Netgedichten

netgedicht (nr. 8.019):

achter de wolken

achter de wolken
het paradijs
maar ik zoek niet meer

traag hap en kauw ik
de dagen weg tot avond
en drink daarna de nacht
met wijdopen ogen

het is het moment
waarop eenzaamheid
een optie lijkt voor dan
niet langer dan heel even

rol me als een baby op
de koelte van het laken

achter de wolken
de sterren en de zon
ik weet ze te vinden
maar weiger eerst
het zoeken