Vergeten
Was benieuwd
of ik bij jou
toch ergens sporen
van mezelf
nog terug
zou vinden.
Ik vond ze niet
en zag
dat ik voor jou
dus echt nooit
had bestaan.
Ongezien
en ongemist
kon ik
weer verder
met mijn leven.
Alleen ikzelf
weet nog
wat ik toen zei
en dat geen mens
ja, zelfs niet jij
mijn roepen heeft gehoord
mijn woorden,
die niemand
heeft verstaan
verwaaiden in een wind
van ongehoorde tekens
die ook al in die tijd
verloren zijn gegaan.
... Dit gedicht schreef ik al een jaar of 10 geleden, maar publiceerde het nog niet en heb het nu ook nog wat bijgeschaafd ...
Zie ook: http://www.Chatfant.nl
Schrijver: Chatfant, 25 november 2015
Geplaatst in de categorie: verdriet