inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 69.444):

Het stille huis

Je kunt er een speld horen vallen
ieder kraakje van een vloerplank
kan een voetstap zijn van een
verloren ziel of een dolende geest
die niet meer weet wie of wat
hij ooit is geweest

In het stille huis
klinkt een ademtocht
als een schrille kreet
zijn de schaduwen tastbaar en
is het verleden onverwerkt leed

Daar woon ik
daar verblijf ik
daar leef ik mijn leven
als was het dat van een ander

De ramen kijken er uit
op maanloze nachten
de ochtenden en avonden
gaan er stilletjes voorbij
op gezelschap kun je er
blijven wachten

Er verandert niets met de tijd

Het is er zoals het hoort
in het stille huis wordt de stilte
niet verstoort

Schrijver: Jaap Kooistra, 28 december 2019


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 110

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)