Netgedichten

netgedicht (nr. 8.639):

kunst loutert

weer zo'n verdomde zonsopgang
de rozevingerige dageraad
de oude visser telt heel langzaam
de pasgesneden inktvismoten

snij met een scheermes in het ros
de huid van Aurora gaat bloeden
haar lippen in de huid gekerfd
schilder ze voor eeuwig en langer vast

het beeld wil niet blijven, dwingt mij
keer op keer te snijden in haar vel
haar lippen tieren welig op haar buik
druppelen oppervlakkig naar beneden