Alle inzendingen over 14

mensen die jij graag ziet die jou liefhebben van piepjong tot stokoud scharen zich vandaag feestend om jou heen van klein tot groot dichtbij of verderaf staan zij even stil bij wie jij bent wat jij doet of laat tel de zegeningen voor en met anderen die jij hen betekent als een kind de sterren die hen ontelbaar weet wacht niet…

als ik de gesprekken luister over de toestand in de wereld van ons klimaat en het milieu vraag ik mij stil stiekem af wat ons eerder dood doet gaan ons lichaam dat ten einde is of uitgeput de aardse bronnen fervent tel ik daarom mee de egeltjes en de hommels de roodborstjes ook en vinken met vurig vlammend de hoop op een comeback van de…

Dat alles gebeurde gistermiddag 14 december 2009. Dit gebeurde vandaag.…

(c) chatfant 14-9-2008…

De mens, De toerist Van nu, Verlangt Ernaar om Te verdwalen In deze Tijd van GPS en TomTom Lees ik In de Krant van Vandaag Hoeveel Mensen er Vandaag de dag In zichzelf Verdwaald zijn En letterlijk uitgeteld Wordt vreemd genoeg Niet vermeld Inspiratie: Weekendbijlage TROUW, zaterdag 14 juli 2012…

een zucht het is stil ogen gesloten, mond verslapt. het is net of ze lacht. een zucht het is stil een roos p het graf. zachtjes is zij weggedreven. de dood komt na het leven.…

Gevangen in je eigen gedachten, wat kon je verder van je leven verwachten? De overheersende negativiteit heeft alles grotendeels vergald, bijna je hele leven verknald Waarom wilde je met je leven stoppen? Wilde je je hart niet meer horen kloppen? Denk toch aan de mensen die je zou achterlaten, je kan niet zomaar het leven verlaten? Het…

Je stopte met vechten Je was het leven moe Je kon niet meer Je vond het zinloos Waarom nog vechten Als het sterker is dan jij Je gaf de strijd op En liet je gaan Je wou het niet langer rekken Stilletjes naderde het einde En je nam afscheid Van je familie Van je vrienden En van mij…

Een lege plek Een groot gemis Een fijne herinnering is al Wat er nog is Waar ben je nu Vraag ik me af Ik voel nog de liefde Die jij me gaf Jou te kennen Vond ik zo fijn Je los te laten Dat deed pijn Ik zal je missen In dit leven En zal altijd Om je blijven geven…

Jij bent degene, aan wie ik al mijn liefde schenk Jij bent degene, aan wie ik altijd denk Jij bent degene, waarop ik altijd kon bouwen Jij bent degene, die ik het best kon vertrouwen Jij bent degene, die ik nooit zal vergeten Jij bent degene, die het uitmaakte Zonder reden...…

Ik loop alleen langs de spoorlijn Ik wacht op de snelle trein Ik wacht tot hij mij zal raken En helemaal fijn zal maken Ik voel mij zo alleen, niemand ziet mijn traan Ik wed, dat de machinist mij niet eens ziet staan Ik wacht wel, net zolang ik mij niet zo alleen meer voel Dan zullen ze merken, hoe alleen ik ben, en wat ik bedoel…

Mijn hoofd is een ontploffing Een hele grote bom Ik doe stomme dingen Weet ook niet waarom Mijn hoofd is een ontploffing Stress de hele dag Over school en over thuis Weet dat ik mezelf niet mag Mijn hoofd is een ontploffing Ik kan het niet meer aan Elke seconde denk ik Wanneer mag ik eindelijk gaan…

Yes, valentijn! Het lijkt wel mei Ik voel de liefde in me bloeien Mijn wangen blijken reeds te gloeien Ik hou mijn hoofd er niet meer bij ‘k Ben zó verliefd, dit is magie Want ik weet echt nog niet op wie!…

jonge dame en mooie meid tegelijk ben je vandaag 14 jaar geworden oud genoeg al voor nu wat vleierij van prinsen wier rossen steigeren om jou als ooit sneeuwwitje deed voor hen in het zwijm te vallen van harte wensen wij wijsheid toe dat jou het weerwerk geven leert aan de verleiding van het moment dat in vele gedaanten lonken kan zonder…

Soms raken hemel en aarde elkaar domweg vaker dan wolken wolken raken schroeit iets van hoogte als onweer slaan legerbenden elkaar en op de vlucht wat haten ze behalve hun eigen onmacht. Waar wijden ze hun hart toegewijd aan verlaten ze zich zelf in naam van anderen pogen ze gelijk te zijn aan de ander het authentieke te miskennen en klinkt…

Klaproos in al Je teerheid in een Zachte rimpeling Van zomerwind Weergegeven in Pastelkrijt, die Op tekenbordformaat Tot leven komt - Donkerrood dat Levensecht scharkeert Met het zachtste karmozijn Waar nu net het licht Op valt in dunne Streepjes aangezet Met een paar korrels Krijt die achterbleven En aangeven Dat je…

Zie mijn eigen schaduw niet meer, Twijfel over mijn bestaan - Hoofd vol loden gedachten, Gedachtenstroom stroperig Tot stilstand gebracht Buiten bruist het leven Binnen leeft de dood…

Eén berk, in het opene tussen de sparren, Als een volk om zijn koning het bos om die berk, De zon en de wind in de takken, de schaduwen Vluchtig-bewegelijk, teder en sterk. Ik, tot dit krachtige leven verkoren, Treed als ontbonden door schaduw en licht, Vrij, als de zon en de wind in de bomen, In die stralende wereld: de Droom van 't…

Rotterdam was vandaag de plaats, om te herdenken, Rotterdam was vandaag de plaats van minuten stilte Rotterdam was vandaag The place to be Rotterdam was vandaag 75 jaar na het bombardement Volop in beeld, de oude rotterdammers kregen het nog te kwaad, bij het zien van de beelden, het horen van de verhalen, was Rotterdam vandaag…

De schoolvakantie is hier in de randstad een heus feit de ene na de andere zie je vertrekken Maar wat me tot razernij brengt, inclusief nagelbijt is dat ook de jeugd veel negatief buiten verblijft. Op een van de eerste dagen dat ze vrij zijn word ik opgeschrikt door een belletje van Burgernet een beroving heeft plaatsgevonden door twee getinte…

ik zie haar nog altijd rond dribbelen mijn kleine grote meid hoe klein ze ook is zij voelt zich al snel groot dan mag ik op een dag niet meer mee naar de wc dat kan ze alleen wel, hoe klein ze ook is naar de kleuterschool, daar gaat ze mijn kleine grote meid dan naar de basisschool op een dag gaat ze; alleen mijn kleine grote meid met…

zoals jij en zoals ik in de bloei van haar leven zomaar een meisje onderweg naar haar bestemming wordt plots uit het leven gerukt vermist en vermoord op een vrijdag middag in juni zomaar een meisje levenloos in de sloot je had gewoon thuis moeten komen dag lieve Romy rust zacht…

. ----------------------------------------------------- Zonneleen 76 14 februari 2002…

hij brak haar weerstand als een hard en kloppend lid en sprak van liefde…

de pruilende kleuter went nog aan zijn kroon de hoekige zwier zit geworteld in een gen niet minder dan de Zon heeft hem gezonden in een lusthof, achter porseleinen gevels stolt hij in een vadsige pose Gezant van God en één met zijn rijk hij lijkt onschendbaar een protserige haan die lonkt naar de schilder de kwast meet zijn geheven…

Zouden ze landen, zouden ze komen, zou er meer zijn dan wat het oog ziet? Morgen weten we ’t zeker Zou er buitenaardse wezens in ufo’s rondvliegen, zou het wel of zou ’t niet? Morgen weten we zeker, of we in de maling genomen worden, of dat er meer is Tussen Hemel en Aarde.…

alhoewel het woord iets anders doet vermoeden zink je in drijfzand…

Er is een lopend vuur dat in mij schuil gaat zonder angst het vervolgt de gang van mijn leven die ik ooit verkoos de woorden die nodig lijken berusten op een spel zoekend naar ritme en cadans wat mijn hart niet bezit. Niets is mooier dan het lijkt en brandt beter dan een kaars de vlam die wakkert behoudt mijn betere levenshoop zij is een onverwachte…

Rekenen is altijd al een passie voor mij geweest even en oneven, alles paste in mijn straatje de som van de hele getallen was altijd deelbaar als je iets aftrok was worteltrekken ook mogelijk. Priemgetallen is voor anderen weer een tak van sport die zoeken naar alles deelbaar door zichzelf en door één en verheugen zich op verjaardagen met die…

zo vast ik denk, dat je me bij je houdt des te losser moet ik laten en telkens als je verder bent wil ik je dicht tegen me aan het achterlaten kent geen aanloop we weten niets over de tijd toch zou ik zo graag weten als ik je niet meer noemen kan hoe zeker is dan nog je stap…