Alle inzendingen over Anny Schilder

rook sleepte zich uit haar longen pure malt druppelde in haar keel miles blies zijn giftig koper in haar handen er was geen ontkomen meer aan deze nacht ze bood geen weerstand gaf zich over met getrokken borstels regen viel wind stak op vuur in haar zeegroene ogen koningsblauw loste op in karmijnrood ze danste alsof het nooit nog…

je fonkelde als vuur in glazen vol met dromen de druiven rijpten zuur maar uit het bocht dat zijn herinneringen gistten fermenteerde liefde puur troebelheid vermistte de verspilde jaren zon op dronk nasmaak van de eikenhouten fusten herkenbaar aan de fles werd je geschonken aan de tong je was nog jong door onbedaren het etiket gaf…

het doek is wit een maagdmodel nog niet geopend het licht nog fel een schets met scherpe punt geëtst om tekening te geven met reliëf dat roze scheurt vulbaar openbloeit en in contouren groeit van pijn naar samenzijn creatie roept de schilder als hij zijn model verkleurt en wegzet in een hoek waar op de grond de druppels bloed…

nadat ik met de regen de woestijn bezoek probeer ik op mijn schildersdoek de ééndagsbloei te vangen het zal er weer om spannen of ik alle kleuren krijg die de natuur voorhanden heeft omdat ze vier seizoenen geeft slechts uren zal een jaar gaan duren waarin de lente zomert en de herfst oogst, de lange winter alles weer verdroogt…

je bent mijn lentekoningin en zonnebloemt tegen het groen van de cypressen je glooit de heuvels tegen blauw, verstrooit de zon in ochtenddauw als water lijnen raakt de scherpte in kleur vervaagt komt harmonie naar voren in rijpend geel penseel je zacht het wuiven van het koren wolken zijn geboren gelijnd uit losse hand warmte…

ik zie zachtheid in een sterk profiel schaduw duidt de randen van je ziel je ogen glanzen en de bloemenkransen dansen op muziek liefde in triptiek mijn paletten klaar de kleuren gescheiden nog zijn vormen en beelden bescheiden ik schilder magie met tijd die verdwijnt jij verschijnt op het doek in het rood van de morgen…

toen door naar schilderijen keek werd zij gezien door koot een schilder die zoals het leek dr mocht ze was een stoot die schilder koot bekoord door door vroeg waar ze van bestond ze zei ik draag gedichten voor ik schilder met de mond dit schept een band zei hij terstond hetgeen ie toe wou lichten hij vroeg daarom hoe zij het vond dat…

van rood ik schilder weer omdat het dichten aan me vreet mijn nachten eist en daarvoor niets fatsoenlijks aan me geeft ik schilder nu gedichten omdat ik anders ga ontwrichten met gedachten aan penselen kleef…

van rood ik schilder weer omdat het dichten aan me vreet mijn nachten eist en daarvoor nog geen juwelen geeft ik schilder nu gedichten zal hun kleuren goed belichten penseel wat ik beleef…

Ik ben de berg ik schilder en vertel probeer het wonder vast te leggen de geheime kracht die alles verbindt als ik de berg schilder ben ik het bos de levensadem ik ben de rots de levenskracht ik ben de sneeuw volkomen rein Ik ben de berg het leven zelf ik voel de verbinding tussen alles wat is en ooit zal zijn er is geen…

zoals de schilder zichzelf ziet als koe de weide is het leven waarop hij terugkijkt waarin hij graast en nog iets achterlaat als bijdrage voor de vergankelijkheid de schilder is de kwast en de penseelstreek tegelijk hij klampt zich vast aan z'n expressie geeft gehoor aan drang naar iets dat niet meer is of het moet afscheid zijn…

eenzame schilder tovert met lentekleuren een mooi stilleven…

Optimisme en pessimisme, schilderen verwachtingen. Realisme kleurt het in.…

Stille schildering Bij het dragen komt leven in de kimono…

onthult het raadsel van de nacht en vloeiend blijft de schildering…

'k Heb schilders in dienst op m'n werf. Ze schilderen schepen. (Met verf.) Het meest valt er nog te verdienen aan slagschepen van de marine. Vaak is er een verver die mee mag. Soms heeft-ie veel werk door een zeeslag. Gevarengeld kan-ie vergaren. Er wordt met gevaren gevaren.…

wenen schilder mij pigmenten fluweel honingzoet gebonden kleur in matte glans nog onbedorven ben ik jouw doek, jouw muze…

De lucht glijdt de avond met behulp van draaiende aarde in een vredige nacht Titel verdedigt geenszins de waarde van dit meesterwerk 't Veertje drijft in de plas Tevreden schijnt de maan wolkennacht met in schijnsel de schaduw van schitterende verenpracht Pelikaan op de voorgrond alleen kijkend naar de schilder Ziet kracht van zijn…

Nooit zou hij het zeggen aan zijn leuke ruwe maten - dat bij elke streek van zijn ingedoopte witte kwast, dat bij elke kier die hij bedekken zou, nee hard en grondig gronden moest, hij ineenkromp onder eigen handen die naast het witten leed verspreidden zonder dat hij ’t koos. Hard zijn eist een hoge tol die hij moest betalen om…

vurig vlam je op, je daagt elke schilder uit, naakte pioenroos…

Je bent zo mooi dat ik blindelings de contouren van je gezicht kan schilderen…

als schilder van licht en donker nam hij dikwijls een kijkje in zijn gemoed…

sommige mensen vonden de schilder destijds maar een rare kwast…

Dit meesterwerk van schilder Pablo Picasso kleurt verdriet en pijn…

'Van binnen' is hij schilder Met penselen,verf en schilderslinnen Hij zet het landschap naar zijn hand Van luchten... raakt hij buiten zinnen Ruwe rauwe strepen het zwerk...donkerblauw en zwart Hij valt niet te stuiten Herkent de smart van zotte zomerdagen Van binnen is hij schilder Soms... komt het naar buiten.…

op het bed van glas kleed ik me uit en ik vraag je kom, schilder mij. schilder mijn lijf vereeuwig me met je vaardige slanke handen mijn kunstenaar je kunt haast niet wachten en ik voel me trots als ik het eindresultaat zie daarna vrijen we op het bed van glas jij en ik……we zijn bedreven in kunst.…

Maar het blijven woorden, woorden, woorden Voor de schilder, die een vreemdeling is!…

Een schilder een werk een teken van licht Het labyrint van taal Geboren: een gedicht…

Het oor van Van Gogh Daar valt niets over te vertellen Tenzij: Er was veel wind die dag, en de schilder werd er woest van Er was ook veel waanzin die dag en een mes in handbereik en het schilderen lukte niet zo aardig, de verf klonterde en  er vloog een haar van zijn baard  in die prachtige wolkenpartij Tja, dat was voorgoed naar de kloten…

dit is wat een schilder zou zien: de gebleekte graskant, kastanjes en linden, het warme maar heengaande licht van de avond en tegen de haag op de andere oever een loper, en zijn gedachten, hoe schilder je die en boven het water de meeuwen en tussen het licht- en donkerder groen de plecht van een jacht, het schuiven der dingen, de richtingen…