40 resultaten.
Mijn ziel is in mij
poëzie
3.0 met 60 stemmen 12.677 .
----------------------------
uit: Serena (1898)…
een bewogen leven
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 277 bij een object van
Alexander (Sandy) Calder
1898-1976
een mobiel
langzaam bewogen
door een zuchtje wind
zoekend naar balans
vindt het object
zijn evenwicht
het simpele bewegen
blijkt een vorm
van overleven…
Droom-vrouw, kom!
poëzie
2.0 met 16 stemmen 4.817 Droom-vrouw, kom !
Droom-vrouw, kom !
En draag mijn kleine
In je armen, de rozereine;
Draag mijn kleine
Die slapen wil
Naar je droomhof
Manestil.
Kleine sterrekindren gaan
Met hun lichtjes al vooraan,
Openen de blauwe dromepoort,
Zorgen dat niets mijn kleine stoort.
Maar schuift op haar venster zacht;
Roomblanke roosjes houden er wacht…
Avond
poëzie
3.0 met 3 stemmen 1.334 Boven mij is de lucht
als een lief gelaat,
waarover zachtkens
een glimlach gaat
En binnen in mij
wordt het al nu zo stil,
of mijn hele hart
naar de hemel wil .…
Is 't lang geleên?
poëzie
3.0 met 9 stemmen 2.733 't Is lang geleên...
Lente was 't, en de dag was heen.
Heugt het je, Liefste, hoe wij samen
langs het zingende zeestrand kwamen,
hand in hand, en alleen ?
Spraken niet, - onze ogen alleen
hadden 't druk ; de zoetste tale
hoorden wij, voor de eerste male,
lang geleên.
Lente was 't voor u en mij ...
Lente is nu zo lang voorbij !
Lente had…
Slaapliedje
poëzie
2.0 met 3 stemmen 1.096 Slaap, kindje mijn,
Sluit je lipjes fijn,
En doe je ogen dicht, mijn ogenlicht;
Nu je zo warmpjes nederligt,
Moet je rustig zijn.
Nù ben-je klein:
Ik hou je hoofd en je lijfje zoet,
En je wilde voetjes stil en goed
In twee handen mijn.
Eens zul-je groter zijn:
Dan lig je niet meer in mijn armen neer,
Dan stap je door 't land als een…
Liefde
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.722 Liefde kwam tot mij zo zacht
Als lentegeuren in lentenacht.
'k Voelde haar bloeien langs mij gaan
En alles in mij is bloeien gegaan.
Alles in mij werd morgenblank:
Vogeltjes floten hunnen dank;
Over de stille bossen ging
Windevleugel-ritseling,
En mijn hart die morgen kweelde
Als een leeuwrik zijn liedrenweelde.…
Viooltjes
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.135 Staan ze daar niet als kindren, de gezichtjes
Hoog op in 't vrolijke zonlicht; zelve lichtjes
Van kleur, gevlamd, gebruind? Heel blij verluidt
Hun warme levenswil door 't kleuren-klateren...
- Straks gaan de mondjes open. 't Lachenschateren
Schittert al boven 't groene-aandachtige uit!…
Morgen op de hei
poëzie
2.0 met 4 stemmen 1.710 Ik loop langs hei - die ligt in diep azuur
Van zomerhemel rondom neergespreid -
Kleurwarme hei: een brokje oneindigheid
Van kruid en bloem, zover ik mijmrend tuur.
Wereld en mensen weg... Alleen natuur
Zo pas gegleên uit rijk van rustigheid
Met glimlach ongerept: stille innigheid
Van nijver leven in het morgenuur.
Ik schroom te treden op…
Over de stille, stille sneeuw.
poëzie
5.0 met 4 stemmen 1.343 Over de stille,
Stille sneeuw,
Diep uit de verte,
Onder de lage
Malv'-witte luchten
Nadert het tinklen
Tinklen, tinklen,
't Gulzilvrig rinklen
Aanzwellend, klankwellend,
Uitschuddend, zwierend
Een sleep van geluidjes:
Schelklikke klankjes,
Pretdolle zangkjes,
Rap, druk, uitvierend
In vreugdvlugge schatering
Bellekens-klatering…
Gelijk een vogel
poëzie
4.0 met 3 stemmen 825 Gelijk een vogel moede nederstrijkt
Op 't nestje in loovren veilig weggeborgen,
En 't kopje slapend buigt totdat de morgen
Blij uit haar lichte wolkwaranden kijkt,
En zachtjes zegt: ‘mijn hele hemel prijkt
Alreê met rozen van mijn liefde en zorgen...’
En 't is hem wèl dat nacht is opgeborgen -
Hij rept de vleuglen al, zijn moeheid wijkt!…
Mijn jongske slaapt al zo lang
poëzie
5.0 met 3 stemmen 1.275 Mijn jonkske slaapt al zo lang
In stille kille hof;
Mijn stem van roepen is dof,
Mijn lippen verleerden hun zang.
's Nachts als ik slaap, slaat hij even
Zijn vakerige oogjes open,
Komt naar mij toegelopen
Om mij een kus te geven.
Vlijt zijn hoofdje naast mij,
Nestelt zich in mijn armen....
'k Mag hem koestren en warmen -
Mijn hart is…
Val nu mijn woorden
poëzie
4.0 met 1 stemmen 711 Val nu mijn woorden als hele reine
Drupjes van klank in der oren fijne
Luistrende schelpjes; maak melodije
Van mijn gedachten, en zoetjes laat
Ze op rimpling van golvige ritmen glijen,
Totdat de ontwaakte stilte staat
In zachte glimlach van verblijen.…
Twee lichtjes zijn je ogen
poëzie
4.0 met 1 stemmen 1.458 Twee lichtjes zijn je ogen, mijn kindekijn!
Die stralen zo diep in het harte mijn,
Dat alles blij licht wordt daarbinnen;
Dán juicht het er luide, dán vrediglijk stil,
Of mijn hart al maar loven en minnen wil,
Al maar loven en minnen!
Twee grijpertjes zijn er je handenpaar,
Die stoeien en grijpen en houden maar;
Je speelse bloemhandjes, mijn…
Mijn ziel is in mij.
poëzie
4.0 met 2 stemmen 728 Mijn ziel is in mij als een kind
Dat droomt, terwijl zijn voeten bloeden,
Van vleugels verloren, die hij, de moede,
Wel eenmaal wedervindt.…
Heel ver.
poëzie
3.0 met 3 stemmen 860 Ik wilde ik kon je in mijn armen nemen,
Dragen heel ver
Langs blanke velden en koele wegen....
De avondster
Zou wel onze vriendlijke leidsvrouwe wezen,
Als over dagmoede landen rezen
Avond- en nacht-
Schaduwen zacht.
Ik zou je voeren langs rozenheg
En vogelwoning.... heel ver weg....
Langs blauwende zeeën en duinige stranden,…
Sterven. I.
poëzie
4.0 met 2 stemmen 517 't Is het Leven dat henengaat,
Stadig, stil,
Als zoveel dat altijd verder gaat
En toch niet heengaan wil;
Als elke tik van de klok, die uur
Nà uur slaat,
En nieuwe voortdringt, en ze één voor één,
Eén voor één sterven laat;
Als elke vonk in de vlammende haard,
Vuur een poos,
Door 't vuur geboren, door 't vuur verjaagd
En geblust…
Sterven. III.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 497 . . . . . . . . . . . . . .
Zoals de golven gaan en komen,
Komen en gaan,
Den schoot van heur moeder, de zee, ontnomen
Levenbelaân;
Zoals de bloemenkindren komen,
Bloeien en gaan,
De schoot van heur moeder, de aarde, ontnomen
Levenbelaân;
Zoals de starren gaan en komen,
Schittren en gaan,
De schoot van heur moeder, 't heelal…
Sterven. IV.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 540 Toen Z ij n e stem, wellend uit diepe nacht ...
Lichtend gelaat zag 'k over mij gebogen;
Ik staarde in kalme, vriendlijk blikkende ogen:
‘Kom met mij,’ wenkten oog en lippen zacht.
Mijn Gids had vleuglen, en op vleuglen vlogen
Wij de aarde langs, die droomrig, dauwbevracht,
Opglansde een wijl. Dan hoger, tot in pracht
De sterrenzeeën om…
molen 1898
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 1.106 wieken
altijd wijst er een
naar de lucht
en naar de aarde
niet bij droefenis
en blijdschap
vader speelde daar
een kleine jongen
onder wegsnellende wieken
het kind met sombere ouders
vergroeid en verstard
in hun grond en geloof
in de tijd van toen
alles was zo rustig
nu is het zoeven
razen en haasten geworden
langs die begraafplaats…
N E V E L D U I S T E R N I S
poëzie
2.0 met 16 stemmen 2.734 Gegrauwdoekt is de grond
der kimme en, allenthenen,
vol damp en duisternis;
de bomen, half verdwenen
half zichtbaar, hebben, daar
ze stille staan en stom,
van wolkenweefsel elk
een grauwe tabbaard om.
‘t Hoogmorgent en, zo ‘t schijnt,
‘t en wilt geen dag meer dagen:
daar moet iets ongesteld
of los zijn aan de wagen
der zonnehengsten, dat…
Van zachte waatren.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 874 Zij komen geschoven, zoetjes geschoven,
Hobbelbobbel, kristallig klaar,
Met korte klokjes even naar boven,
Zijigjes achter en naast elkaar;
Van ver weg, langs stille vlakte,
Uit diepe, koele, milde wel,
Droomrig groen onder 't groen getakte,
Zonnighel onder 't zonnespel;
Dommelzacht in den schaduwdommel,
Waar 't langs 't bruine huisje…
Vriesdag.
poëzie
4.0 met 2 stemmen 581 Staalblauw de hemel boven 't marmerwit
Der straten, blank van d'eerste vlokkenval.
En zonverguld, in fel-licht luchtkristal,
De starre bomen, hard en zwart als git.
In doodgevrozen rozen heb ik al
Mijn zomerdromen zacht een graf gespit,
Waarbij ik trouw de handen vouw en bid
Voor de arme zieltjes, die God redden zal.
O dromendoder…
DUIVEN
poëzie
4.0 met 5 stemmen 1.357 Klap-klap-klap,
m’n dertien duiven
slaan hun vlerken, de ene op de aâr;
klap-klap-klap,
en henenschuiven
doen ze, van mijn dak mij daar.
Klap-klap-klap,
ze spelevaren,
rinkelrooiende, altemaal;
klap-klap-klap,
van harentaren
ommenton, in éne haal.
Klap-klap-klap,
zij zijn daar weder;
hoort ge vlug hun vlerken slaan?…
Jonge dode.
poëzie
4.0 met 4 stemmen 1.008 Waarom, als stille Dood jonge ogen sluit,
Staan wij verslagen, buigend om de baar
Met wening droeviger, alsof dit waar
Smart die elke andre smart in zich besluit?
Als stonden wij op blijde bloemenkust,
En zagen onze schat op zwarte boot
Verraderlijk ontvoeren door de Dood -
Slachtoffer van Zijn alvernielingslust?
Is dan onze aarde…
Kom, neem nu mijn hoofd in uw lieve handen
poëzie
4.0 met 1 stemmen 705 Sonnettenkrans
I.
Kom, neem nu mijn hoofd in uw lieve handen.
O, lievling, ik heb u zo lief…zo lief..
Zie, hoe ik mijn monde naar de uwe hief,
Voel, hoe mijn lippen verlangend branden…
O, ik wil alles zijn u ten gerief…
Ik wil uw levensbanen bloem-omranden…
O, lievling, wienik lijf en ziel verpandde,
Mijn lievling, ik heb u zo lief… zo lief…
[ Mijn oude moeder ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 59 Mijn oude moeder
schudt haar hoofd, zij denkt anders --
over mijn leven.…
Henry Moore in Palais Auersperg*)
gedicht
2.0 met 23 stemmen 6.921 *) Henry Moore (1898-1986) was een Engelse beeldhouwer, bij het grote publiek vooral bekend om zijn grote abstracte bronzen en marmeren sculpturen.
------------------------------------
uit: 'De jagers in de sneeuw', 1986.…
Kinderogen
poëzie
3.0 met 7 stemmen 2.287 1898…
25 november 1898
poëzie
3.0 met 17 stemmen 3.154 De deur ging langzaam open; ik rook een kerkhofgeur.
Ik staarde stil in de zwarte leegte der open deur.
Een lange grauwe gestalte, bovennatuurlijk groot,
Stond zwijgend op de drempel en wachtte, het was de dood.
Met blauwe glans verlichtten de ogen het bleke gelaat
Met flauw en weifelend schijnsel, als hout dat langzaam vergaat.
`Wat blijft…