Alle inzendingen over Avond aan zee

Neem Heer mijn avondbede na een moeizame en lange dag neem mijn zorgen of dank mede met een traantje of een lach. Neem Heer mijn avondbede maak mijn hart van wrevel vrij leg in mijn hart de ware vrede maak mij welgemoed en blij. Neem Heer mijn avondbede als ik alleen dicht bij U wil zijn behoed mij in de nacht voor vreze als de dagen…

Dra valt de avond een nacht zonder ster de aarde lijkt eenzaam en de hemel zo ver. Geen dauw in de morgen alleen verrijzen heel vlug de weerkerende zorgen - maar mijn vreugd niet terug. Wie kleurt nog mijn bloemen? Wie zingt weer mijn lied? Wie zal mijn naam noemen? Gij zijt er! – Maar ‘k hoor noch ‘k zie U niet.…

De avond gaat liggen op de matras van de dag. Wat brengt de nacht?!…

Uitgelaten zucht ze Een landende luchtballon De straatlichten omringen Het nachtelijk weiland Een kuisheidsgordel Waarvan dichters De sleutel bezitten. Mistige gedachten Verlaten de avondstond…

De witte lucht barst, breekt open, de avond puilt eruit. Halfstok hangt de zon aan de horizon, klaar om met rode kaken het hazenpad te kiezen. De sterren stellen gerust: morgen komt er weer zon. Op zijn beurt barst en valt de zwarte lucht in duigen.…

De stad doet gewoon, maar de vogels vliegen op – zo geel kleurt de lucht.…

De kil-zwoele avondwijn wordt gemorst en bedwelmt. Hij maakt geesten verward en doet sterretjes zien. Indrukken sluimeren en flarden stapelen zich op. De sluier van de nachtsirene draait me rond en rond me en wikkelt me tot mummie in; Zonder het te merken wurgsporen krijgen :; spannend ...…

Een regenavond naar huis, een tocht naar mezelf langs spiegelende zebrapaden tot de andere kant. Die akelige achtervolger losgooien gaat niet: om de achttien meter sta ik in de schijnwerpers, ze werpen beschaduwde vraagtekens af met betraande ogen. En plots, oog in oog met mezelf tussen de sluier van de nacht een bundel overzicht…

Op de treden van de schaduw stap ik reikhalzend voort. Boven mij worden in het avondvuur plannen voor de ochtend gesmeed. Op sterrende ramen staan pinksterend de antwoorden van vallende vragen. Ondanks de kortwiekende maansikkel bereiken die meteoren toch mijn oren. Stil weergalmen luid in mij de vreugdeklokken. Gonzend doen ze konde van…

Inspirerend licht van opkomst tot ondergaan Verstrooiing nabij.…

Stil valt de avond om mij heen. Het daglicht taant nog om te gaan. De huizen aan de overkant tekenen zich, zodat ze zwart in de schemeravond staan. Net zoals ik nog weifel om naar bed te gaan. Iets doet mij daar voor het venster staan. Een onbestemd verlangen... naar iets dat voorbij is gegaan.…

Hoge lorken, in rechte rijen, waken tussen aanliggend weiland en dicht bos; hun fijne naalden hangen als wijde tros boven golvend gras, dat zich groot wil maken. Twee kleuren groen trachten elkaar te raken. Neer en opwaarts? Fris avondlicht komt los uit zomerzon, is een stille sluipvos, die hier vreedzame vesting laat smaken. Binnen de stammen…

Ik ontsteek de kaarsen en sluit de gordijnen de winteravond komt stilaan weer in zicht ik neem mijn laptop en begin te schrijven binnen in mij daar brandt reeds helder licht ik weet niet waar het vandaan is gekomen en waarom het nu plots in mij wonen wil het spreekt en straalt liefde uit naar boven en maakt alles om mij heen sereen en stil…

Het wordt avond. De zon zakt achter de huizen aan de overkant. Nog even, en de schemer verdeelt zich over bos en veld De merel zingt nog zijn jubelend lied. zwart tekent hij zich af in het schaarser wordend licht. De mens, tot rust gekomen luistert stil. overdenkt nog eens de dag. Wachtend op de nacht en wat de morgen brengen mag.…

Vanaf het eiland het meer over, een man zingt -- en de zon staat laag.…

Laat muggen mijn bloed maar drinken Ik blijf hier om zelf te genieten van het bloed van de maan de vuurvliegjes door de tuin en de joelende kinderen om een kampvuur ergens ...Achter dendert er een vrachttrein langs ...waar ooit de hoeven van bizons roffelden Mijn dromen zijn blind en naamloos Ze schijten ter plekke en eten als ik weg…

Volle maan staat groot en laag aan de verre nachtlucht glanst zacht vol warm oranje ronde Oosterse lampion waarin diepe wijsheden van China India en Japan in elkaar versmolten toeven de mensen het genot geven altijd vragen te blijven open willen staan voor elk gevoel en verstand.…

Je zegt niets over mijn status er is een alleen zijn en af en toe maanstralen alles wat overbodig was heb ik achtergelaten in voorgaande jaren er zijn er zo vele geweest alleen wil ik zijn onder het heldere maanlicht nu de avond vroeg is gevallen en het maakt me niet angstig dat de stilte zo eenzaam voelt er schuilt een droeve wijsheid…

de zee de zee in stemmen geopend door spel van lucht en licht ademt de woorden van wit naar blauw doorheen een zachte zucht geen haast in de stilte van rozenmeren voorbij het zeildoek van ‘t eindeloze weten zo roept de zee de zee de zon omhoog heel diep zo diep in het omgekeerde…

Ik dein mee In een zee van Liefde Dat is de Goddelijke kracht Ik koester me In een zee van Liefde Hier is geen dag En ook geen nacht Ik dans mee In een zee van Liefde Hier is geen haat En ook geen macht Kon ik hier altijd maar vertoeven Zou ik maar niet meer naar de wereld hoeven Maar ik heb nog wel eens iets verzaakt zodoende…

Een geur van bloemen komt door de avond gewaaid in een vaas van stilte.…

's avonds bij het licht der sterren op de Waalka- zeker kortsluiting…

Twee vogels in lijn Winterkou en takgeruis De avond breekt aan…

Gouden schemering: een mooie laatste avond – maar liefst niet vandaag.…

kakofonie van 's avonds kwakende kikkers oorverdovend mooi…

Kus de avond zacht Tel de sterren in de nacht Tot het morgen is…

afscheid van zomer avonden kleuren zachter klaprozen gloeien…

de avond valt uit de lucht en opgeruimd slaakt mijn buurman een zucht…

Zijn vurige hoofd duidt de avond als een ster schittert lucifer…

Traag schuift de schaduw voorbij de vijveroever naar de avond toe.…