Alle inzendingen over Anneke Luttjeboer

De hele wereld staat op zijn kop. Gewelddadige beelden worden de hele dag gegeven. Wanneer houdt dit strijden in Godsnaam op en kan de mensheid in alle vrijheid verder leven? Zoveel onschuldige mensen zijn hier weer de dupe van. Zij dienen nu als schild voor de oppermacht. Velen sterven, terwijl men hen niet missen kan. Wat een onmogelijke…

De mozaïeken in de woning Met purperhennen, citrusvruchten Deden de gasten dieper zuchten Ten huize van de vissauskoning Er was even wat consternatie Bezorgdheid onder de vriendinnen Als het maar niet zou herbeginnen Het trillen tijdens glans en gratie De wijn leek zorgen weg te spoelen Maar aan het einde van de nacht Ging alles…

De golven aan de kade van Lahinch De Keltic Music Shop en tweed en woollen ’s Nachts onder roze rozen wacht het woelen: Post Office, supermarket, sheep- en minch De smalle wegen worden niet verlicht Waar Bed and Breakfastvilla’s kleurig wenken The Burren doen je aan het leven denken Ook kaal, rotsachtig, schots en scheef ontwricht Hoewel…

Oh, de wind en het stille, het wijde En mijn vissenstaart die weer beweegt Nu het zand van mijn huid is geveegd En mijn haren weer glanzen als zijde Oh, de golven, de meeuwen, de kliffen En het schuimende, speelse gespat Dat ik door alle pekel vergat Maar zich toch in mijn ziel wist te griffen Op het eiland van Groene Smaragd Waar de wegen…

Victor Hugo heeft er een tijd vertoefd Zeker als ik genoten van de tinten De Sure en de Ourthe ; zilveren linten Oktober heeft daarover flink gesnoefd Is prat gegaan op Goedlands grote bossen Haar heldere sterrenhemels, voortbestaan Van voren in de akkers, eigen graan Notenlikeur, inheemse druiventrossen Het Letzenburg waarvoor zovelen…

Een man rochelt De voorbije nacht Goudgeel en glimmend Het zuigende asfalt Dynamo’s Schurken langs banden In haar geen wrijving Na jaren moed vergaren In haar nopjes, Miss Liberty…

Op een zee van vele talen Dobberden we door de stegen Zagen marktlui vis afwegen Dreven we langs glazen schalen Op San Marco aangekomen Door handtamme duiven wadend In het flitslicht zonnebadend Zag ik Byron verzen dromen Nadat we in winkels doken Door vergulde zalen dwaalden Tintoretto’s Paradijs Snelle vaporetti haalden -Zeer verzadigd…

Vervloek me, vliespotige krijsende engel, belaag me. Hoe walgelijk ook het slijk de einder moet bereikt. Het wassen begint er, het beter tij. Van kindsbeen, van huis uit is mij ingefluisterd: op water lopen kan, voor wie bereid is om de zee te drinken. --------------------------------------- uit: 'Verschiet', 2001.…

Vlieland kende gure tijden Die van wind, water en vuur Die van drenckeldood, natuur Die van pure armoe lijden Die van schuimbekkende baren Die een kwetsbaar dorp verslonden Likkebaardend naar de blonde Duinen loerden, een strak staren Als een roofdier naar zijn prooi Naaldbos, helmgras en fazanten Meeuwen, ganzen, vis en vee Maken Vlie…

Natuur een postzegel achter je huis onkruid in hoofden En dan: Wat is natuur nog in dit land?…

Een kleine knuist, een rode plastic molen Tot hoge snelheid door de wind gemaand Lang heb ik me in verlorenheid gewaand In Niemandsland, in duizendjarig dolen De losse vlinders, onderweg gestolen Maakten dat ik getemd leek en meegaand Me in het maaiveld bukte, bang, betraand Woede en trots en macht en moed verholen Slaand met een vangnet…

Bij ons al tachtig jaar geen oorlog meer Ons landje mag zich daarin toch verblijden Had vaker oog voor volkeren die lijden Het grommen van d' Oranje Leeuw keert weer Zijn Rijk, onder de zeespiegel zowaar Migrant, is veilig vlucht u daar maar naar…

Ik schonk mijn oma hartklapkoffie bij het langzaam verbloeden van haar stoppelschedelige antimakassarman: zijn bolknak paste niet in haar rimpelinge pruimemond. Het Beste las hij bij een bruine schemerlamp. Morele Herbewapening, roestsmaak van maagbloed, dood: mijn schouderklap van binnenuit een daalder waard, dat…

Het waait zo hard, maar binnen is het kalm Het beven van de zee is daar voorbij Haar vrijbuiter heeft lichte averij Maar blijft voor haar het neusje van de zalm Zijn denken lijkt geheel te zijn bedolven Verdoofd nog van de huizenhoge golven Slapen wat restgedachten op het strand Ze legt ze in een aangevreten mand Aan wie in 's hemelsnaam…

De kerst was rustig en sereen Dankzij de engel in ons midden Je kreeg de neiging te aanbidden Het alles dat vergeten scheen Uit een bokaal kwamen gedichten Ieder las hardop ‘t zijne voor Terwijl het buiten nog niet vroor Ontdooiden binnen de gezichten De Christus straalde door de ogen Van de allerjongste van vijf maanden Nog flarden hemel…

Ik duw je over knerpend grind Fluwelen jas, fluwelen huid De vogels vragen iets te luid Hoe of ik de omgeving vind Zo dat is mooi daar in die wagen Flirt een mij onbekende heer Ik accepteer die pauwenveer Als pluim voor op mijn welbehagen Een gospelsong ligt op mijn tong We nemen alle houten bruggen Half over hongerige ganzen Stil barst…

Mijd zondagmiddagglibberpuddinggroen, het bospadzeeflichtstralende; verdrijf uzelf uit kroondomeinnatuurwoudlopersparadijsjes eer hete Satansadem van gezinshoofd ei kookt. Eén egel is geen egel: de grootste, roodste wangt aan de kim, ontstekeld en geplet maar al te vlees als gras. Er rijst een roep om naderstaan, vergrijzender der laatste…

Zou ze nog kunnen slapen dat 'portret' Met lange tenen dat de boel verstoorde Het lijkt of hij met woorden haar vermoordde Een chaos heeft mevrouw in gang gezet Ze heeft zich als een wokepion ontpopt En wist het Eurovisie te verlagen Door een gedoodverfd winnaar aan te klagen Joost Klein die groter werd, want opgeklopt…

WINDSTILTE NIET NOCH WEGEBBENDE POLSSLAG De brandweer geeft een alleraardigst feestje: ‘Lief klein konijntje, vliegje op zijn neus’ We moeten luisteren, hebben geen keus En in de tent zie ik een eng, zwart beestje Ik sluit mijn ogen maar en ik negeer Vierdaagseloop; tropische temperaturen Geen fut om in het Sanadome te kuren Lezen in Houellebecq…

Dat ik nog eens van poëzie zou kotsen Zoals Mien Proost dat jaren voor mij deed Dat ik met Paul Verlaine tijd verdeed Plus dat die uitspraak zorgde voor een botsen In mij. Dat al mijn werk stuk sloeg op rotsen Waarna ik brak en in de golven gleed Tezamen met het paard dat ik bereed Gelijk Beyaart verdronk ook dat in klotsen Mien…

Ik walg van vrouwen die geletterd zijn Mijn eerste huwelijksnacht; een ware ramp Ik had een nachtmerrie, gilde, kreeg kramp Pijn in mijn vrijheidsdrang en wilde wijn Het eerste wat ik deed toen zij er was Was kijken naar de beentjes van het wicht Goddank, gelijke lengte, uit het zicht En snel op zoek naar een die nooit iets las Die mij mijn…

Ze stond bekend als Rooie Rina indertijd En ze schreef brieven naar een jongen in de tropen Met wie zij fier de boulevard over zou lopen Ex- marinier uit een koloniale strijd Er waren vele jonge vrouwen toen bereid Te pennen met soldaten en daarbij te hopen Dat zij de eenzaamheid die naast hen was gekropen Ietwat verlichten konden met genegenheid…

Een slijper werd zo’n vijfendertig jaar In Idar-Oberstein’s verre verleden De edelstenenstad kent in het heden Enkel nog ingevoerde handelswaar Een bergkristal, duizenden kilo’s zwaar Een diamant volgens de wet geslepen Je wordt door bodemschat en berg gegrepen Zelfs in je pijnappel een exemplaar Je wordt omhoog gehesen naar het slot Als…

De bomen in de schemer het zwartst en schrikbarend groot als de geesten van straks. In een vijver gaan eenden mopperend slapen. Er is niets te voelen na zonsondergang, afwezigheid. Niets te vermoeden, nacht is nooit weg. Bomen maken de dag, ze stralen met jong maar bezadigd lommer dat aan zijn voet kuilen graaft, schaduw kweekt voor later…

Zoals een BBB-heldin betaamt Kwam zij per tractor naar het Binnenhof Alsof het hier de Gouden Koets betrof Eén zetel maakte haar op slag befaamd Op klompen vormde zich een erehaag Zo kwam het platteland dus naar Den Haag…

In Napels is het rustig; wat een wonder Kerkklok en voorganger zingen me wakker Getuigen van het leven van hun Makker De katholieken kunnen niet meer zonder Beland in Napels’ groene hart en longen Zijn ’Rijksmuseum’, kinderen en palmen Blijf ik bij honden en bambini talmen Voor ik ’t vermenigvuldigde, verwrongen Gelaat van Christus zien…

Een blanco blad, dat ik beschrijven wil Waar is de dichter eigenlijk gebleven Heeft hij, als ik, de moed maar opgegeven Te zingen van malaise of paskwil? Houdt hij, begraven onder humus’ dril Een winterslaap, of ligt hij er te beven Trillend van faalangst niet in staat te weven Webwoorden, interpunctie, want zo stil Maakt hem de grote dosis…

Het koord om vingers van gevouwen handen Werd aangetrokken en haar kwelgeest sneerde Beken maar dat de maestro je onteerde Hij maakt je vader en de kerk te schande De kloosterzusters achten het bewezen Je sliep met hem, dat deed je meer dan eens Ze zag zich voor hen liggen, bang, wijdbeens Ze hield van hem, van spieren, botten, pezen Ze…

Ik verheug me op deze vracht Mijn blik valt op haar lippen Straks zal ik ze openen, mijn Loon nemen Als ik de aanlegsteiger nader, Doemt hij op uit de mist, de Bourgondiër alias schout alias Matroos, regent, schoenlapper En kruisridder Ze wordt verwacht, de dame Alias marketentster, alias Jonkvrouw, alias boerenmeid En bloemenventster…

Ontwaken in de nacht - de kalmte van dit ogenblik verbreidt zich achterwaarts maar is ook vol belofte: een kachel die nog niet ontplofte. ------------------------------------ uit: 'Zeemeeuw in boomvork', 1994.…