281 resultaten.
Twee vogels
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 71 vlogen op, voor de rietkraag
De ene ver voor,
de ander gehaast erachteraan
Dan samen,
blij,
leek het
Wij op een bankje,
aten brood, dronken wat
Onverteerd verleden lag
stil op de maag
De hemel staalblauw
weerkaatstend in sloten
Mooi hè, zei ik. Ja zei je…
Natuur
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 517 Ik luister naar de wind
het is net of die een liedje zingt
met een hele hoge toon
de bladeren ritselen in de boom
vogels zitten te fluiten
het is zo mooi hier buiten
het water beukt tegen de kade
in mijn hoofd wordt dit een serenade
overal hoor ik muziek
en ik ben het enigste publiek
ik zit op een bankje te rusten
en luister naar de natuur…
Zo halverwege
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 264 Op het bankje
halverwege met
louter mijn lief
aan mijn zij,
rusten wij even.
De wind slaapt,
de lente ontwaakt,
en het meer ligt
er minuten lang
weer rimpelloos bij.…
DE LINDA'S blijven het lezen waard!
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 107 Ik heb maar snel
'n flinke zakdoek gepakt
om in te snotteren
in m'n volkstuinhuisje
op m'n kleine bankje
verslijt ik de laatste tijd
oude "Linda's"
Zelfs na jaren bewaard
nog het lezen waard
De Linda heeft diepgang
en is niet bang voor de dood
Ik wil nog een kop thee
voor mijn 'doek' valt.…
de kronkel herontdekt
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 182 'de vermoeid ogende man
besloot toch maar even
plaats te nemen op het
met graffeti besmeurde
bankje in het park'
met deze fraaie volzin
voor een mogelijk stukkie
wil ik de 100ste geboortedag
van Simon Carmiggelt onder
de aandacht brengen...…
Overdenken
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 130 Sommige gedachten staan
lijnrecht tegenover elkaar
wanneer zij bij maanlicht
hun dag overdenken
op 'n bankje in het park
waar een voorbijganger
net zo gemakkelijk
verloren loopt
kruipt de tijd als nooit
te voren juist die kant op
waardoor de ochtend gelijk
in 'n ander daglicht wordt gesteld…
Heerlijkheid
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 237 We zouden op een bankje zitten
‘s-morgens in den vroegte
omgeven door het groen
op de achtergrond toenemend geruis
van het vracht- en autoverkeer
Tijd hebben om vogels te tellen
te kijken naar het vallend blad
niet veel meer doen dan glimlachen
Wij hoorden Lorelei zingen
verroerden ons niet.…
Heerlijkheid voor Aafke
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 156 We zouden op een bankje zitten
‘s-morgens in den vroegte
omgeven door het groen
op de achtergrond toenemend geruis
van het vracht- en autoverkeer
Tijd hebben om vogels te tellen
te kijken naar het vallend blad
niet veel meer doen dan glimlachen
Wij hoorden Lorelei zingen
verroerden ons niet.…
Uitvogelen
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 239 hoe ervaar ik nu dat stille
in het kwetsbare brons
het druppelt melancholie
laat zich als een glasbel
in wat woorden pakken
spat uiteen op schriele takken
het gezwam rond stammen
en op het oude bankje
ontnemen me voor even
mijn mengelmoes van zorgen
ik weet me te herpakken
want ik zie hoe de vogel
op de bodem voedsel zoekt…
Dichter in het park
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 399 Het lijken lang vervlogen dagen
dat ik hier op een bankje zat
en de jongen van mijn dromen
me vroeg hoe lief ik 'm wel had
En ik dan, zacht giechelend
met schaamrood op mijn wangen
niet durfde te bekennen
dat ik brandde van verlangen
En terwijl ergens een merel
een prachtconcert ten beste gaf
schoven wij dichter naar elkaar
dichter in…
‘Pour toi mon amour’
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 175 Traag nadert de nacht
de wereld wordt stil
een wolk streelt de hemelboog
zacht kleurend als gouden einder
de opkomende maan
strooit zoete herinneringen
aan het zelfgetimmerde bankje
tussen zomerbloemen
en mijn verlangen zucht
naar het lied ‘pour toi mon amour’
dat je voor me speelde op je gitaar
nog rakend
als een gevoelige snaar…
Gaan
hartenkreet
5.0 met 3 stemmen 1.427 Ik zat nog even na, ongemakkelijk
Op een Berlage-bankje, gevat
In bijhorend gebouw
Passanten passeerden mij
Met gieters, bloemen en planten, heen
Met gieters en lege handen, weer
Voor de zoveelste keer
De laatste eer, bewezen
Terugkerend naar huis
Meegenomen verdriet
Dag pap, dag mam
Het voelt goed, omdat ik kwam…
Zomaar iemand....
netgedicht
3.0 met 35 stemmen 1.263 Zomaar een verweerde oude man,
zittend op een bankje in het Vondelpark
met trillende handen genietend
van een klein bakje kersenkwark.
De doffe ogen tranen
als hij zijn lippen dept.
Eenzaamheid en verdriet,
blijkbaar zijn dagelijks recept.…
Toen
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 1.753 Die dijk was soms
wel erg lang
toen ik als kind van zes
's morgens naar de
schoolmis moest
thee in een
eau de cologne fles
in een oude krant
het brood verpakt
waarop letters stonden
je keek er niet van op
en alles werd verslonden
houten bankje in een gang
schlemielen bij elkaar
hufterend van de kou
en niemand vond het raar.…
Mijn momenten
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 49 luisterend naar muziek
mijn ogen zijn dicht
voor even is mijn blik
alleen op mij gericht
kijkend naar een schilderij
een prachtige tuin
ergens staat een bankje
het is kastanjebruin
lezend in een boek
de woorden spelen in mijn hoofd
ik zeg ze zachtjes voor me heen
zoals ik ze eerder heb beloofd
dit zijn mijn momenten
ze zijn me…
Geurjaar
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 147 De wolk van zoete geur
waar je door heen loopt
blijkt toch afkomstig
van een enkele struik
waarvan de witte bloesem
haar zoetheid met je deelt
Als er een bankje stond
zou je hier langdurig blijven
nu loop je weer door
de geur nog even in je neus
luistert naar een zwarte vogel
die vrolijk zijn hart uitstort
in dit uitgelaten seizoen…
Heel even
hartenkreet
1.0 met 2 stemmen 129 HEEL EVEN
Ik zit op een bankje
Op een duin op Ameland
Ik voel de wind
En vooral de zon
Ik zie de zee
Het strand, het zand stralen
Ik hoor het helmgras wapperen
Als een kuif op ‘n jongens-kruin
Ik ervaar het zoet en zout
Maar ook het zilt
Ik besef hoe mild
Ook de mens mag zijn
Ik ben nu die mens
Die dit beleeft
Heel even…
Geen haat maar liefde
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 283 Evenwicht zoeken
kras zijn naam
in een verlaten oud bankje
met ziel en zaligheid
plus een gepassioneerde tinteling
stort je in een roes
bedwelmd
de ultieme overgave
aan het deinen van de wilgentakken
neerhangend
langs de sloot
o schoonheid
laat jouw geur
me niet verblinden
bij het opstaan in de morgen
pas in het broze duister
voel…
Bestaan
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 192 Je probeert de bezinning te begrijpen
nu het vallen van de herfst op zich laat wachten
de zon zich niet laat kennen, soevereine hemelplaneet
en je wandelt in het park met die gedachten
op een bankje sluit je de mijmeringen af
met een groet aan de werkelijke dingen
van het dagelijkse leven, zoals ze worden besproken
in het dagboek van de zomer…
Een praatje
netgedicht
3.0 met 22 stemmen 941 daar zit hij weer zoals zo vaak
op een bankje aan het meer
leest de krant en rookt halfzwaar
deze keer ga ik een praatje maken
over van alles en nog wat
en natuurlijk het weer
maar die krant, daar is iets mee
hij ziet mijn vragende blik
maandag vier maart tweeduizendtwee?…
Samen
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 435 als we dan een bankje vinden
met de zon op onze rug
denkend aan de jaren terug
wat is geweest maar toch tevreden
zoekt jouw oude hand de mijne
blijven wij zo uren zitten
zonder kijven zonder vitten
geheel apart ineen geweven
dan zullen er bloemen groeien
eentje voor elk grijze haar
een voor het verleden jaar
en middenin daar bloeien wij…
Stoffig
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 705 Op het bankje naast de glasbak
gaat zij even rustig zitten
het is een komen en gaan van
lege flessen elke fles breekt
weer een herinnering in scherven
al snel gaan haar gedachten
terug naar die andere glasbak
bij een ietwat verveloos bankje
het gras was daar iets groener
klanken klonken minder bitter
een fel gekleurd kleed verborg
de…
Sinds de Hemel werd gesloten
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 2.269 God had zelf notabene
nu zijn koninkrijk verzegeld
en verlaten voor een bankje
van het winterpaviljoen
waar hij kon omzien naar de mensen
die zijn wintertuin bekleedden
vol met glinsterende paarden
die hun glans hadden verkregen
van de draaimolens die draaiden
als een spinnewiel bij nacht
voorbij een toverlint van lichtjes
in de sneeuwgeworden…
Als de avond zucht
gedicht
3.0 met 13 stemmen 7.347 Je zit wat onderuitgezakt
op een bankje in de duinen
waar je uitkijkt over zee
de vergane glorie straalt
van het matte in je haren
waar het goud van ooit
nu grijze strengen strooit
je hand streelt oud fluweel
dat plooit rondom je dijen
hun schoonheid lang passé
je blikken staren wrang
over het ebbende getij
en in het doffe van je ogen…
Onopgemerkt1
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 115 sinds dagen verkleuren
inkt uit fotolijsten wegsijpelt
uitzicht zienderogen vervaagd
wordt de wereld kleiner
blijkt het bankje bij de plas
verdwenen evenals de bomen
aan de overkant
waar vreemde mensen
al pratend bloemen brengen
betalen ze de koetsier
met gelijke munt die hen
op een dwaalspoor zette
verwateren stille gedachten…
In mijn gedachten
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 91 Zitten wij nog steeds naast mekaar op een bankje.
En staat de tijd even stil.…
Costa del Sol
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 1.724 ijskoud stampte de wind
door jouw witte straatjes
in het nauw gedreven
hield hij zo het leven
achter de gesloten luiken
de sinaasappelbomen
rond jouw plein
het bronzen kind
in jouw fontein
verkleumd verlaten
de wind vond rust
op een bankje bij de kerk
de hemel brak het licht
bracht leven in jouw wit
de zon deed weer zijn werk…
De ongehoorde stilte
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 41 Op de brug in het plantsoen
kijk ik over het water
echtpaar Zwaan met kroost
zwemt bij de spuitfonteinen
Het bruisende geluid
heeft een ontspannende werking
dan vallen zij even stil
nemen een adempauze
Op het bankje nabij het vogelgezin
zitten jonge mensen
een scooter staat nabij hen
milieuvriendelijk, want electrisch
En ook nog eens…
Lente in Zwitserland
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 456 Vogel
een boel gevoel
een bankje hier en daar
luistert
de vogels zingen
hun levenslied
kijk omhoog
de zon schijnt
op de gemzen schaapjes
gletschers en lawines
kabels liften een glijpartij
je hebt lente
in Zwitserland…
Ogen van bekenden
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 50 stappen op
het pad
geknerp van
losse kiezels
de stille tred
op veerkrachtig
lichtgroen
lentegras
het bankje
bij de vijver
die spiegelend
zijn schaduw gaf
armen die
gedachteloos
schouders vonden
om even te ronden
verlangen dat
een uitweg zocht
in speels en heel
langdurig kussen
wij zijn
niet uitgerust
lust smeult zacht…