Netgedichten

netgedicht (nr. 4.267):

Pure Verwarring

Zoektocht naar mezelf
Mijn persoonlijkheid verloren
In het doolhof van gevoel
Onderdrukt verlangen
Sluimering van constante Climax

Bij alles wat ik doe
Denk ik aan jou

Mijn hart slaat
Een race tegen de klok
En dan weer stilte
Alleen een harde steek

De leegte is Onmenselijk
Gemeen en Onnatuurlijk
Zo is het niet bedoeld

Liever duizend jaar verdriet
Dan nooit
Een deel van jou te zijn geweest

Het einde
Nimmer uitgesproken
Zal niet in zicht komen
Zolang onze harten kloppen
Voor Elkaar