Ouder

Op het scherp van de snee stond hij op,
liet het leven zijn gang niet gaan en wanneer
de dageraad er was, streek hij de plooien glad,
de kruimels uit het bange laken, tastend nog.
Maar allengs kreeg hij vorm.

De vorm van ouder worden, een blad in het vergeetboek,
dat lazen ze hem voor althans, gezichten uit oud gesteente,
de lippen verzuurd en het hart nog erger. Dat zag hij toen
in dorpen en steden en dus vertrok hij, zonder begin.

Er waren meisjes aan zee, en geuren en slierten regen
uit hun haar of was het zeewater, maar wat dan nog,
want meisjes waren water en zo warm en als nootjes.
Zo verzon hij wat ze echt waren en dat wisten zij.

Hij schreef hen een waterbrief, een Venetiaanse oorkonde,
met waterdruppels toegekleefd, een libel in het merk.
Tussendoor sleep hij een kei tot wapen, vrat vuur uit het hout,
in een bed van bladeren schiep hij een bed

van meisjes aan zee, en geuren en slierten regen
uit hun haar of was het zeewater? Zo versierde hij
het leven en de oude boeken deed hij toe.

Ouder worden Oud en jong

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 22 stemmen 1.064