4088 resultaten.
voor sieb
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 345 de kleine blije jongen
verdwijnt samen
met zijn onbevangenheid
uit het zicht
geluidloos roept hij: kijk!
Ik ben hier
hij zwaait met zware armen
hij komt niet thuis
van de een naar de ander
en het onstilbare verlangen
om te verdwijnen in het licht
van zijn dromen
een bootje vaart voorbij
onder de schemerlamp leest
een mannetje een…
Bevrijding
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 289 Het dorp de rug gekeerd,
niet meer omgekeken
Lots lot voor ogen
Nimmer komt een wending
opgeslorpt in groter gebeuren
waarbij dode bladeren
verzeilen in riolen
Het wordt stil
in de herfst van leven
alleen het hart
heeft nog te lijden
van dit verlaten
stille dorp…
Het overzicht (van een onthaal).
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 341 En na het landen was hij spoorloos,
zonder een afscheid.
Ik wachtte, zocht en belde vergeefs.
Na een paar dagen mailde hij een rekening.
Hoewel niets schuldig, maakte ik over,
hij bleef stalken met de factuur,
week na week, dag na dag
misschien dat hij nu op den duur
keek naar het overzicht.…
Westwaarts
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 289 Zomaar een zondag
zonder eigenheid, ergens verloren
de vochtige lucht, als mistig verdriet kan niet bekoren,
vadsig denk ik aan een bericht onder omslag.
Even wazig als het weer, kleuren
in besluiteloosheid en twijfel:
verzenden of verscheuren
het commando verschaft enkel hartzeer.
Tot weerzien zeggen,
weten dat aangezichten vervagen
als…
Luc De Vos is niet meer
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 437 Verscheurende bom:
Vlaamse Reus, Vlaams Icoon
Vos is niet meer. Aarde
onder voeten pulvert, stof
dwarrelt dwaas, de meester
verdween. Plots. Klap
op vuurpijl nog ver weg.
Kleine schalkse ruiter, tussen
pen en podium huilde je
angst en hartenpijn, wars
van glitterglam, de eeuwigheid in.
En waar je nu bent,
verhef nogmaals het wondermooie…
Xantippes land
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 324 Meisjesnamen ontvouwen in zacht roze,
vredig bloemenbladen als troostende dromen.
Hun hoge stemmen verstillen het hart tot het vrome
met en eendenvlucht over meren van het mateloze,
ieder contrast verheven en opgegeven
in een groeiende wereld waar deuren worden ontsloten.
Meisjesverdriet, tranen die in tederheid tronen
maar altijd met kans…
vertrek
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 404 onze geheugencellen verhuizen
traag nestelen ze zich in
en rondom het hart
we herhalen onze levens
met woorden foto's en
zoveel afgedwaalde herinneringen
achterwaarts trekken we
ons terug uit het leven
we wonen meer en meer alleen
voor het venster waaiert de
beuk in lichte vreugde
tegen alle zwaarte in
de kraanvogels vliegen over…
Voorjaar
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 391 Er dansen wolken
op de stormen
er zwaaien bomen
op de wind
en alles wuift stil
bij dit afscheid
van steeds opnieuw
een mensenkind.
Er valt een steen
op zwarte aarde
voordat jouw reis
met Hem begint
God gaf, maar heeft
een hand genomen
en voert haar verder
als Zijn kind.…
bewogen (2)
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 173 leg je maar neer, liefste
we bedekken je marmeren
bed met geurige bloemen
we sluiten de gordijnen
als de loodgrijze regen
de aarde zoekt
leg je maar neer, liefste
op het zachte bloemenbed
laat ons
de bewogen tijd bezweren
en reizen
reizen op papier
we planten een boom, liefste
in de tuin van traag
tikkende stilte
ons tijdperk…
Avondrit.
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 171 Je koopt me één keer frieten in een puntzak aan het raam
van De Landsman. We komen uit de kerk en hebben beloofd
niet te zondigen. Maar God, wat smaken ze lekker. We likken
vette vingers, zuigen onze monden vol koude avondlucht.
Het is november. Traag fietsen we naar huis en horen slechts
de natte weg, het klappen van late duiven, een verre…
rite de passage
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 132 het verdriet is niet
te stelpen soms
ze haalt het deksel
van het verleden af
ze reist terug naar
zoekgeraakte mensen
ze zweeft van herinnering
naar herinnering
beelden van geliefden
varen stil voorbij
een vage kinderstem
op de achtergrond
haar rite de passage
brengt haar thuis…
dichtbij de aarde
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 165 dwars door de dag
onder een korenbloem
blauwe lucht
dichtbij de aarde
fietst het kind
de wind geeft
het vleugels voor
deze wervelende reis
dichtbij de aarde
fietst het kind
de klaterende regen
stort zich met
met overgave neer
dichtbij de aarde
fietst het kind
het vliegensvlugge avontuur
eindigt abrupt in een
schrijnende ontknoping…
Vlucht van de arend (psalm 121)
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 889 Een lied voor de vlucht van de arend
Een blik
gericht
op het gebergte.
Aarzelend
wild
benauwd,
reiken
zijn vleugels
omhoog;
happend naar
zuurstofrijke lucht;
verstikt
in
zijn voorbij
gevlogen vriend.
De zon bij dag,
de maan bij nacht,
wachten
dragen hem
het witte licht.
Hopen
op bescherming.
Werpt het…
deur van glas
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 180 de glazen deur
valt dicht met
een doffe klik
ik laat je achter
de deur van glas
die zo doorzichtig
jouw verwarde blik
onze vermoeide harten
schaamteloos blootlegt
gelaagd glas valt
niet uiteen
het snijdt met
klinische kundigheid
onze banden door
hoeveel lagen zijn
nodig voor een
geharde ziel?…
Doorreis
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 100 op voorhand van een nog
onbetreden oord
voel ik de schemer dalen
die alles in koudvuur smoort
weldra is het al weer herfst
met kleuren die je zo bemint
de winter die geen droogte
kent, geen genade vindt
ik snuif vertrouwde geur
nu je hier nog even bent
voordat je gaat naar een
plek waar niemand je kent
voor het onbeschreven…
wolkbreuk
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 281 de hemel brak
en huilde als een kind
een lange stoet vloeide
richting jouw laatste rustplaats
toen hebben ze jou bedolven
onder honderden rozen
door jou gekozen
wij zagen ze komen en gaan
moesten daar staan
om toe te kijken
hoe je langzaam verdween…
aangespoelde
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 219 als een bruid zo lieflijk en pril
van verlangens gestrekt
op een strand van scherven van glas en
schelpen en vogels verlamd
met de ogen al starend uit
andere tijden achter de dagen
door omstanders belangeloos de haren gestreken
de handen gevet en verbonden
en de dorre benen van kleding gevild
maar te laat
geborgen haar stem nog
rustend…
afscheid van een pennenvrucht
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 73 op tafel slechts één rode
anjer, bloedrood schreeuwend,
vuurrood dood
een fruitvlieg dronk van zoete wijn
haar vleugels kleefden
aan het zilte glas, doorschijnend
zijn het uitzicht -en
dat rood
ik spreek in raadsels, want het zingt
een requiem vol pijn…
adem happen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 86 een stukje mozaïek
dat los laat
de context verlaat
ademloos in harde
grond geraakt
plaats maakt voor de
boreling die naar adem
hapt met argeloos
gemak in een nieuwe
context wordt geplakt
stukje bij beetje
sterven heeft weinig
om het lijf hoe moeilijk
kan het zijn hoe
moeilijk…
uit rots gehouwen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 220 over knerpend grind
wandel ik hand in hand
met zachte woorden
naar het kerkhof
ik houd ervan om naar jou
te gaan te voet alleen
in een onophoudelijke regen
doordesemd van aardse kleuren
als een opgewaaide rode duin
in de woestijn een wiegelied
van zachte woorden
uit rots gehouwen je naam…
[ Zijn auto, zijn jas ]
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 106 Zijn auto, zijn jas,
en de post wachten op hem –
gestorven of niet.…
hooglied van verlangen (voor Milou de Moor)
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 432 bevrijd me
uit de verstikkende armen
van de pijn
verlos me
van de ondraaglijkheid
van het lijden
ontketen me
uit de verstikking
van de ademnood
til me op
uit de bitterheid
van mijn meedogenloze bestaan
laat me
lopen onder de roze bloesem
van de boomgaard
volg me
niet naar de bongerd
mijn geitjes lopen mee
ik raak
onder…
Vergeten
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 304 Was benieuwd
of ik bij jou
toch ergens sporen
van mezelf
nog terug
zou vinden.
Ik vond ze niet
en zag
dat ik voor jou
dus echt nooit
had bestaan.
Ongezien
en ongemist
kon ik
weer verder
met mijn leven.
Alleen ikzelf
weet nog
wat ik toen zei
en dat geen mens
ja, zelfs niet jij
mijn roepen heeft gehoord
mijn woorden,
die…
Herfst
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 187 HERFST
Het wordt nu herfst, de jaren zijn vervlogen,
als zand door onze vingers heengegaan,
jaren dat wij vaak bevlogen,
niet dachten aan ons zo sterfelijk bestaan.
Vervlogen zijn de jaren van weleer,
en aan je lot valt niet te ontkomen,
het einde komt, al kom je in verweer,
en is steeds meer nabijgekomen.
Ze komen en gaan, steeds sneller…
de hand van Morpheus
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 235 aangekomen bij de achterdeur
plakt hij met kunst en vliegwerk
de dagen aan elkaar
als een dode vogel
zijn vleugellamme armen
bevroren aan het lijf
houdt hij vuur en zwaard
zorgvuldig tegen het licht
legt hij de breekijzers in de schaal
de stilte sluit zich om hem heen
als hij de hand van Morpheus voelt
ijskristallen verstrooien het…
Ontmaskerd
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 160 zij doorziet al jouw kleuren
die van wit
witter en krakelee
zet je masker maar af
nu alle kaarten
op tafel liggen zal
haar koninginnenhart
er nimmer meer vol van zijn
terwijl de zon zich uitrekt
hangt zij haar mooiste dromen
aan wiegende takken
op het ritme van de wind…
morendo
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 194 waar huist een
gestrande vogel
die de nacht met
zwijgen vult
wat zing je zonder
libretto in het donker als
het laatste woordenspel
onhoorbaar wordt
hoe ontmaskert het
transparante licht
dwars door alle kleuren
de weg uit het landschap
als de nachten
zich verdichten is
de dood dichter
dichter bij dan ooit…
wit licht (dreamst fan in ingel)
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 280 het bed
in een ziekenhuis
haar laatste bed
hij zoekt haar hand
zijn bril verdwaald
tussen oog en wang
hij streelt kijkt wacht
hoe zwijgt een man
als hij verlaten wordt
no hast gjin soargen
mem bliuwt dy nei
zingt hij zacht
het klankspoor wijst
haar de weg naar
het witte licht…
ga liefste
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 276 de glinsterende
sterretjes gaan
jou verlichten
jij warmt
je onder
de gloeiende
zon
de volle
maan maakt
jou licht
in gewicht
wat jij
hier niet
meer kon
zwevend rondom
de aarde
bijna nabij
handkusjes zend
jij roept
ik ben
eindelijk vrij
eeuwig geen
pijn meer
noch zorgen
angsten verdriet
't verlangen naar
elders was…
bij het venster
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 83 er staat een man bij het venster
met een vel papier
gaat hij het zo verscheuren
of blijft het nog een tijdje heel
al een aantal minuten
tuurt hij door het raam
naar de margrieten
in de pas aangelegde tuin
ze bloeien naar behoren
al waren er een aantal dood
er groeien er nog voldoende
voor een volmaakt boeket
hij genoot er van
en van…