Alle inzendingen over OR eeuwigheid OR altijd

Maar ik schreef je naam ook in mijn hart en daar zal hij eeuwig blijven.…

Hopend op dat eeuwige moment.…

Maar ik gleed tussen de stilte van eeuwige, koude nachten en wist dat mijn laatste glimlach niet op de breekbare lente zou wachten.…

Verwrongen staal belemmert zicht sterren stralen in dood glas Blikken knipperen in een richting die gekozen was maar niet bereikt Bloeiende bermen vergroeien met sporen een boeket en een kruis laten een leven achter…

kleurde mijn rivier rood en stroomde ik bewusteloos de eeuwigheid tegemoet...…

het nieuwe jaar schreeuwt als een beest in de stilte in werping van schaduw vooruit het baart en ontvangt en vindt zijn weg vanuit het vruchtwater in een vuurwerk van duizend–en-een-nacht het sleept zich voort in een eeuwige glimlach en etaleert zich in verzachtende beweging als een jong meisje in nieuwe kleren…

aanwezigheid een streling over arm en been heel even niet meer zo alleen alleen in het donker alleen in de stilte jij verandert de kilte in duizend zachte kleuren veilig en geborgen gevoelens en magie zonder wachten op morgen als ik opsta zo koud en verloren wetend van de leegte verdwenen met de ochtendzon en stilletjes hopend dat de nacht eeuwig…

en als ik haar vraag naar het begrip van eeuwigheid zegt ze de hei is mooi dit jaar door een vroege zomer en de wereld paars en zingt ze -met de radio- dat ze is geboren met een plastic lepel in haar mond…

Getekend naar de tijd is het kostuum meer dan naakt gebruinde handen zonder korenbed hebben ledigheid geschoofd akkers omgewoeld met diepe kloven die traanloos schreien in wat frêle licht maken mij tot een horige die zich een weg baant op een uitgemergeld pad wat mijn ogen verder zien wil ik niet vertalen want het zeer heb ik niet…

jouw stem ...jouw pen ...jouw muziek Ik voel dan dat er iets is buiten jou en mij Dat er meer dan "iets" is in het beleven van onze tijd onze gedachten onze woorden En als wij dan samen het hoogtepunt van vreugde bereiken Dan valt er een traan op onze noten die ik schrijf zij worden ...leesbaar ...hoorbaar voor...Eeuwig…

in het landschap dralen schapen tussen bloemen in de wasem van weiden alsof ze zich neerleggen bij de éénvoud van onze poëzie, en men kan zich zelfs vergissen van eeuwigheid in woorden van ééntonige lettergrepen terwijl we onder de bomen onze overwegingen schrijven leg ik je vast ,plaatsen we de dingen als deze woorden in de vorm van…

Bij mij zal je thuis zijn voor eeuwig Eeuwig zal ik van je houden…

zo geweldig alles is eindig gelukkig ook dit gaat voorbij vooruit of opzij achteruit of omgedraaid verdriet uitgezwaaid de wereld is van mij geluk verloren en hervonden door maan en sterren mijn hart oneindig verbonden met jou…

Bij het vallen van de avond wandelde ik langs de rand van het bos met aan de andere kant de akkers over een stoffige landweg Ik wist niet wat mij bezielde ik dacht na over van alles en nog wat en liep verder, mijn lief, totdat ik onder een bladerdak doorliep Er viel een veertje naar beneden het was een moment in de eeuwigheid zo traag…

Luchten verhalen van de tijd Wolken die altijd bewegen willen Om plaats te maken, zonder respijt Tot de dag waarop zij voorgoed verstillen Is het versteende pijn Die niemand ooit zal zien Als er geen ogen zijn Om te aanschouwen Geen bewegende luchten En geen hemel bovendien Om naar te vluchten Luchten verhalen zonder respijt Wolken die…

tussen flora fauna graf en zerk is zij vrij van stoffelijkheid maar constant aan het werk…

Eeuwige zee en als golven rijzen en dalen dagen en nachten die het gelaat van vlees boetseren Gelaat dat verwelkt en sterft In het nachtelijk uur op bed gelegen in de herfst van het leven Een leven dat zocht maar nooit vond want het zocht dat wat is - de Ene Onveranderlijke Zee Golven rijzen en dalen maar de zee blijft…

er is nog tijd zachte woorden te kneden tot papier letters te stapelen tot oorden ver weg van hier te krassen in werkelijkheid bejubeld of beweend er is nog tijd - voordat alle stilte is versteend…

Zink neer, o grens, die nog ons scheidt Van ’t Eeuwige, met smart verbeid! o Tijd, versnel uw gangen, Rol weg uw dicht, uw breed gordijn, En laat ons oog de zonneschijn Der Eeuwigheid ontvangen!…

Niet voor eeuwig zullen wij bloeien. Niet voor eeuwig staan wij in de knop. Met iets van ergernis zullen wij soms verfoeien, dat er aan onze schoonheid een einde zit tegen de klippen op.…

Vandaag vang ik zonnestralen. Met open armen. De lente is vandaag begonnen. Vandaag volg ik mijn gevoel, met de snelheid van het licht. De wereld draait door. De tijd staat stil. Vandaag vang ik zonnestralen.…

Water, vaste stof en lucht. Plassen, poepen en ademen. Zo wisselen we onze stoffen. Geboren worden en weer sterven. Alles keert naar alles weer. Ik zie wilde gedachten stromen. Stromen zoals het water stroomt. Dansen zoals vlammen dansen. Leven zoals wolken jagen. Gedreven door de wind.…

Voor de laatste keer kijkt hij achterom geen metgezel meer die zo ver meeging, zodat hij verder reist met de avondzon waar wind en water suizen in de nevel eeuwig eeuwig…

gaande in dit koele nevelland geen hoek of kant geen weidsheid geen meerpaal geen anker rondom alleen het witte water rondom alleen mijn eeuwigheid…

Buigen voor de wind Als legers, verslagen ruiters op de vlucht Ik benijd wie ik bemin Ik verlies als ik win Ik wil je ogen geef ze mij Voor mijn oud gezicht, dat in een web van rimpels ligt verwachtingen onzinnig en verblind, roerloos en meegedreven op de wind Nauwelijks bestaan op waanzin voortgedreven Stof dat al ademend vereeuwigd…

Bij Philips, zegt men, is een lamp bedacht Die meer dan honderd jaar zou kunnen branden, Al gaf men het geheim daar nooit uit handen: Zo'n gloeilamp is nooit op de markt gebracht. Maar zie, Frits Philips zelf, die ouwe heer Blijkt nu zo'n niet kapot te krijgen peer.…

Nog een keer wil Ik bij jou zijn Alvorens ik Verdwijn Als een kaarsje In het duister Uitgestorven in ‘t zacht gefluister Vlammetje teer en klein In z’n laatste tel verstikt Laatste momenten weggetikt Ik vlieg Op de flanken van de tijd Naar de mooie Eeuwigheid……

Poëzie Gestolde emotie Speldenprikken van tijd in een eeuwigheid Ik toon me naakt Wordt aangeraakt Aangestaard Wat is het waard? Niets om het lijf elk moment dat ik schrijf is de gedachte al geschiedenis Een vlaag die voorbij is Ik ben alweer een ander Zie hoe ik verander per woord, per zin De eeuwigheid haalt me altijd in.…

De lippen Zo zacht en lief Voor eeuwig de mijne De ogen Zo mooi en zacht Voor eeuwig de mijne De handen Zo lang en teder Voor eeuwig de mijne…

jouw nagels in de palm van mijn hand jouw tranen golvend op het strand eindeloos wil ik aanspoelen, de branding voorbij een zon gaat onder weerkaatst de maan in mij oorzaak van eb en vloed ik zoek geen spijkers meer want jij liet mij zoekend staan in een laag water een einde vraagt om een begin…