Alle inzendingen over Alleenzijn

Daar dansen in eenzaamheid Warme herinneringen Tussen tranen en een glimlach Wakkert kaarslicht schaduwen Melodieën van de tijd van weleer Het alleen van nu Zoveel ramen met gesloten gordijnen Deuren, die niet Van het nachtslot gingen De alleen gang Naar het koude bed Dat wacht Waar eens dromen werden bezegeld In de kast nog steeds…

Mijn geliefde is vervlogen heel zachtjes uitgeblust Geen hand meer op de mijne geen mond die mij nog kust Geen lachje uit de verte geen hand meer door mijn haar Niet samen zitten en kijken naar elkaar Er vallen nu geen woorden er is geen ergernis Maar ik weet nu uit ervaring hoe eenzaam alleenzijn is…

Je stam een zachte, zoete zuurstok, maar niemand proefde je; behalve ik – ik heb jouw alleenzijn verbrand in de haard en samen zitten kijken naar gezelligheid.…

Ik zie het wel Hoe jij anderen Nooit bedriegt maar Zelf steeds bedrogen wordt Ik zie het wel Wat jij steeds Doet voor hen zonder Dat zij jou waarderen Ik weet het wel Dat jij je groothoudt Maar ’s nachts in je Bed stilletjes alleen huilt Ik zie het wel Maar ik ben de enige - Of niet? Wie weet is er Een engel die je kent en…

regen Die men niet verdragen kan Donderslagen Diepe vragen Die hoofden En de geest Doen verwarren waarom is ieders Geest Op zijn eigen reis Incompleet Dat is wreed Dat explodeert En bezeert Mondt uit In stukgelopen relaties In hartenzeer door emotioneel onweer Door het verlaten van de ander Die er ooit was Er voor jou stond Het alleenzijn…

De tijd is nu niet uitverkocht zij heeft haar waarde verloren Iedereen is gestationeerd op zijn eigen eiland sommigen opgeborgen achter plexiglas Er zijn mensen die smeken om adem onze vrijheid is onbewoonbaar verklaard en telkens plaatsen wij een deksel op wat weer achter ons ligt In het vacuüm van ieders alleenzijn cirkelen wij in…

schat weet je wel dat ik deze dagen zonder jou in die verfoeilijke kou verlang naar jou en je sterke armen die mij zo verwarmen dat het lijkt of de zon altijd schijnt het vuur altijd brandt ik tel de dagen en de vragen die dit alleenzijn…

de oostenwind wuifde naar mij in zwoele vlagen hij vertelde over het jonge kind ik had toen nog niet tot tien geteld, laat staan dat ik zware stenen kon dragen de wind sprak over die jongen die slenterend over straat zocht naar vrienden tussen die massa; de zienden het alleenzijn bleek al veel eerder geboren niet wetend dat…

de oostenwind wuifde naar mij in zwoele vlagen hij vertelde over het jonge kind ik had toen nog niet tot tien geteld, laat staan dat ik zware stenen kon dragen de wind sprak over die jongen die slenterend over straat zocht naar vrienden tussen die massa; de zienden het alleenzijn bleek al veel eerder geboren niet wetend dat…

Zolang de nagel niet met lossen dreigt, bewaart ze, om 't alleenzijn te verjagen, elk souvenir dat naar gezelschap neigt. Haar zoon verfoeit de geur van haar verleden: een beetje duf, het valt niet te vermijden want elke klokslag breekt een uur uiteen in stof dat dwarrelt over alles heen.…

Even, heel even Vreemd leven Mochten ze ruiken Aan de zoet en zwoele bruidsruiker Voordat de bruidsbloem in een boeket Weggesmeten en aan de kant werd gezet Verlepte de jasmijn Die wondermooie vrouw zong heel fijn Diep in mij De sterke zwoele jasmijn verwelkte door verdriet En verbloemde haar alleenzijn door haar lied Met een wondermooie…

Dat zou wat zijn, maar nee, ik was de slappe lul die depressief te weinig vervulling van jouw verlangens bood, ik ging in sneltreinvaart naar de gruwelijke pijn van het saaie, vermorzelende alleenzijn, mijn lief, ik hoop dat je minzamer bent na mijn vroege dood.…

Toch kan ik hem nog steeds niet vergeten We waren zo lang gelukkig met elkaar Het alleenzijn valt mij bijzonder zwaar Men begrijpt dit niet, kan het niet weten. “De tijd heelt alle wonden”wordt gezegd Maar toch, voor mij, blijft het gemis Ik zie dan naar de foto, zijn beeltenis Wij waren zo enorm aan elkaar gehecht.…

Geloof de verborgen pijn in mijn ogen open, verlicht, liefde..buiten de werkelijkheid zodat ik haar kan zien, haar warm in mijn armen kan voelen vergeven, dat zoveel sterker dan het alleenzijn is mijn hart dat weet, mijn oordelen ze hebben mijn herinneringen pijn gedaan ik herinner de ademloze momenten diep bewogen terwijl ik 's nachts…

O nachten van gedragene extase en diep gedronkene verzadiging, als elk met zijn geluk te rade ging en van alleenzijn langzaam wij genazen.…