inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 10.190):

ZEEBEVING

Het waait zo hard, maar binnen is het kalm
Het beven van de zee is daar voorbij
Haar vrijbuiter heeft lichte averij
Maar blijft voor haar het neusje van de zalm

Zijn denken lijkt geheel te zijn bedolven
Verdoofd nog van de huizenhoge golven
Slapen wat restgedachten op het strand
Ze legt ze in een aangevreten mand

Aan wie in 's hemelsnaam geeft ze die prijs
Aan onbekenden, middels flessenpost
Aan strandvonders, bij ontij aan de kust

Of aan een kuil, de meeuwen, wat is wijs?
Het is allesbehalve lichte kost
Die- vederlicht liefst- in haar regels rust

Schrijver: Anneke Haasnoot, 5 maart 2006


Geplaatst in de categorie: psychologie

1.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 336

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)