Alle inzendingen over Avond aan zee

“De avond van vertrek om nooit te vertrekken.” Pama Saudade 5 ( Adios Lissabon)…

De trammen tuimlen door de lange straten; Al 't leven buiten, en de ramen dicht; Wat thee voor ons en de avond te verpraten. De lamp streelt rustig ons voornaam gezicht. Inbrekers, wurgers, rovers en piraten, En de eerste Zondvloed en het laatst Gericht - Elke onrust heeft ons deugdzaam hart verlaten. O thee! o vriendschap!…

Ik hoor een stap daarbuiten daar in de avondwind, moet ik mijn deur ontsluiten ben jij het, lief, mijn kind? Ik hoor een stapje ritsen en langs de blaren gaan en puin en kiezel gritsen, kom jij,mijn liefste, aan? Ik hoor de deuren rillen en kirren in het slot. Zou jij naar binnen willen en houdt het slot zich slot? Ik hoor een…

jaagt die mist de velden de maan sluipt terug in dodelijke bomen nu is de grote rafelaar gekomen een herfst een doodgaan een gekwelde smeekstem hoor... ademend beweegt de aarde van heimwee om mensen te bezetten met een adem van verdriet om koeien zwaar en zwijgend in zich vast te zetten als schepen, vastgegroeid aan het lichaam van de zee…

Wij hebben ons vandaag verlaat! Pas bij de laatste brug Waar 't voetpad tussen 't gras vergaat, Daar keerden wij terug. Achter ons dekt de witte damp De schemerende landen. Zó zijn wij thuis. Wij zien de lamp In loveren warande ... Wat gingen wij vanavond ver, Het werd alleen tè laat: Nog verder dan de gouden ster Aan blauwe hemelstraat…

[Haiku] de zon is ver heen en sleept het laatste licht mee in zijn ondergang Geïnspireerd op het schilderij 'Sun setting over a lake' van Joseph Mallord William Turner (1775-1851).…

Langs een wilg met dode toppen, een geschoren hoge in zijn blaren onverminkte haag, een door waaiend hout beschaduwd raamloos muurvlak, blinde boerderij, buiten bomen, hellende, de holle wei, lichten aan de einder, vuurtorenlicht, een donker zwijgend paard dichtbij. ---------------------------------------------------- uit: verzamelde gedichten…

Tussen avond en ochtend ontwaken, slaapdronken in de badkamer verzeilen en jezelf verlaten wanneer je klaterend pist. Door het raam knuffelen nevelen van opkomende slierten mist. Het zijn krullende knevels onaanraakbare verwaseming van een droom die nooit meer op je wacht. Tussen avond en ochtend veradem je nacht.…

Als de zon ondergaat, is het ongetwijfeld het mooiste visuele spektakel dat in het leven plaatsvindt Subtiel kleurenspel van zachte toetsen: van rood in blauwe lucht, onderweg oranje strepen met gele accenten tegengekomen. Romantische sfeer in open hemel maakt het plaatje compleet maar het zijn ook de wolken die als ware parade van goed uitgebalanceerde…

Men zit met zijn schimmen in de tuin, licht bladert schemer, er ademen oude nalatige vragen men zwijgt zich tezamen, is sprekend zijn naaste het is later, onhoorbaar als tijd men zou dit ingedikt niets willen stillen ontmaken deze langzame cirkel, dit doodlopend loze moment willen wissen in scheurende zijde, ontastbare tastende voeten voorbijgaand…

je kunt niet alles als mooi ervaren maar soms zomaar wanneer het licht een beetje meewerkt krijgt het landschap even iets speciaals zoals vanavond bijvoorbeeld bij het warme avondrood in het westen...…

Zacht paars randt de ijlblauwe avondlucht, waar al het eerste twinkellichtje draalt, geeft het bos koele huivering, die verhaalt van het pas ontwaakte bomengerucht. Schimmige armen zwaaien met lichte zucht; verlangen ruist voort, tot het vredig daalt. Lang verdwenen tijd wordt teruggehaald door het duister, dat schuchter hierheen vlucht.…

het is de avond, het is de vriendschap, het is de drank, het is de leeftijd.. waardoor ik me momenteel zo thuis voel in de wereld.…

Heel langzaam dooft de dag, er is nu nog wat licht, maar ’t wordt al wazig; de drukte van voorbije uren neemt nu af, al golft het dwaas gedraaf heel langzaam nog wat na. Er komt weer ruimte voor de ernst, de vragen die zich nooit helemaal laten wegdrukken, al proberen we nog zo hard. Maar soms is het ook goed van nergens aan te denken. Slechts…

In het laatste licht Van de late avondzon Geest vermoeid Door levenspijn Ziel doorgloeid Van mild verlangen Naar een nieuwe Horizon…

het was tijdens het Gouden Uur aan wolkenrand en verte brandend met geest en ziel van vuur en de tijd stond erbij net zo achteloos als dat toevallig paard in de wei hier werd nog een laatste woord gezegd ligt waarheid aan de zijkant van het midden is het hoofd te rusten gelegd hoeveel stemmen zijn er te gaan om stilte te breken voor…

Bij de rietkraag waar ik mijn vriend uitlaat huppelen konijnen in het licht Drink ik van de heren uit volle borst zing mijn avondlied Hese kelen tranendal zo scherp ik de nachtlamp aan zo roer ik het avondmaal zo zwengel ik af Dwalen druppels door het zwart. --------------------------- uit: 'Roodvocht', 2003.…

Drie gouden berken glanzen bij zonsondergang; zacht verdwijnt hun wit.…

De avond is gevallen. Een eerste ster aan de lucht. De dieren zijn gaan slapen. 't Is stil in de polder. Een nachtegaal zingt. Zacht ruist de wind en rimpelt het water. 't Is stil in de polder. Zwart staan de molens stil tegen de lucht te wachten tot morgen. 't Is stil in de polder.…

dag, ik droom alleen van haar, ga met haar in zee.…

Wat kan men toch vaak vállen: uit de boot in katzwijm, in de smaak, of op z’n bek of in de prijzen, of in hondendrek Wie hoog gezeten is, zijn val is groot De avond valt waarschijnlijk wel vandaag En Plasterk dinsdag? Dat is nog de vraag!…

Over lage velden rolt dreigend de nacht uit een zee van duisternis spoelt als een onstuitbare vloed over het weerloze woud het daggeluid sterft in de stilte achter het masker van het inslapende licht fluisteren geesten lange avondgebeden die schijnbaar loos hun weg langs dode takken de vaart van de wolken achterna zweven de verstoten boom…

De avond verzacht onze gevoelens indrukken en beleving vinden elkaar, onbevangen kijken we omhoog..…

Klap - wiek klap - wiek doet het vogeltje, toerend door de avondlucht. Zoekend naar een torretje, een mug, een mot of vlieg. Dit alles bij een zonnetje, dat afscheidsrood ter kimme neigt. Na het suizend zoeven langsboven dimmend licht, gaat ons kleine vogeltje - de trek gestild, de dorst gelest, op weg naar rust, naar vaste stek. Dan…

De zomeravond langs de waterkant geeft zicht op een souvenir.…

Laaghangende zon straalt vurig oogverblindend maar stagneert proces.…

Ze blijft niet in een woordbetekenis ontheemde droombeelden van prachtige voorbereidingen de zon daalt in haar sprookjeswereld van spreektaal en intieme ontboezemingen haar ademlucht van zuiverheid de dag voorbij, de maan verschijnt bloemen gaan slapen, vogels zingen afscheid maar ze voelt zich blauw en onbeholpen in de wandelgangen van…

De warmte van de late avondzon nog lang niet achter de horizon voedt mijn rust, voedt mijn zijn voedt het besef hier wil ik zijn zittend aan een heerlijke kust die me aantrekt, liefhebt en kust alles voelt zo teder, mooi en warm als een zacht strelende avond-arm!…

En vrede vind ik telkens in de avond als de rust en stilte zijn teruggekeerd mijn ziel die tot God weer is genaderd en zoekt of zij niemand heeft bezeerd. Als ik genoeg aan liefde heb gegeven geen diepe pijn anderen heb aangedaan of God mijn tekorten zo wil vergeven en mij met Zijn vrede wil terzijde staan.…

Blijf bij ons Heer als het avond wordt en wij angst hebben om achterom te kijken er is teveel lijden, teveel onverwerkt verdriet blijf niet langer die Vreemdeling achter ons maar kom heel dichtbij en maak u bekend spreek ons met liefde aan, en leer ons verstaan wat u met uw woorden zeggen wilde zit met ons aan voor het Avondmaal wij hebben behoefte…