Alle inzendingen over Achter tralies

Omdat ze achter de tralies voor je zitten. Ik wil zo graag bij je borsten. Dat kan niet mijn kind want mijn borsten zitten voor jou achter de tralies. Voor lange tijd. Het leven is een lijdensweg. Voor hoe lange tijd? Voor levenstijd.…

Als vrij zijn is: hou jij je mond want ik heb iets te zeggen Als vrij zijn is: jij achter tralies, want dan hoeven wij niet bang te zijn voor al jouw anders zijn en doen en anders laten Als vrij zijn is: de dag van morgen strak bepalen door de dag vandaag iets minder dag te laten zijn Als vrij zijn is: de deuren sluiten en op het beeldscherm…

Achter de tralies van de geest zit de mens levenslang gevangen…

Als een vogel, gevangen in wrede onderdrukking, snak ik naar de zon, de wind en de wolken, mijn vleugels zijn verlamd van niet-begrijpen, mijn geest gebiedt te vluchten: sla je vleugels uit en snik je doodskreet langs de vredig-blauwe lucht, opdat de zon haar voedt tot storm en de wind haar uitstort over de slapend in niet-willen-weten…

Men zegt dat jij daar achter die tralies echt een goed leven lijdt, dat jouw vriendjes buiten best wel met jou willen ruilen. Men zegt dat jij echt menselijk behandeld wordt, met veel eten en drinken in je kooi. Maar waarom zit je dan onder de builen? Men zegt dat jij geen pijn voelt, dat jouw lot mijn leed verzacht.…

kijk daar vliegt hij eenzaam door de nacht vroeger vloog ik mee genietend van de vrijheid geen grens te bekennen de wereld was van mij nu sta ik hier met beide voeten op de grond te dromen achter de tralies regendruppels op mijn raam…

Sluit me op in een donkere kille nacht Hou me met je lichaam in bedwang Zet je nagels in mijn huid en verberg me achter de fluwelen tralies van je haar Kijk me aan en geef me levenslang want dan pas liefje, dan pas ben ik vrij…

Ik krijg van DENK nu toch een beetje schrik En niet vanwege vastgoed malversaties Of Öztürks illegale declaraties Je weet, van Rey en Limburg, vaste prik Maar achter deze tralies lopen gangen Daar houden ze Sylvana dus gevangen!…

met zachte gebaren wilde ze de betekenis van zijn woorden weren maar het gif was niet te keren ze zocht de weg in het duister en nu ze in de kelder zit ruikt ze de verrotte geur ze hoort een wolf huilen steeds dezelfde zijn achter dezelfde tralies hoe komt hij tot bedaren hoe komt zij van haar plaats?…

van helderheid laat haar achter geveld door jalouzie…

Mijn tranen zitten vast Achter lange tralies Verstopt achter de muren Vluchtend voor de pijn Mijn verdriet is weg Niet meer goed te vinden Verblind door stralend daglicht Bang om vrij te zijn Mijn lach is ver te zoeken Als regen in een droogte Niet bang om soms te neppen Dus doet er ook niet toe Leef onder grote bomen Schuil ik voor…

die ontluchtingsgaten Van een veetransport lijken te zijn - Tot opeens een vrouw met hoofddoek Verschijnt achter de tralies van een Van die luiken - ze probeert naar buiten Te kijken maar het enige wat ze ziet Is een gewapende soldaat die zodra hij Haar ziet onder het uitstoten van Een rauwe schreeuw zijn wapen op haar Richt - op…

, draai mij om en laat het wanhopig achter in liefde, achter je ...…

Laat los ik ben gelukkig zo alles wat ik ben dank ik ook aan jou er is een geheim zoek het niet en ook jij vindt het geluk…

als je alle kruizen op een hoop gooit zie ik een brandstapel een oudere vrouw zegt dat iedereen toch het eigen kruis pakt geslapen als een os gewerkt als een paard geslapen als een os met mijn blote voeten op het ijskoude beton maak ik een foto een bedruppeld web tegen de gesloten hemel achter de tralies van het balkon…

De tralies die ertussen staan, zullen niet zomaar weggaan, zullen niet opeens verdwijnen, ze blijven hen omheinen. Twee zielen, een gedachte, blijven naar elkaar smachten, steeds kijkend naar elkaar, de liefde o zo voelbaar.…

traag openen ze zichzelf om dan te breken tegen de tralies. Net zoals mijn gedachten en ideeën altijd gebroken werden door de tralies Even waren ze open doch… Steeds worden ze terug gesloten en gevangen in zichzelf opgevouwen.…

pure misdaad een politiepaard belaagd met een ploertendoder LAF blijf maar lekker zitten dader achter de tralies maf ga jij over een poosje solliciteren naar een interessante baan mag het zo worden geen kans voor jou een strafblad jij kunt weer gaan deze paarden zijn zeer waardevol edel trouw lief paard…

Verloren kijkt bevroren water naar buiten waar zachte wolken luchtig ogenblikken stilte raken dwarrelende vlokken dansen langs tralies van ijzige pijn, zij vinden verscholen verdriet, achter een stalen deur waar gesmolten water stroomt, zoekt zij kabbelend haar weg langs ontdooide dagen, roept wanhopig om de sleutel welke…

speel liefde door het leven als een spel van verzoening tegen geweld voor vrede zonder tralies zonder hel…

met tralies voor de zon gevangen tussen hemel en aarde verkleuren we in schaamte…

Vol wederzijds verdriet Doch Ongenezen blijf ik achter Oorlog over En ik De gevangene Die rest.…

Op de vleugels van de tijd koestert het mijn gevangen lichaam, gebaard achter gouden tralies van de moegestreden horizon.…

de dagen vallen uit mijn handen ze voelen als vervreemde vrienden als een landschap zonder hemel er is geen liefde zonder vrede er is een soort van morgenlicht kruipend uit de verfkist van impressionistische schilders hun onhoorbare taal door absint stuk gedronken water rimpelt kalm mijn ziel rust even uit achter zachte tralies…

breekt met kracht de tralies en.... opent het raam. Vlieg!…

Hoe moet ik uitleggen dat op een roze kussentje met vier roze kwasten in ieder interieur ieder konijnenhok voor mensen tussen oude meubelen en tussen nieuwe meubelen achter de tralies van ramen en deuren een hondachtige zit en groeit en meegroeit met behagen en zekerheden met het wel geloven en vergeten wachtend vadsig wachtend tot ze zo…

de voordeur laat me uit galmt vriendelijk geluid van kettingen en sloten vrijheid die zij buitensluit tralies zijn nooit echt gebroken ramen kijken op me neer donker in hun blikken ogen zullen nooit verschijnen alleen een trage armzwaai gezichtsloos achter de gordijnen het vage licht valt vuil verzuipt de kleur van klinkers die…

Het strakke katoenen gewelf Een hemelsblauw wonder Duizenden lijntjes lopen Van rechtsboven naar linksonder Haar tweegespan beweegt In het door ouderdom aangetaste Met hier en daar een kale plek In het verbleekte uitgewaste Spelonken onder het zitvlak Sierlijk openend met elke tred Witte strengen strekken zich als tralies Derrière achter…

gekooide liefde gedijt niet tussen tralies gaat ze dood ongevleugeld heimwee naar de hoge vlucht een windei in het lege nest…

Mijn ogen zien tralies, de gevangenis, ben ik.…