Een gevoel van eeuwigheid

Ooit beminde ik de lucht
en kleurde ze hemelsblauw.
Ik dook dan in de glimlach
van een zachte schilderskwast
en droomde dat dit stilleven
de lente was.

Ooit zat ik op een bank
en zong met zwaluwen mee.
Ik danste dan op de vleugels
van de zomer, wang tegen wang,
en dacht, dit innere lied duurt
een leven lang.

Ooit sierde ik de tuin
en vlocht herfsttinten in mijn haar.
Ik legde me dan neer
op gouden neveldraden
en hoorde de lieflijke klanken
van de elfensnaren.

Ooit omarmde ik de winter
en betoverde ze met ijskristallen.
Maar ik gleed tussen de stilte
van eeuwige, koude nachten
en wist dat mijn laatste glimlach
niet op de breekbare lente zou wachten.

eeuwigheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 4 stemmen 542