inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 63.211):

als een moeder gaat

als een moeder gaat
maar niet echt wil
omdat zij een zorg achterlaat
is het moeilijk dat een geest
over de laatste grens heengaat

deze ziel zo bewust van liefde en trouw
is daar mee bekend, verliest zich teneinde raad
in de weg die men moet gaan, doorheen aardse rouw,
ook al lijkt het verscheiden op verraad
immers loslaten hoort bij een moeder, bij een vrouw
zij kent de diepste band die in een leven bestaat

toch behoort het meelopen tot het eind,
als dat ons is gegeven,
tot een hoogtepunt in het bestaan
niet dat wij daarin zo zijn bedreven
maar hebben wel een leven lang weet
van onze aardse weg, het is de natuur eigen
met alle seizoenen mee te gaan,
ook naar het ver- gaan

als dan de laatste adem de weg naar binnen vindt
neem ik door het verdriet iets bijzonders waar
zie dan plots de dode groeien tot een echt monument
op zo'n moment komt alles tezamen, alles wordt
in een enkel beeld getoond,
zie daar de mens, zo af en klaar


Zie ook: https://www.youtube.com/user/dreyfsandtzuschlamm1

Schrijver: julius dreyfsandt zu schlamm, 28 juni 2017


Geplaatst in de categorie: afscheid

3.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 297

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
kerima ellouise
Datum:
5 juli 2017
prachtig met een heel mooie inhoud!
Naam:
Hilly Nicolay
Datum:
29 juni 2017
Alles wat je liefhad achterlaten, aanvaarden omdat het niet anders kan. Goed verwoord.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)