4087 resultaten.
verlies
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 495 verlies zwerft
als een trekvogel
van de ene fragiele
plek naar de andere
in onze lijven
het kent
de stroeve taal
van aanhoudend knagen
aan broze botten
hart en ziel
weerloos verlies
niets is wat het lijkt…
Als de dood ons naar bloemenvelden brengt
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 466 Een oude indianenvader
het ontwapenende grijs
in zijn hart speelt een kind
tot aan de dood eigenwijs
hoe oud is zijn gezicht
taai door tijd getekend
als de dood ons
naar bloemenvelden brengt
het prille van lente
door rouw wordt doordrenkt
een oude indianenvader
in het sterfbed van de stad
in zijn hart speelt de dood
een bloemrijk…
nieuwe nachten
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 153 we raken verder
verder weg van
de wereld
een krimpende stok
meet de dagen
in stoffig zonlicht
met dunne armen
zwaait de oude tijd
als ongeziene drenkeling
traag keren gehavende
hoofden zich naar
de geopende ramen
jonge avonden wachten
met reikhalzend ongeduld
op de nieuwe nachten…
ik weet niet meer
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 282 ik weet niet meer
waarom het poreuze
licht van de lente toen
zomaar binnenviel
op je gezicht dat witter
was dan het kussen
ik weet soms niet meer
hoe ik in de maat moet
lopen met de wereld
hoe ik de teugels vieren laat
het lentelicht valt zomaar binnen
jij mijn liefste nooit meer…
tweezaamheid
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 301 in de vooruitgeworpen
schaduw van het afscheid
zien we de grillige sporen
die het leven trok
het ondoordringbaar wit
op de egale muur
de breuken in de spiegel
tegenover het bed
op de flonkerende
gordijnen van groen
de roerloze pauwenogen
van gestrande paradijsvogels
de verkreukelde lijven die
in tweezaamheid reizen
onder de zachte…
hemel noch hel
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 262 verborgen onder een vernis
van zoekgeraakte woorden
staken we wat we zeggen wilden
in een nieuwe eenvoudige jas
we vergoten geen bloed
haalden niets overhoop
hemel en hel bleven ongemoeid
er was strijd noch gewoed
in de ontembare stroom van
die ingeblikte taal verloren
we de vurige woordenstrijden
van weleer…
ga niet weg
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 304 ga niet weg
nu de klok
de tijd in
stukken slaat
niet weggaan
nu de nacht
dode dromen
ontvouwt
ga niet weg
nu de duisternis
zijn eigen woning
vond
niet weggaan
nu de feniks
de ochtenddauw met
de vuurdood bezegelt…
De laatste minuten
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 235 heb jij
nog iets
te zeggen
voordat...
die gigantische
reis die
je gaat
maken het
is nogal
wat
heb vernomen
het is
een rustpunt
vol intense
kleurenpracht
volop genieten
lief ik
sta nog
even in
de wacht
je ogen
schitteren ga
nu maar
met jouw
laatste kracht
knijp jij
in mijn
hand als
laatste mooiste
liefdesgebaar…
Terugreis
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 263 op de gulden middenweg
terug naar de bron
raap ik
geluidloos
vergeten woorden
die onuitgesproken
bleven
noch door jou
of mij
ik had je liever lief…
Wanneer je er niet meer bent
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 243 Ga, maar vergeet me niet, was 't laatste wat ze zei
ga, maar denk aan me, was 't laatste wat hij hoorde.
't Licht in haar ogen doofde, de sprankeling verdween
ga, mijn lief ga maar, ik blijf achter, wellicht alleen.
Maar dat ik van je hou, je bij voorbaat al mis
is iets wat vanzelfsprekend is.
Je was alles voor me, de zon, de sterren,…
Inschrijving POZ
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 45 Een van de vele
relaties en projecten
die niet mislukt zijn
maar onaf gebleven
opgeschreven om af te leggen:
#NL2008000269348 in het Register
van Particuliere Onvoltooide Zaken
“Jij stond zomaar op
..we hadden niet gepraat
..niet gewoon zoals dat gaat
..je stond zomaar op
..liet mij achter in de zon
..met wolken in mijn gedachten…
Lieve Jip
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 331 Lieve Jip
Jij hebt mij kilometers laten lopen, door weer en wind
hoeveel tennisballen heb je versleten niet te tellen
Je was kampioen ballen vangen miste nooit
ze hebben genoten de flatbewoners
Ontzettend trouw en lief was je en je had ook nog humor
dan gaan de jaren tellen 14 jaar je was op
Nu blijft de vensterbank leeg, het is stil in huis…
onhoorbaar
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 292 het mannetje van
de tijd poetst met
ijverige preciesie
de minuten uit
we kruipen door
het oog van de naald
met man en macht
kijken we weg zo
weids mogelijk weg
langs het witte spoor
van kiezelstenen zien we
het zonovergoten kind
het neemt ons bij
de hand naar
het stromende water
op die helverlichte
dag leggen we
de maskers…
Ik weet het nog heel goed
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 138 Winter 96/97
Ik weet het nog heel goed
Ik stond voor het raam
Keek naar buiten
IJsbloemen op de ruiten
De wereld verstild bevroren
Mijn gevoel verstild
Mijn hart bevroren
De leegte die jij naliet
Ik was verloren…
opnieuw
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 230 teruggebracht naar een
verdwenen wereld
zie ik de schommel in
het desolate landschap
achter het struikgewas
vind ik het kind
dat zwijgend scharrelt
op droge dode grond
takjes plant in
weerbarstige aarde
mijn verstarde ogen
kleven vast
vast aan wat
verloren ging
de radeloze ratel
helpt me oorverdovend
uit de droom…
2016
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 226 Sluit de deur.
Draai het slot.
Sluit me buiten.
Laat me los.
Hou me vast
Laat me binnen
Schemer, duisternis
De onzekerheid
verteerd
Valse noten,
Slechte muziek
Kom dans
Naïef, vergeten
Laconiek
Ik drink
Veel, hard
Laveloos
Mooie wereld…
Ik had je lief
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 130 Ik had je lief en je was verdwenen
geen afscheid, plots, niet meer samen
verstard onbegrip was verschenen
juist waar wij tezamen kwamen
in een tongzoen van puur geluk
eindigde met een enorme smak
verbrijzelde maakte alles stuk
met jou in het verwrongen wrak
help mij bij mijn terugkeer op aard
uit de wreed onzekere droefenis
ik stuurloos…
Plots
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 184 ben je uitgevlogen
ons voorgegaan
wellicht
van hier waar je
sinds ‘56 woonde
ging je over in ’t licht
nooit meer Maison Kelder
gebakjes eten, met jouw verjaardag
voor ’t Nieuwe Jaar
zal de stilte ooit gaan wennen
al voelt ’t voor nu
wel heel erg raar…
Uitdragen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 210 benen lopen
in en uit
dragen
tassen vol
herinneringen
nu jij bent
weggegleden
is de
ontmanteling
begonnen
van daar
waar het
ooit begon…
krassen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 163 ze hoort het
verbeten
krassen van
de pen zijn
hand een stijf
klauwtje ze
hoort het
tikken van
de oude klok
hij kijkt op:
waar moet ik
slapen als ik
in de kist lig
ik kom niet
zomaar voorbij
de dood
het hoofd weet
niet meer wat
het hoofd niet
kan ze loopt
naar buiten
op het bankje
nemen tranen
de vrije loop…
late lente
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 142 hij komt
dichterbij
de aarde
de oude
koude aarde
nog voor het
dagen van
de dag ziet hij
de veerman op
roerloos water
hij gaat aan
boord voorbij
bange vermoedens
astrologen en
de late lente…
Patronen 1
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 183 Er zijn patronen
en gewoonten
waarvan we houden
die we willen houden zo
waarin we zijn verstrikt
dagelijkse dingen
zoals eten, drinken
niet altijd gezond en slim
ze zijn er ook om te doorbreken
en verder op een ander spoor
een nieuw landschap te creëren
een stroomgebied en blauwe meren
waarin steeds weer and're wolken zweven
en nieuwe…
gevleugelde voeten
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 187 hij is niet
in de wieg
gelegd voor
een leven
in het licht
verlangen
en hoop
zoeken een
ongetekend
adres
op een
witte plek
moet het licht
geboren
worden
hij verlaat
huis en hof
ze ziet zijn
gevleugelde
voeten…
in villa Johanna
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 462 Daar moet het gebeurd zijn,
ten oosten van de poort naar Brussel
langs de trage waterweg
waarin die gekke stadsgids
zich nog verzoop
De dichter die worstelde met woorden
en nooit kon winnen van zijn vrouw
de kinderen die daar van kwamen
en nog later de melancholie
die hen met één lenige sprong
voorgoed te grazen nam....…
Over een grens
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 402 daar gaat zij
daar gaat zij dan
zij gaat nu pas
de lichtstad wacht
de stad wacht al lang op haar
het leven verwacht haar daar
ik voel haar ruimte
de opening naar morgen
scheppend naar vermogen
een trede omhoog in verder
in kleur en bruisend werk
zo doorgaans sterk
daar zal ze aarden
zonder achterlating, hier,
van waarden
mijn binding…
vertrek
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 265 houd me verre
verre van troost
in het grasland
juicht de zangzwaan
hij weet waarheen
zijn ziel vertrekt
groots en vrij
van angst…
als een moeder gaat
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 298 als een moeder gaat
maar niet echt wil
omdat zij een zorg achterlaat
is het moeilijk dat een geest
over de laatste grens heengaat
deze ziel zo bewust van liefde en trouw
is daar mee bekend, verliest zich teneinde raad
in de weg die men moet gaan, doorheen aardse rouw,
ook al lijkt het verscheiden op verraad
immers loslaten hoort bij een moeder…
Hardtroerend
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 340 jij wist
het tijdstip
van haar
sterven sterk
moest je
zijn
deze hartewens
een van
haar laatste
woorden klinkt
als een
refrein
hoorde zij
de laatste
minuten jouw
positieve levensverhalen
weten zul
jij het
nooit
ofwel ooit
even nog
voelend haar
warme handen
jouw lichaam
stijf van
verdriet
emotioneel zwaar
maar dit…
alleenheid
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 222 traag keert ze
de wereld haar
broze rug toe
ze wil niet
langer winnen
van de klok
na de opschudding
de ontregeling
de vlucht
de queeste tussen
weten en voelen
het is bijna voorbij…
volbracht
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 137 het kind neemt de vader
oud en onmachtig bij de hand
niet verdwalen nu in het hoge gras
het schuifelen in de schemer
naar de tuin
het geloof in de dingen die ze kenden
bij de ommuring blijven ze staan
de nacht verzegelt de bloemen
het kind kan niet binnengaan
het laat de vader gaan
de wind wiegt de bladeren
de reis is volbracht…