Alle inzendingen over Achter je

Toen ik werd geboren Was ik al droog achter de oren De vroedvrouw die dat zag Schoot danig in de lach Daar zullen we later noch veel van horen. Maar droog of nat Mensen hebben altijd wat Als ze worden geboren.…

Achter haar: een man, wiens hoofd op haar schouder zit -- zoals een havik.…

Er zit een meisje achter het raam, Ze heeft blonde haren Al uren zit ze op die plek, Triestig voor zich uit te staren Er zit een meisje achter het raam, Haar hand drukt op het glas Ze kijkt verlangend naar buiten, Wist ik maar wie ze was Er zit een meisje achter het raam, Haar ogen kijken bang Gedachten schieten door haar hoofd, Een traan…

Ik liet haar achter, ik zei Tot Morgen, ik dacht -- het komt wel weer goed.…

Geslepen glas, achter al die ramen; komen al mijn gedachten samen. Geslepen glas, in de kern ben ik wel; een diamant in een kleurenspel. Achter al die ramen vang ik licht. Beschijnt de dag mijn droevig gezicht. Achter al die ramen krijg ik vorm. Ben ik veilig voor elke storm. Achter al die ramen noem ik mij bij namen.…

Verschuilend achter emoties achter stress en liefde komen slechte momenten waar zondig beter klinkt wanneer het kruis opduikt. Het gevoel is aangetast je kunt jezelf alleen verwijten pijnzend achter schermen en je eigen stenen muurtje gifzwart is verlangen en heden.…

Ik ontken het niet - de nevel - probeer er langs er doorheen te kijken - naar de zon - op haar geheime plaats achter de schaduwen want als ik haar droom blijft er een stukje achter in de werkelijkheid…

Op het vlakke land achter de bomenwal achter de heuvelrug langs de loofmuur floot de wind een wijsje voor wie het wilde horen --------------------------------------- uit: 'De tonen van replica', 2001.…

regenachtig gedicht een gedicht danst in de regen de zon achter de wolken verdwenen licht op achter de zon dansen de sterren kijken naar de regen…

Het is bekend dat je achterlicht Altijd achter je ligt. Want lag het van voren, Dan zou je iedereen horen Over het voorlicht. Maar na het passeren begrip u wellicht Dat de ander zijn voorlicht nu achter je ligt.…

ik zie mezelf achter een microfoon lees voor en noem het een gedicht maar wat ik beweer is niets meer en niets minder dan de conclusie dat ik me verschuil achter woorden dat komt nóóit meer goed…

Achter haar maskermuur huisden de droeve tranen Bij ’t stille nachtelijk uur openden zich hun kranen Onder ‘t lachend gezicht woonde er treurnis alleen Ze huilde via een gedicht onder ogen kreeg ’t geen Achter de muur van lach verbleef de eenzaamheid Ogen betaalden het gelag van de grote onzekerheid Onder ‘t zwart der nacht zakte…

Zij voelen achter gronden diepre gronden En achter 't Recht het ongesproken Pleit.…

Daar gebeurt het grote gebeuren Achter gesloten deuren Weer een nieuwe paragraaf. Achter slot en grendel Bespreken ze het gezwendel.…

trage woorden tillen je uit de tijd achter ze gaat een stiller leven schuil niet verder weg dan de schaduw achter het kampvuur het nabije was nog nooit zo onbereikbaar…

achter de wolken het paradijs maar ik zoek niet meer traag hap en kauw ik de dagen weg tot avond en drink daarna de nacht met wijdopen ogen het is het moment waarop eenzaamheid een optie lijkt voor dan niet langer dan heel even rol me als een baby op de koelte van het laken achter de wolken de sterren en de zon ik weet ze te…

achter deuren vol met sloten oogt zij zuur verward zo oud achter handen zit haar masker als een muur zo hard zo koud kan haar dan ook niet bereiken met mijn vuur mijn hart … mijn fout?…

handen met bruine spikkels gevouwen in een gebloemde schoot de pop ligt op tafel het leven achter gesloten ogen aan de binnenkant de wereld achter dichte deuren aan de buitenkant…

Je blijft altijd wie je was In een lijstje opgesloten Een tafereeltje achter glas Waar zetten we jou neer? Het beeld dat achter blijft Ergens ver op zolder Of dichtbij in mijn hart…

over de bug dichtbij niet ver van hier achter vandaan ligt een park en daar staat een appelboom niet ver van hier de brug over die hier achter loopt over de rivier niet ver met een appelboom in het midden in dat park ver van hier is het niet…

je bent kalm en berustend relativeer je het leven en fantaseer je hoe anders het zou kunnen zijn achter de deur van je gedachten…

De schijn van overrulen is niets anders dan het licht van schijnwerpers achter een muis zodat de schaduw op tegenover liggende wand groter lijkt dan een olifant.…

bij binnenkomst te Rijssen blijken de stationsklokken slechts zeventig minuten achter te lopen heb ik in m'n onschuld altijd gedacht dat men hier verder achter liep... zo gaat de tijd mijn vooroordeel te lijf…

iemand zoekt het hogerop gebruikt daarbij de witregels als handig opstapje bovengekomen springt hij behendig achter de volgende pagina... wanneer ik het boek met kracht dichtsla blijf ik achter met een schuldgevoel…

Waar verstopt men zich Als dat nodig blijkt Te zijn achter een Boom of een struik Verstopt men zich dan Achter de bladeren Als een beest verstopt Men zich dan Tussen de bladeren Niet ritselen dan En stil zijn Ze zien je niet Je bent verstopt Onzichtbaar…

Hier, sta maar achter dit woord ik ben jouw stilte boom laat vallen die winter kom met de dagen van weleer toen we koeien in de regen zagen, en mannen in de regen zingen achter dit woord van vlakte verlang ik diepere wijsheid dan ooit onze liefde, en alle vriendschap die er over is in groter voelen, kleiner beleven wil ik jouw emotiegewoonte…

achter de silhouetten van een nadruk dichtbij gevaar kom ik langs je en sta ik daar je staat er verscholen zenuwachtig achter je onschuld waar je graag mee zou knuffelen teder je ware blik onthuld…

Onophoudelijk verschuil jij je achter de poorten van mijn geest waar ik verstoppertje met je speel en er achter kom dat je altijd onvindbaar zult blijven, Moet ik tot de conclusie komen dat leven leven is en jij er nooit bent geweest?…

~~~ kortgelokter dan tevoren verdronk ze in zijn aandacht niet langer van plan zich achter een rookgordijn te verbergen ze schudt zonder vertraging de druppels weg achter haar oren lonkt openlijk in zijn zonnebril en ziet zich dichterbij groeien ~~~…

stel je achter gesloten deuren voor en het regende niet zou er dan een reden tot klagen zijn tot bestaan, onverdeeld kon er dan iets misgaan achter wanden van het vertrek stel jezelf voor en tijdsduur bleef hetzelfde beeld nog één keer iets in dat er altijd zal zijn…