Alle inzendingen over BLOEMEN

Zou hetzelf zichzelf niet kennen Wij zijn allen bloemen in het veld Zonder het veld komen we niet tot bloei. Eenmaal vroeg of laat, neemt de wind ons mee. En waaien we de… Eeuwigheid in…

De ochtendzon verwarmt Het licht gloeit Goudomrand geschilderd De dag begint Als een bloem naar het licht Badend in warmte Drinkend van dauw Reik je naar de wind Een moment van rust Intense kleur Heldere geur Het is stil…

Gelijk een bloem, zo teder is ons leven; Het vliet daarheen, gelijk een snelle stroom; ’t Ontwijkt de mens, gelijk een vlugge droom, Die ’s morgens flauw slechts voor de geest blijft zweven Ene enkle nachtvorst kan de bloem doen sneven; Een felle noodstorm geselt vaak de vloed; De droom benauwt en foltert soms ’t gemoed, En doet de sluimerenden…

Met uitgebloeide bloemen, hun bladeren bruin en verdord. En wind die door haast kale bomen fluit.” Hun blad ligt aan hopen, onder heggen en struik. Het groene mos kleeft aan tegels en muren. Regen klettert tegen donkere ruiten. Geen mens waagt zich naar buiten. Maar bij het opstaan deze morgen… ’t Was of er een wonder was verricht!…

ze bloeien allemaal maar de grootsten staan altijd vooraan prijzen zich met kleur en blad de hemel in wat achteraf in minder goede grond de kleinen saam gedromd wachtend op het licht een fletse gloed op het door strijd getekende gezicht een enkeling tracht op de kale rots te overleven bloemen hebben zij niet weg te geven…

mag ik je mijn veldboeketje geven met sprankjes vitaal leven een toefje ritselkruid met paardenbloemensap voor ongerechtigheden van de huid een slinger madeliefjes geknoopt met jeugd twee rode hartendiefjes wat bella donna tegen helder licht verzacht het ochtendzicht mijn veldboeket bloeit zomerzon is puur een gift voor ons van…

in het bloemperk hangende hoofdjes - de tuinman is niet meer…

één viool geplukt maar het hele orkest was meteen van de wijs…

destijds baande lompheid mijn benen door het hoge gras alsof ik beslist de eerste was rondzag of er bloemen bloeiden die ik in volle glorie plukken kon het voelde als mijn letterweide merkte in mijn geest de geuren van pastel tot hun primaire kleuren petieterig tot hoog gesteelde zolang mijn letterweide streelde alsof ik ontroerd de zon…

Als ik de natuur zou kunnen vangen In haar ware kleurenpracht Maakte ik een schilderij Met verf van bloemblaadjes Na afloop van hun dracht Met ijs uit de Himalaya Smeltend zich een weg banend Door bijna ondoorlatend gesteente Mineralen toevoegend Uiteindelijk stromend Hierin week ik mijn Gedroogde blaadjes Koester hun kleuren En geef…

zeg speenkruidje fijn, van elke kant bekeken ben jij zonneschijn - zo stralend, zo gul, zo goud, niet vreemd dat ik van je houd!…

Hardeman een elf met vleugels staat glimlachend op het blad van een torenhoge plant naast de bloem die opengaat. Het laat zien hoe bloem, stengel en de totale plant passen met het beeld van de elf in haar glimlach verpakt zij kennen een gedeeld verlangen.…

een eenzame bloem aan een pilaar gehangen wellicht door iemand die om schoonheid gaf en inderdaad op de foto zie je duidelijk wat verfraaiing doet met een triest station ergens in het oosten van het land…

Bloem) Frituur is voor tevredenen of legen. En dan: wat is frituur nog in dit land? Een zak patat, te zout en niet krokant, Een frikandel die rimpels heeft gekregen. Wel krijgt de snelle hap van mij de zegen, (Slechts vijf minuten op de hoogste stand) Die zorgt voor glimlach en gewatertand, Door zogenaamde kenners doodgezwegen.…

Ze kijkt beduusd rond bukt en strekt haar hand ze wil plukken maar het lukt haar niet een onzichtbare macht verlamt haar hand de adem vertraagt en stokt in stuifmeel ze hoort een gedempte stem kleurrijk ruisen de onuitgesproken mare verbloemt niets het open veld juicht lenig vleit ze haar frêle lijf tussen paradijselijke tinten…

wel dagen kan ik zingen de Vlinderstruik staat op springen, het bloemstuk van mijn dromen staat bijna uit te komen voortdurend kan ik juichen met vreugde mijn lof betuigen, mijn zoete tranen stromen het is niet te ontkomen hij is aan het ontluiken de fleurigste aller struiken, ik ben niet in te tomen straks laat hij vlinders…

stijfjes staat ze daar mejuffrouw de Kaardebol stug en prikkelbaar, maar zie het heertje Putter hem smaakt ze toch zonneklaar…

Een plek waar ik bloemen neerzet, als hulde aan jou. Want jouw plek is niet leeg, kil of koud. Naast de bloemen een kaars. Als symbool van jouw licht dat in mij blijft schijnen.…

Jaarlijks keren de bloemen terug uit het noorden O zij ontwaken buiten in hun verblijf, in hun hoge Goed binnen de cirkel, de naam Permafrost draagt het, u te verblijden is hun eerste gedenken, en dat het donker in Uw hart is maar licht om u heen, waar het bij hen andersom is, Daarom de wende, om uw geduld te belonen, hun fleur zal…

we keken naar dezelfde bloem door tijd en zon geschapen om te bloeien jij vond haar kleur wat vaal de stam niet recht maar een spiraal met ongelijke bogen ik zag het krullend blad met stekels aan het einde het onooglijke zwarte hart maar zij heeft alle biotopen overleefd is uitverkoren zoals ook poëzie slechts in een paar gedichten…

Zij behoren aan de herfst en grote vazen met takken eikenblad die ogen trekken mijn tuin sterft reeds af accepteert geen chrysanten behalve dan de afvalbak als ook zij gestorven zijn…

Laat haar symbolen overrompelen de schepping en spiritualiteit staande voor schoonheid, reinheid en puurheid de ware ziel in liefde dompelen boeddhisme: wiel van reïncarnatie lotus brengt geluk, kennis en wijsheid volledige geestelijke vrijheid bewustzijnsverruiming; meditatie niet negatief laten overmannen creëer een eigen positief zelfbeeld…

En ik zie alles weer in bloei rondom het huis waarin ik werd geboren de wolken nog steeds mijn dromen in de wind het kind nooit verloren ieder jaargetijde meegenomen beweeg ik de bomen en hun stam houdt mij recht de bladeren gegaan en opnieuw gekomen loop ik steeds weer de weg van mijn jeugd de bloemen te plukken uit het groene gras denk…

Zo stil terwijl exploderende projectielen flitsten zo dichtbij kwam het gekleurd licht uit het luchtruim de nacht werd gesluierd in een deken van mist die stilte herkende ik als ons droombeeld van de dag. Nooit zag ik je in de ochtend wakker worden om jouw silhouet in schemering te portretteren en als Doornroosje te ontwaken uit je diepe…

ik steel mijn bloemen hoger op de wind kleur uitbundig lijnend de lange kelken verfijnend geur passie langs het bed waarop de nectar is gelegd want zon zal snel je vleugels openen in eerste vlucht op warme wind ik wil dat je me vindt jij bent het enig welkom vlinderkind…

In de frisse blauwe hemellucht Straalde de warme gele lentezon Op het prachtige prille bloempje Ze kwam kijken naar het wonder Maar toen het ‘s nachts vroor Was ze alweer kopje onder…

de hemel zuchtte uit haar zon ik gaf je sterren om te stralen tot je echt niet verder kon zwijgend zijn we weg gegaan elkaar bekijkend als geliefden de bloemen zijn weer recht gaan staan warmte wiegend toen wij ze verlieten…

Tussen de rozen staat een uitgebloeide paardenbloem met een zuchtje wind laat zij haar vruchtpluis op hen los de statige roodgekleurde bloemen eventjes wit.…

Ik bracht je takken van de jasmijn geurig geschenk van een nieuwe zomer maar mijn hart bloedde om een verliefdheid vergaan door de tijd waarvan ik niettemin nog getuigenis aflegde…

weet je nog hoe wij stenen verschikkend buitenkamers zijn geraakt op zoek gingen naar de kleuren van geurende bloemen dat stukje blauw welke wij vanuit het dakvenster beleefden ergens verder dan de horizon met alles wat goed voor ons was dag morgen hebben gezongen…