Alle inzendingen over Anoniem?

in anonimiteit tiert welig het venijn bedompte geesten kunnen straffeloos hun lust beleven ongenadig hekelen zij de schone kunsten een eigen proeve van bekwaamheid komt er af als klunzen wie uit het maaiveld steekt wordt redeloos kort geschoren zwarte schapen zeggen recensenten moeten zeker bij de kudde horen…

roezigheid regeert waar transparant te helder is sluimer probeert contrasten te laten vervagen nog zegt zijn stem in duidelijke taal ik houd van jou maar druk achtergrondgeruis vlakt snel de intonatie uit anonieme tonen wekken geen dromen in het liefdesspel stroboscopisch licht wist iedere emotie van zijn gezicht heb…

Een dier zonder huis had nog kat kunnen zijn vleugels neergehaald in hun laatste vlucht matjes met wat stekels een bloederig donsje geraakt in de sprong Platgereden restanten tot voor kort nog levend kleven verwijtend aan de weg hun levenstempo niet aangepast aan onze fatale snelheid Kraaien en kauwtjes genietend van hun delicate wegrestaurant…

Het was een wees haar naam ……… wat kan het schelen de stem van een dode wordt toch niet meer gehoord Een kind nog maar onbedoeld slachtoffer op de verkeerde tijd niet op de goede plek geweld is tijdloos kent geen grenzen Men gaat snel over tot de orde van de dag het geweten bodemloos morgen komt de zon op voor weer iemand minder…

Ik had een mega-appel voor de dorst en ik verveelde me, wat moest ik doen? Iets nuttigs kopen voor mijn lieve poen Geen saaie, monotone eenheidsworst Ik kocht een kleurig prentje tegen ’t geeuwen Dan hoef ik niet meer op de Dam te Schreeuwen…

Dat een mens misdadig Zijn kan tot op het bot Hebben we overduidelijk Gezien in wat rest van De schandalen uit Wereldoorlog Twee, dat menselijke misdadigheid Van nu alleen maar erger is Geworden blijkt wel als de Daders die een onschuldig kind De dood hebben ingepest Nu zelf lijstjes maken van vermeende Daders die Anass hebben gepest…

Ach waren wij geen twintigste maar middeleeuwse dichters zouden wij als vlinders mooie woorden laten dansen Van aangezicht tot aangezicht met elk van bei de schoonste maagd de liefste deern van stad en streek aan onze zij Helaas, wij leven en zij zweven niet, in deze tijd zijn 't anonieme vlinders waar ons woord…

Er is een Russisch landschap in mijn droomwereld met huilende wolven die een gedicht achterna zitten ik ben voor de laatste keer terug bij het zwarte schaap in het donker van mijn diepste verlangen en ik draai mijn hoofd naar het maanlicht we zullen de brieven zonder nachtmerries vergeten onzichtbare letters in het wilde landschap verlangen…

samen zijn wij even weggeweest naar een feest zonder wereld alles hebben wij losgelaten geen agenda of afspraken richtingloos hebben wij zonder kaartje de trein gepakt hij stond voor ons op wacht vertrok meteen na de fluit reed snel het anoniem stationnetje uit nog tikken de wielen hun maatschappelijk verbonden cadans…

zeg niets. mijn slaap blijft anoniem naast de anderen, veel meer nabij dan mijn geluidloos wachten ik neem wel een minuut stilte in acht om al de gevallen woorden die niet eens uitgesproken zijn mijn haar wordt grijs, ik ga naar huis ontwaken kan ik morgen nog, al zal het slapen onbereikbaar zijn…

Deze nacht lijkt zolang te duren Met haar met dood en leed gevulde uren Een afscheidsbrief vol lege woorden Als bewijs te hebben bestaan Ik laat een stille traan Hij valt met een onhoorbare plons tussen de dauwdruppels in het gras Anoniem.…

flirt nou eens met je anonieme hoofd en je leuke lach, dan zie ik je fluister nou eens je naam en je woonplaats en wat voor mooie toekomst wij hebben, dan hoor ik je schreeuw nou eens! en zeg dat ik alles voor je ben en dat je altijd bij me blijft! dan geloof ik je! mis mij nou eens en zeg ik mis je.…

Waar decennialang winkelier En klant moeiteloos met elkaar Verbonden waren is de super Van nu in ' t geheel niet Geïnteresseerd in de trouw Van zijn klant - en is Deze vandaag de dag niet Meer dan een vage schaduw Die anoniem het winkelwagentje Duwt, en het contact met hem Per direct ontbonden…

door een groot al net zo anoniem museum slenteren me hard afzetten op het maagdmariablauw van bollywood mét snor - hoorspelacteur - conejo si te gusta mompelen of zoiets in mezelf moederen wil je amerika nog zien stampertje?…

Dan lukt het niet om anoniem te blijven En komt hij bij de prijswinnaars te staan. De schuilnaam Robert Galbraith hield geen stand, Wim Overweg valt nu ook door de mand.…

verknisperd tingelding naaldgegroend verlicht verkruimelt kerst tot zwaarvertafeld geestesfeest nachtvergallend flonkerballend hellevuurgestookt tot winters mid stereogesticht tezamen allemaal versnikkend in het overgangsejaarsgelal vernieuwjaar in gelikte hielerij geflikte spielerei door anonieme durfals…

benoembaar in koestering maar bedekt met wolken als een luchtig dwaalspoor nevelige momenten zonder naam waar wit steeds egoïstischer wordt door zwaar overdrijvende spaties anoniem nog steeds overal aanwezig slechts aan intervallen sporadisch onderhevig maar ze zijn en blijven hoe dan ook bestaan…

De glasbak is ondergronds gegaan De buurt kon het geluid niet aan van lege, brekende flessen Die schoksgewijs diep in de nacht rinkelend werden ingebracht Het was geen huisvrouw op dat uur Geen uitgeslapen bovenbuur Geen ontspoorde machinist die zijn bakkebaarden mist Het was een alom bekende anonieme alcoholist…

Jij, die altijd zo de mond vol hebt van echte liefde en van echte vriendschap Als jij dan zo eerlijk bent als je steeds voorstaat, waarom is alles dan zo stiekem en zo anoniem gegaan?…

De waterdrager, controleur de anonieme balafpakker, de niet af te schudden plakker, ‘t extra slotje op de deur die als gedoemde overspeler bedekt met bloed en zweet zijn pass beperkt tot tikkie breed aan de geroemde spelverdeler zwaait niet bij de ereronde want: draagt waterzak in elke hand.…

Ovidius, jij duivels speels genie Vanwaar die spot in jouw Metamorfosen Ik heb jouw koosnaam Oofje niet gekozen Dat doen die Latinisten, classici Ik vond jouw bijnaam mooi als pseudoniem Uit eerbied bleef ik liever anoniem Speels en ironisch roeiend zonder riem…

er is een ogenwereld om ons heen die wij niet kunnen zien die blikt zonder blozen registreert werken en verpozen nooit zijn wij alleen pas als de voordeur sluit met grendel en twee sloten lijkt het toezicht afgelopen maar met tv en internet hebben deze ogen vrij entree de anoniemen leven met ons mee…

Woede van de eenling Die zich kansloos waant In deze godvergeten amorfe, Anonieme, maatschappelijke Constellatie heeft een Nieuwe toekomst gekregen Door de macht van wat Sociale media wordt genoemd - Gebundeld tot een vuurpeloton, Vooruitgeschoven post van de Pas opgerichte wereldwoedebank Waarvan voorlopig Sjoerd van Keulen…

Leegte is een cyclus in het land van het cynisme hoe kan iets wat zo steenhard is toch zo zacht en aardig aanvoelen ze roept U aan om haar schreeuw te begrijpen haar schaduw te beminnen anoniem is haar schuilnaam incognito in jouw ontheemde dromen van eindeloze jongensachtige fantasie en glooiende heuvels in het nachtwoud niet te…

Onthoofde liefde uit hoofde van het marketen van lijf en lendenen Zo zat ze daar virtueel gekaderd blikken priemend op de vijftig bites van haar blacklight torso Hoofd en onderbenen in de dimensie van de anonieme schaamte En hij greep in zijn tot economie verworden kruis Vraag en aanbod op en neer verkocht en log out…

heb wolken uit elkaar geplukt wind opgedeeld in vlagen kon warmte van de zon niet meer verdragen ben naar de nacht gevlucht in anoniem een vrij bewegen kom in stilte slechts het donker tegen heb mijn jas al uitgedaan nooit zal ik meer naar licht van dagen gaan schemeren zal mijn leven zijn klaarheid doet in openheid mij…

Op het strand laat ik mij deze eenmalige zomer niet zien, zelfs anoniem niet, gewend als ik ben. Het onweer blijft uit. Maar waar? Net als. Was ik maar weer plaatselijk verdoofd! Scherpe honden slaan aan in bruine mist.…

alleen de megagolven maken indruk op de overvoerde geest rampen worden groter als de media zijn langs geweest driedimensionaal en uitvergroot wordt ons de dood getoond grote woorden maskeren het persoonlijk leed de enkeling komt nooit in beeld laat de aarde leven te beginnen met de medemens in plaats van anoniem wat geld te…

Ik leef in een leugen dat jij terugkomt maar dat gebeurt toch niet meer. Als ik er over nadenk dan doet mijn hart zo'n zeer. Zie je dan niet wat je aangericht hebt? S'avonds rollen de tranen over mijn gezicht. Heb je niet door dat je me pijn doet zo? Kijk je nooit in een ander licht? Dat je nu met me afspreken wilt alleen voor mijn beste vriendin…

Groene ogen waar ik zoveel in zag. Groene ogen en jou lieve lach. Door en door blijft het steken dat je het met mij wou breken. De tijd verstrijkt met grote slagen en toch wil ik je nog steeds vragen: mis je mij ook? kom je terug bij mij? Maar die vragen zijn vast zinloos, verspilde tijd. Elke dag weer denk ik aan je , je ogen , je lach. Ik…