Alle inzendingen over OR liefde OR ouders

Jaren gaan snel, doch geen hart wordt ouder, liefde, in uw heerlijk huis.…

Liefde voor je lief verbonden door dit kind   allebei ouder nu, samen een nieuwe rol in levens avontuur.…

Waar ik kon, heb ik jullie gegeven, liefde aandacht, heel mijn leven, nu ik ouder ben, zie ik, het was mijn streven, dat jullie zelfstandig zijn en bedreven. Van mijn kinderen, het is mijn pracht, wordt geen dankbaarheid verwacht, maar de rente, van liefde en zorgen, hoop ik, wordt niet bezeerd, maar in hartelijkheid uitgekeerd.…

Wat is de liefde zacht als de tijd z'n spoor heeft nagelaten, met allemaal rimpeltjes in je huid en een geheugen vol met gaten. Wat is de liefde zacht als ik je hand voel op mijn schouder. De liefde wacht en lacht, ook zij wordt wijs en ouder.…

Zomaar iets van liefde vederlicht in de morgen waar de dag nog droomt in kinderogen die blij blinken. Eén enkel geluid van welbevinden en toevertrouwen tot de dag al wat ouder wordt en de uren verstrijken in plicht. Moeders die kijken en verstaan en enkel iets van liefde zijn.…

Wat een geluk ik heb vrienden om mij heen ik ben niet langer alleen niets kan nog stuk op hun kan ik bouwen wie dat in zijn leven heeft kent de onvoorwaardelijke liefde en het rotsvast vertrouwen zoals een kind dat in zijn ouders vindt.…

'Eva Jinek is zwanger' zwanger van de liefde Dexter is haar 'Adam' daar komt een liefdesbaby uit als je een beetje kunt rekenen zij en wij en dan zijn zij liefdes-ouders binnen een jaar!…

je grootste liefde aan vergane zijde "Veel geluk en liefde, mevrouw, meneer!…

Wie de ruimte in de leegte van de ouderdom weet te ontdekken of laat ontdekken of gewoon overkomt zoals met de liefde nieuwe liefde, nieuwe verliefdheid nieuwe verbondenheid, lotsverbondenheid die heeft weer adem heeft weer lucht heeft weer levendigheid kan weer leegte vullen net zoals het vullen van een leeg fotoalbum en/of een lege…

Luiers, kleine kreetjes, lief kopje aan de borst. Boertjes laten, stralende oogjes, een ontluikend lachen. Getuite lipjes, geheven knuistjes, keuvelen, eerste woordjes, mamma, pappa. Oogjes toch zo verwachtings vol, handjes op mijn wangen, armpjes rond mijn hals, kusjes, knuffels. Vlugge voetjes, baby's hollen ons voorbij, ongemerkt…

Zie hen daar Staan Mijn vader en mijn moeder Nog zoveel te doorstaan Op trap van het gemeentehuis Zovele stappen staan Ruim zestig jaren verder Zijn beiden er niet meer Vader werd slechts 51 En moeder nog dertig jaren meer Een foto uit de oude doos Van allebei mijn ouders Ik heb ze zelf zo niet gekend Maar 'k droeg hen in mijn hart…

in helder licht sieren lijnen mijn avondbloem die haar tinten tonen, soms mijn verbeelding doen beschijnen een zachte zucht geeft vaak aan de ouderdom wat lucht die schaduwen kan verschonen van een belegen dag zo’n fluistermoment maakt gewag van tederheid schept vertraging die tot herkenning leidt…

Wanneer mijn moeder zorgt voor het eten de piepers jast de groente wast en snijdt zit ik op een stoel en sla haar gade, haar snelle handen haar gebaren, haar liefdevolle zorgzaamheid Soms kijkt ze met een glimlach om en babbelt wat met mij ik vat haar met verliefde blik en zeg haar van mijn diepste vragen als antwoord wordt ze stil…

Als mijn vader weg is hangt zijn sfeer nog in de dingen Alles is stiller, maar vredig-stil Stof dwarrelt in de zon de radio speelt zacht en mijn moeder die neuriënd haar werk doet draagt de gloed nog van zijn zinnen ik speel wat op de grond Voorbij het venster ligt het weiland en de weg waarover soms een auto rijdt er zijn wat straatgeluiden…

Geen wezen is zo zacht als het wezen dat je kleedt en wast. Dat bij je blijft wanneer je slapen gaat, je kust wanneer je even wankel staat. Ze sluit de knopen van je jas, ze strikt je veters, houdt je vast. Je ogen volgen haar wanneer ze door de kamer gaat, het stof afneemt, de doek uitslaat. Zo is ze je het liefst, in stille uren overdag…

Hoi pap, ik heb rode ogen maar niks gerookt nog Mijn handen ze trillen soms Net zoals mijn lippen En de rimpels op mijn kin dan Vandaag deed ik maar geen make-up Zoals je me nog nooit hebt gezien Mijn haar is alleen hetzelfde, goud Het is mijn vacht Ik mis je, elke dag, Te vaak Hier en daar Een traan Als ik kijk over het water Weet…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

In vijf minuten ga ik Met mijn ogen dicht De vroegste episode van Mijn leven door - Herbeleef ik tot in Het miniemste detail Alles dat mij in de Eerste vijf jaren van Mijn leven overkwam; Vijf minuten lang ben ik Dat kleine bange kind dat In verwondering om zich heen kijkt En op zijn ouders na niemand heeft Om bij te horen…

Zo gaarne, moeder, wou ik zoveel weten wat in de hemel en de grond gebeurde wat in het gras geboren werd en geurde en onbedachtzaam overdag vergeten. Ik wou de achterkant zien van de wolken de wind in zijn begin, horen vertellen hoe lelies overwinteren en libellen. Sinds mocht ik veel vernemen nopens volken verovering verval, maar weinig over…

Liefdevol herinner ik mij de jaren die ik als kind heb doorgebracht, waar mijn ouders mij bijstonden met hun grote liefde en hun kracht. Ik heb een fijne jeugd gehad 'k ben steeds met liefde omgeven. M'n ouders heb ik moeten missen ze zijn beide niet meer in leven.…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Wat zijn liefde en haat? Soms hebben ze te laat... Wat zijn de dood en het leven? Wie kan de laatste geven? Je ouders kunnen het, Er is liefde in hun bed. Hun liefde is gegeven Door de God om te leven. En wie geeft de dood? Ja, dat is weer God. Hij weet zelfs wanneer Je hoeft niet te leven meer. Is dat alles? Dan is er niets?…

De vorm van ouder worden, een blad in het vergeetboek, dat lazen ze hem voor althans, gezichten uit oud gesteente, de lippen verzuurd en het hart nog erger. Dat zag hij toen in dorpen en steden en dus vertrok hij, zonder begin.…

Er zijn natuurlijk ook ouders die het veel minder goed hebben gedaan, Nu zien we jullie pas werkelijk staan. Waarschijnlijk beter laat dan nooit, Bedankt dat jullie het vertrouwen in ons, nooit hebben weggegooid.…

de grens tussen jullie en mij een border beplant met witte en roze madelieven alleen gelaten met een handvol zaden blijf ik nog wat en wacht op regen en zon ------------------------------------------ Uit: de bundel: "In een herfst geboren" 1977…

Zij snapte het vast ook niet wist zich ook met jou geen raad Noemde het onzin, puberteit, toneel Net zoals jij nu Zoveel is er niet veranderd Hoewel ze het zelf hebben meegemaakt begrijpen ouders dus nog steeds niet hoe verliefd de liefde maakt……

ik had gedacht dat ik ooit ouder worden zou zoals de boom in onze achtertuin gewoon bebladerd blijven alleen een beetje knokig zijn en wat verstijven de groeven op mijn bast als fraaie levenslijnen die mijn rijpe schoonheid slechts subtiel verfijnen het gaat heel anders weet ik nu ik zie verwonderd al mijn lijnen groeven, plooien…

________________________________________ ...ouders kunnen vanaf 1 januari 2007 een beroep doen op de scholen voor voor- en naschoolse opvang van hun kinderen...…

na eenentwintig jaren bracht ik hen het bos in geblinddoekt met broodkruimels in hun zak (waarop ik al mijn vogels losliet) en nog keren zij weer. ---------------------------------------------- uit: 'Alleen maar het gevoel van leven', 1977.…

Ik zag de korenbloemen wuiven in de jeugd van mijn bestaan. Ik zag bloesems appels druiven waar is die tijd toch heengegaan. Het groen is bijna vervaagd langzaam verkleurt het blad. Aan de stam wordt al gezaagd de beste tijd heb ik gehad. Nu kan ik slechts nog dromen van alles wat ooit eens was. Niets kan nog terug komen vergeelt het…