijnen Onbewust de dagen tellende Tot ons wederzien Tastend in het duister En onze eigen persoon hervinden In ons samenzijn Hoe…

Zware ademhaling Gewicht drukt op mijn borst De handen om mijn keel Trekken aan de band Om mijn hart Strakker Steeds strakker Jouw stem geeft mij zuurstof Jouw kus verdooft mijn pijn Mijn lichaam Voor even herenigd Met mijn ziel Eén helder moment Zonder onzekerheid Ons lot is zo ver weg En dan ineens dichtbij Zo tastbaar Als…

Wakker worden in de hel Die gisteren heet Mijn blindheid Veroorzaakt door de schoonheid van jouw licht Helpt mij uit bed Woorden galmen op de plek Waar ooit mijn hart gezeten heeft Stiekem stopte ik 't in jouw tas Je hebt het niet gemerkt Achteraf gezien Had ik beter Je tas hier kunnen houden Dan kwam je misschien terug Ik wacht…

Zoektocht naar mezelf Mijn persoonlijkheid verloren In het doolhof van gevoel Onderdrukt verlangen Sluimering van constante Climax Bij alles wat ik doe Denk ik aan jou Mijn hart slaat Een race tegen de klok En dan weer stilte Alleen een harde steek De leegte is Onmenselijk Gemeen en Onnatuurlijk Zo is het niet bedoeld Liever duizend…

Zij maakt de bomen goud Opkomst van de hoop Weilanden in vuur en vlam Door haar aanwezigheid Even van de wereld Even geen verdriet De kudde loopt door Maar ik sta even stil Bij de schoonheid Van de Zon…

Ze ruikt de geur van eten De vertrouwde ketel fluit Over een uurtje komt haar dochter Ze doet vlug haar badjas uit Ze luistert naar de radio Kijkt het nieuws op de t.v. Kinderen spelen op de stoep In gedachten speelt ze mee Haar man is overleden Ze mist hem al acht jaar Ze denkt vaak aan zijn knuffels En hoe hij kéék naar haar Naar…

De echo dreunt De onverzadigbare aria Klinkt voort.....…

In de stilte van de nacht blijven jouw woorden als een echo hangen soms heel intens maar ook versluierend zacht altijd aanwezig jouw woorden als een echo in m'n hoofd gevangen…

´k Mis de behoefte om Te reizen naar verre oorden, Onbekende vergezichten Zeggen mij niet zo veel - Belangrijker vind ik het Op zoek te gaan naar de Waarheid die ik in mij draag Maar zich nog niet altijd Wil laten zien - 'k Richt me voorlopig Op bekende vergezichten - Op 't eerste oog zo vertrouwd, Maar zij blijken een diepere…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

De echo verdwijnt in een verstild niemendal door holle woorden.…

'Ik ook van jou', zeg jij; het klinkt als een echo -- als iets van vroeger.…

Heimwee dikwijls krachtig als een ziekte die ons doet lijden; zijn echo is de weemoed met z’n treurnis te zacht voor verdriet In weemoed ligt de ontroering die als een traan schittert in ’n glimlach mens is gevoel en weemoed is een deel van z’n aard Heimwee hebben we naar mens en plaats zolang die bereikbaar zijn weemoed…

Om de hoek van waar ik ooit woonde Ligt een straatje dat nog steeds precies Hetzelfde straatje is, met ’s nachts dezelfde Glinstering op de natte keien, dezelfde echo Van mijn voetstappen die hier voor altijd Eenzaam klinken, zelfs als ik zij aan zij Ga met mijn eigen vrouw op hakken ---------------------------------------- Een van de gedichten…

Ik word niet vergeten een echo van mijn bestaan zit in jouw hoofd ik zit stilletjes in je hart daar ben ik geborgen. In jouw ogen besta ik en in je lach lach ik mee.…

Het is een feit, Van de echo van de tijd.…

De echo van de lach schalt over de wereld. Over de steden klinkt de waan van de dag. Een oog, een mond van het gewone ontsteld; de vrije expressie, een uiting zonder geweld. Het bulderen uit buiken ontluistert het gezag. De echo van de lach schalt over de wereld. Geen plaats ter wereld ontrouw aan zijn gezag.…

vinden hebben aanrollende golven een eigen naam, benoemde entiteit als ziel van de oceaan, vloeibare empathie stroomt uit het lichaam, dichterbij dan weer ver vandaan waardering ongetroost doorbloedt de aders met geleefde tranen, uit processen die te laat geoogst prikkeling in zenuwbanen als het zwarte licht ons verduistert, een echo…

In 't pandemonium klinkt steeds een echo Een die zich uitput in reïteratie Van slogans voor zijn eigen imitatie En aldoor zingt 'komkom tuutuut hoho' Het is geen wouw die je hoort dongedingen Maar 'n wouwelaar, die enkel na kan zingen…

er geen grenzen aan werkelijkheid van horizon er is een verder weg dan hier in de heuvels achter de oceaan waar ik mijn brieven schrijf aan deze tijdloze stilte die ik met mijn innerlijk beheer alles wat ik over afstand beweer gaat telkens in mijn hart tekeer totdat het zwijgen zinloos is mijn stem klinkt in jouw duisternis als de echo…

ik huil en lach tegelijk hoor een echo van engelen gezangen ja ‘t is waar het licht is hier blijven hangen…