7251 resultaten.
Ik liet je alleen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 109 Ik liet je alleen
En sindsdien weet ik niet
waar je gebleven bent
Nu kijk ik overal op straat om me heen
Ik dacht je te zien in
een weerspiegeling van een winkelruit
maar het was slechts een hersenschim
En je stem, lijkt het wel, hoor ik
in ieder zuchtje van de wind
Ik fluister je naam alsof je dichtbij bent
Jij bent dichtbij
Ik…
expeditie
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 197 de tijd loopt
op voeten van lood
de knagende pijn
jou te moeten missen
snijdt als ijzerdraad
dwars door mijn ziel
zie, de zon verrijst
rood en omfloerst
boven het lege landschap
van mijn dromen waar
ik jou hoop te ontmoeten
daar ergens moet jij zijn
jij bent aanwezig
in iedere vezel
van mijn gedachten
daar krijg ik jou, als ik dat…
Ik ben niet hier
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 94 Ik ben niet hier
Niet eens in de buurt
van ergens daar in de wereld
waar ik wil
Waar jij bent
Ik ben ik in mezelf
Ik ben ik in ergens daar
In de wereld
In de buurt van
Ergens…
Ondergaan
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 114 Zwarte bladzijden uit vergeten boeken
herinneren leegte in ondankbare dromen
en in vleugelloos vliegen
blijven onvergetelijke nachten
liefdeloos ondergaan
wat er zonder woorden
ademt achter stilte
van ’t bodemloos antwoord
door niemand gegeven.…
In de schaduw van een dag
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 160 ik zag haar in de morgenstond
neen, niet oog in oog,
slechts in de marge
de afstand was in velerlei opzichten
onoverbrugbaar of zomaar te ver
om het kompas op te richten
niet dat ik maar een letter verstond
vermoeid legde zij wat woorden
in haar mond die op slapen duidden;
het was opnieuw de nacht inluiden
de dag aansluitend heb ik maar…
Anoniem
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 329 je was al weg omdat ik
dat met woorden zei
mijn gevoel stierf
als 't ware zijn dood
maar je kon niet weten
wat ik bedoelde,
het had het gewicht
van ondraagbaar lood
wat geweest is,
is nooit geweest,
wat leeft is nimmer vrij
zolang ik zal leven;
ik heb aldoor gevreesd
iets koos er voor en je werd
door dat onhoudbare
al eerder…
Jeugd
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 169 Feeëriek nimfenvolk dat klatert
in zonneschijn, danst in maneschijn.
Hoe heerlijk het leven, geurend naar jasmijn
zo spontaan, met vrijheid verankerd.
Kalme golven, onbevangen van tijd,
het eeuwig eb en vloed met betoverde toekomst,
eeuwig zonnespel zonder thuiskomst:
vrolijke dans, een speeltijd voor altijd.
Uitgesloten van dit hemels gebeuren…
oorschelp
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 147 wat wij niet zagen
waren de stille
gronden waarop jij
het noodlot trachtte
te wissen
wat wisten we
van chaos strijd
onrust en
verborgen
ontreddering
je schreef je
met rode inkt
uit de wereld
het leven was
te groot voor jou
we houden
schelpen tegen
onze oren
we horen jou
veel te laat…
"Hallo, bent U daar nog?"
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 155 Kort na "De Week van het Gehoor"
Vraag ik uw aandacht voor "Sensoor"
Sinds kort noemen ze zich "De Luisterlijn"
Hun luisterend oor verlicht de pijn
Bij eenzaamheid, geworstel met problemen of andere zorgen
Die niet verdwijnen van vandaag op morgen
Waar is "De Luisterlijn" voor?…
Eenzaam tussen velen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 98 Een druppel in een zee van water
die ene korrel in de zandwoestijn
dat naaldje in een bos met sparren
de ijskristal in de reuzengletsjer
die ster in dat eindeloze heelal
een seconde in die eeuwige tijd
soms kun je toch eenzaam zijn
tussen al die drie miljard mensen
zoekend naar een zielsverwant…
Weemoed
hartenkreet
4.0 met 12 stemmen 299 Er rest alleen eenzaamheid.…
Kan niet werkelijk zeggen wat
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 210 Kan niet werkelijk zeggen wat
ik bedoel dat het altijd aan
de oppervlakte is
Ik bedoel dat het iedere seconde
van mijn bestaan een rol speelt in
hoe ik de wereld benader en ervaar
Voel
Er is niets wat ik zou kunnen doen
wat daarin iets zou kunnen betekenen
zodat het ook maar enig verschil zou maken
wanneer ik wel werkelijk zou kunnen…
Het stille huis
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 110 Je kunt er een speld horen vallen
ieder kraakje van een vloerplank
kan een voetstap zijn van een
verloren ziel of een dolende geest
die niet meer weet wie of wat
hij ooit is geweest
In het stille huis
klinkt een ademtocht
als een schrille kreet
zijn de schaduwen tastbaar en
is het verleden onverwerkt leed
Daar woon ik
daar verblijf ik…
[ Er lekt eenzaamheid ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 50 Er lekt eenzaamheid
weg uit mij, dun verlangen --
naar het laagste punt.…
Corona
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 308 Geruisloos vult de eenzaamheid
de stilte om mij heen,
te midden van die eenzaamheid leef ik,
oud mens, al maandenlang alleen.
Eenzaamheid die mij beschermt,
mijn oude lijf en dus zo kwetsbaar,
ver van het giftig virus daarbuiten,
het Covid 19 gevaar.…
Als je geen bed hebt?
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 147 Stel, je hebt geen bed om in te slapen
waar leg je jezelf dan neer
het komt me in gedachten vaak voor
niet zomaar een enkele keer.
Stel je hebt geen bord om van te eten
geen vork of lepel eveneens
‘t komt me zomaar voor de ogen
net als douchen, een groot goed algemeen.
Stel je hebt geen huis om in te leven
geen stoel om te zitten gaan…
Afscheid
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 336 Wij hebben elkaar
voorbij gezwegen
transformeerden
na al die jaren
tot wie we zijn
verloren veel
van wie of wat
we in het verleden waren
hadden elk ons universum
balancerend
tussen gelukkige en verdrietige dagen
ons pad liep niet synchroon
misschien dat we elkaar nog wel raken
ergens
in de luwte van een droom.…
die grijs-blauw stilte eist
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 1.156 je blonde blik
die grijs-blauw stilte eist
je schouders iets gebogen
omdat je houding heeft
gelogen in liefde die verijst
je groeide in ontluiken
sloot de wereld buiten
pelde laag voor laag
je schaamte af en
gaf je voor het eerst
we reikten naar een
hoogte die geen einde kende
hemels was de weg erheen
jij ging, ik volgde alleen…
ik ben naar de zee gerend
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 461 ik ben naar zee gerend
alles achter me gelaten
de sporen in het zand
zijn niet voor mij bestemd
we waren bang
om op het strand
te lopen als de vloed
zich teruggetrokken had
en iedere voetstap
zichtbaar was in de
kaalheid van nieuw land
geen hand om ze te wissen
de hemel duikt de verte
al voorbij, een pier met
meeuwen op een rij…
jaagt nu het kwaad de zinnen aan
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 938 ik heb het boek opengedaan
het zwart van bladzijden gelezen
waar wit eens had gestaan jaagt
nu het kwaad de zinnen aan
in het ruisen van mijn bloed
fluisteren de echo's hun relaas
haat klopt in de slapen van mijn
hoofd een gevaarlijk rode waas
letters dansen voor
mijn ogen hun macaber lied
de waarheid wordt gelogen
de werkelijkheid…
los de greep
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 997 ogen zien
wat handen
ooit tekort
hebben gedaan
voel met
vingers waar
het bloed in
warmte is gestold
los de greep
voordat er ooit
geboeid werd
vastgehouden
pijn verdeelt
het feest is al
geweest, te weinig
voor het leven nu
glimlach voor
je later hemelt
harder slaat het
hart, roder en apart…
jij durfde te snijden
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 845 je hebt het
goed gedaan
ook ik was
opgesloten
jij hebt
mij gebroken
uit de sleet
van het bestaan
samen
verder gaan
de wortels
weer gescheiden
zonder snoeien
konden we niet
bloeien, verdorden
we binnen het jaar
jij durfde te snijden
liefde pijn te laten
lijden om zo te
overleven met elkaar
Ik dank je voor
dit liefdevol…
plooiden zich tegen kou
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 1.054 ik hoorde stilte
in het schreeuwen
van de vogels
ze schrokken op
geluid vloog
boven vleugels uit
ze zwermden op
het vlagen van de wind
streken neer en plooiden
zich tegen de kou
wit stroomlijnde rust
lucht verstrakte blauw
ik wil mee
wiegen tussen wolken
gedragen worden
door de lucht, spiralen
in de warmtekolken
rusten op een…
mijn lijk zal tussen hout betalen
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 534 het bos is hol
de bomenrij komt
maar niet naderbij
het pad is al verleden
ik wil de stammen voelen
de sappen horen gaan
maar ze ontwijken
kijken me niet aan
ik zoek wortels
om de boom te raken
maar in de bodem
vind ik enkel gaten
het blauw dat
hemel biedt is er
nu niet, bladerkronen
dichten zich volkomen
angst laat me verdwalen…
iemand
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 95 ze waren niet
ter plaatse de
beschermgeesten
toen jouw stem in
de savanne uiteen
spatte tegen het
bladerdak van een
Baobab één vogel
vloog verschrikt op
toen hij je schrille
schreeuw hoorde
onder de roerloze
boom begeleidde
iemand je dode ziel
naar het hiernamaals…
Ze kennen haar niet...
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 92 Ze zit voor het raam
kijkt naar de boom
die aan de overkant staat
er rijden wat auto's
er lopen wat mensen
op straat
Ze zien haar zitten
maar ze kennen haar niet
Soms krijgt ze bezoek
van haar dochter, haar zoon
hun kinderen, een neef
ze praten met haar
en vooral met elkaar
Ze horen wat ze zegt
maar ze luisteren niet
Ook gaat…
je las liefde tussen regels
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 428 je woorden kwamen
harder aan dan ik liet zien
in het luchtig converseren
liet ik me niet deren maar
voel nu wat je hebt gedaan
ik kon me niet verweren
het had er nooit gestaan
je las liefde tussen regels
in het antwoord op een
ander die nooit zal bestaan
ik heb gegroet en ben gegaan
je hebt mijn nacht gebroken
de uren zonder hoop verlengd…
je ogen kijken dood
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 765 ik kijk je aan
kan je niet verstaan
je mond spuwt kleuren die
je tanden scheuren als je lacht
je lippen lijken dijken
gebroken door de vloed
van ijskoud blauw, bevriezend
in het vochtig rood van jou
ik kan je niet bereiken
want je ogen kijken dood
ontdooiend in het koele wit
waarin pigment verborgen zit
maar je handen hoeden lava…
scherpte krast in het refrein
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 1.640 bassen dragen je geluid
voorbij de huizenblokken
geven ruimte aan je stem
die raakt met nostalgie
van zware kerkklokken
met vingers knijp je
in mijn maag en draait
de twijfels om in weten
haalt uit met vaag verdriet
dat ik niet kan vergeten
de toon vervloeit tot
woorden maar de beelden
komen niet, dissonanten
breken dan de melodie…
het zwart van late avonden
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 889 ik heb mijn vlag geplant
op de ruïnes van vandaag
overleven is nog vaag
het eerste stuk werd geplaveid
met rituelen uit de morgen
chaos kwam met haat en nijd
om twaalf uur boog alles
en ging barsten, ik zag
brokken ongebruikte tijd
was gevangen in de niet
doorbroken cirkel van verwachten
kon niets tot mijn ultieme spijt
ik duisterde…