Alle inzendingen over Aurora

weer zo'n verdomde zonsopgang de rozevingerige dageraad de oude visser telt heel langzaam de pasgesneden inktvismoten snij met een scheermes in het ros de huid van Aurora gaat bloeden haar lippen in de huid gekerfd schilder ze voor eeuwig en langer vast het beeld wil niet blijven, dwingt mij keer op keer te snijden in haar vel haar lippen…

Hopend dat Aurora nooit zal komen, In wilde nachten wil je blijven dromen.…

Vooraleer de vroegste vogel zingt Vooraleer de hemel baldakijnt Het gulden diadeem der dageraad In 't rozevingerig palet verschijnt Van Eos die het oog der dag omlijnt De heldere diamant die rijzen gaat En vooraleer Aurora's gloed begint De nachtelijke duisternis verdwijnt Nog voor de haan zich driemaal horen laat Zijn in het primordale…

Vanmorgen gezien dat de morgenster er opnieuw even eerder was dan de zon met zijn rozeringerige dageraad Jij was daarbij verbaasd dat een ster ook een planeet kan zijn en dat de maan even ervoor zo groots en prachtig scheen…

In de dageraad van het noorden Was ik op zoek naar jou Was ik op zoek naar woorden Omdat ik van je hou In de dageraad van het noorden Liep ik langs de velden Liep ik zonder woorden Terwijl ik sterren telde. Aan de donkere hemel zweefde het licht Golvend in het groen Golvend in het zicht Een mysterieus visioen Ik volgde het licht dat…

. ----------------------------- uit: 'Aurora', 1987.…

zonneorgiastisch slaakt zij zuchtinduivelstoon Triolentriomfator sonatinestimulator Polyfone sacre du printemps commotivator Tomeloze hogetonenzang vocalisator Torenhoge korenopdemolen laborator Fladderende rosa abricosa mariposa Tjiftjaffluitende domesticana dollemina Luister hoe de lijster orfeïstisch openklaart Aurora…

In slinkend duister aan drempels van licht, de rossige gloed van Aurora In een roerloze spiegel van water door ijle dampen onttrokken aan 't zicht wijken ragfijne nevelkristallen over verblekende ganzen Het dons van de mist houdt hen eendrachtig gevangen instinct is wat hen samenbindt: hun nog te voltooien gezangen Gesmoord…

licht wil ik einders voorbij gedreven mijn zucht verhuld in kabbelend water juventus speuren indigo dromen vol nachtviolen en langs de bedding echo’s verzaden naamletters raden in bovenaards blauw ongerijmd tijd met rijp camoufleren halfweg het water tijstromen spelen lachsalvo’s delen in aurora-rood naakt zal ik gêne voorbij…

Daar waar zij legenden lazen met een hartenklop van goud verscheen zij op haar langste dagen aan de luchten -stervenskoud Verkondig nooit van haar verhalen het is de nacht niet toevertrouwd Zij is al oud -zij danst voor dwazen die zich laven aan het mout en aan hun kinderen vertellen dat wie zwijgt zijn ziel behoudt Zij wacht op woorden…

Namasté Rubina Namasté Ik buig voor jou en jij voor mij Ik rook je Ayurvedageur En raakte nog voor ik het wist Bedwelmd door zoete Jing 's Ochtends bij de roze vingers Van Aurora's dageraad Lieve woorden elke morgen Elke middag aan elkaar Wat wij het liefste 's avonds geven Op jouw honderdduizend Saamgeperste eendenveren Van je…

.' 'Indien dat uw garantie is dan zou ik graag uw Zonnewagen met het gouden paardenspan éénmaal mennen in uw plaats, met Aurora aan mijn zij tot aan het land der Hesperiden!…

gevreesd en geliefd overzag je vanaf betonnen sokkels en banieren als vader, voorbeeld en god heerste je vanuit eenzame hoogte voor altijd overal aanwezig de hamer creëerde naar jouw beeld het land dat ruw ontwaakte door de kanonnen van de Aurora door de roep om vrijheid van hen die zich schaarden achter idealen paranoia vervormde je…

In het zenit en in het zuiden knipoogt weerlicht, zacht oranje als Aurora in het hooggebergte. De natuur raakt geladen, vol verwachting en sterkte, belofte van koelte, eigen aan duinen met zeezicht. Op dezelfde wijze houdt moeder Aarde de adem in. De mensheid houdt nog hardnekkig vast aan hebzucht, honger, angst en onrecht.…

In het licht van de maan volgt hij zijn schaduw Denkend aan haar die hem moest laten gaan Haar lippen smachten verwachtingsvol liefde Haar vulva verlangt niets, niets dan waardigheid Die de eigenaar van de schaduw haar niet kon bieden Gekrenkt En geconcentreerd, maar verzwakt, zwalkt hij verder Op zoek naar geborgenheid, warme vleugels. Traan…

Een beige Aurora speelt weldra zijn eerste akkoorden. Van wis naar wijs is toch nog één letter meer.…

Over de weidse Oostvaardersplassen hangt in de kilte der morgenstond de wazige damp van een manshoge nevel, schuilplaats voor duizenden gasten Onder de brede vleugels van Jara wacht ik, onzichtbaar voor andere vogels, in slinkend duister aan drempels van licht, op de rossige gloed van Aurora Door galerijen verspreidt zich…

Briefjes waren ’t van de vrinden, Redacteurs met drang en klacht; Zetten, drukken, vouwen, binden, „Holland” roept: „Aurora” wacht!…

in de kerken Ouder dan het menselijke brein Een paleontologisch zangrefrein Uit kelen onzer vrienden met de vlerken Reeds in de vroege ochtend van 1 mei Brengt men een ode aan die creaturen Een avifaunaubade van drie uren Als live concert van hun gekwinkelei... ........................................................... ...Aurora…

mijn oren Nieuwe composities Zijn zo aan mij besteed En dat nu dan in de Uylenburgh Ik voel me verbonden Met muziek en mensen Zeker ook met oude(re) mensen Verzorgd in de Uylenburgh De pianoklanken vullen De smaakvolle huiskamer Met een verrassende akoestiek in de Uylenburgh César Lüttger speelt bracht me naar het Noorderlicht ‘Aurora…

Naakt baarde zij ze, maar de zon hield wacht, Koudrood zoals hij met Aurora kwam, Die sloeg ze in haar kleurig kleed, hij nam Ze tot zich. Zie hoe blank en blond ze staan In 'n ring van blond haar, één is heengegaan, De liefste, blondste, ja de kleine Mei.…