Alle inzendingen over Basalt

ga op zoek naar een plekje aan tafel elke stoel volstaat, ook ik verwerp een lege trein en maak papier dicht met woorden maak met water een zee en van afstand een eiland maak van één gans een volle vlucht (denk aan dunbelijnde lucht) maak van niemand en nergens een rots en blijf niet ver van hier…

in de woeste bezeten kop teistert het spookhuis van zijn kindertijd blokken basalt houden onwrikbaar de wacht onstuimige kleuren spatten uiteen vermengen zich met het wijde water golven slaan in dikke klodders op het strand woeste verfstriemen belagen het doek…

massief basalt breekt stukslaand het woeste water rotsvast de branding…

massief basalt breekt stukslaand het woeste water rotsvast de branding…

Kolossen van basalt, Ruw gehouwen wachters Bewegingloos kijkend Naar zacht wiegende Jeneverbes Met uitzicht op Schorren en slikken Die leven van de dood…

het eerst weer haar agressie kwijt maar ooit zal ik je breken dan is basalt vergeten en vergruisd tot kleine stukjes niet meer weten want alleen mijn lange adem weet de bodem waar je dan op thuist…

met hoeveel hinkelen we niet tussen de lijnen van het leven tot we afgepeigerd in overheersende verwardheid het evenwicht niet langer weten te bewaren tussen krijtwit en zwart basalt de hel afdalen…

Je draait jezelf in rare wieren, schuilt dan geschrokken in basalt. Jouw scharen zijn niet scherp genoeg om pijn te doen. Je wilt rechtuit - je slaat rechtsaf. In wanhoopsmoed, wat eb lijkt is vloed.…

Nu nog levend lava haar bloed zal zij beslist ooit, ergens -god weet waartoe- tot mijn argeloos hart weerkeren verdicht wellicht tot roodgeronnen steen van bliksemend basalt of bloedrobijn - een angstaanjagend amulet om demonen te bezweren.…

in de woeste, bezeten kop teistert het spookhuis van de kindertijd basaltblokken houden onwrikbaar de wacht aan de dijk onstuimige kleuren spatten uiteen gaan over in het wijde water woeste verfstriemen belagen het doek golven slaan in dikke klodders op het strand alle remmingen kwijt…

Op de brede kade van basalt, waarvan de zijde door het water al sinds tijden wordt beroerd en uit China, het land van de reizende koperen ploert. Op de brede kade van basalt, steken huizenhoge kranen hun geraamte af tegen een hemels blauwe, of juist grauwe lucht.…

jij sprak als basalt in een zee vol geluiden een alt nog jeugdig in tijd je blauwzwarte stem trotseert elk gelijk ik graniette in lichtere kleuren breekbaar weerbarstig voelde je dromen van binnenuit zacht bas ik jouw golvend komen want in de zee vol geluiden vleugelt ons lied er ver bovenuit…

je basalt in zwart en blauw graniet in warmer kleuren alleen het sediment spreekt onder grote druk hoe zij het leven heeft geplukt maakt langzaamaan de kleuren los en geurt weer met de zeer geavanceerde nu technieken laat je gezicht maar zien mijn mooie vrouw de préhistorie wist al dat ik tijdloos van jou houd…

Uit- en aangevreten oe- vers worden versterkt basalt, beton; ein- deloos veel koppelstenen die zonder te kermen ons tegen wassend water gaan beschermen terwijl op elke walkant en ook op de stroom activiteiten elkaar overklassen door verschil in framing* daar een slimmerik het weet en ieder ander daardoor niet meer zwemt niet…

de tijdgeest bezocht de graven om te zien dat niet alles goed was een dwarrelend woord zonneklaar op wintergraf de zachte landing in het winterlicht lopen over zwart basalt acht hertenpootjes het ijskoude graf vastgehouden door de dood zo stil zo stil nu de stilte is wit ijsbloemen op de graven het kraaien gekras…

Veel van wat ik dood zie leeft, het anorganische scheidt zich lastig Alleen het hart is van basalt soms, en zelfs dan Ook schijnbare hardheid slijt of breekt in stukken onverwacht, als zachtheid tracht te binden Je hebt die rechtheid nodig lijkt, vierkant verlangen in asfalt en beton In kool en kalk teken ik cirkels…

ze verschoot wolkte licht haar donkere ogen golfde brekend door een zee vol emoties strandde op basalte hardheid van mannelijke trots onbespreekbaar in traditie buigt hij nooit de harde kop maar in het zwijgen speelt zij zijn muziek neigt als hij verkiest windt hem weerloos om haar zachte vingers tot hij doet wat zij gebiedt…

heb de stenen gesorteerd die mijn leven gestalte hebben gegeven basalt en graniet de stukken rots met als basis eruptief halfedelstenen waarin meerdere emoties op het breukvlak kleur bekennen en zij die op mijn hand het loepzuivere leven stralen dat door de zon is ingebrand schitteren hun schepping in verleden verhalen over reizen…

samen zijn we afgedaald langs graniet en basalt tot wij in de hitte van magma hebben gebaad daar waar moleculen en atomen de bouwstenen worden van onze dromen vervloeien wij komt alle materie vrij in het opnieuw spelen van de schepping door het lezen van zijn hand met eeuwigheid en oneindig zijn door onbeperkte vrijheid…

Basalt geboord in duinzand weerstaat je schreeuw en waardeloos zeeafval het eerste zand nog kleurt.…

ik heb keien gezien op de paden die mijn leven kruisten imposante brokken rots van basalt of graniet in hun schaduw was je er niet zocht onopvallende stenen met een handzaam gewicht bij toeval rakend belicht kleur en vorm bepaalden of ik ze zou rapen om mijn bestaan completer te maken zij spraken de talen van plaats en tijd door…

waar golven rollen en gestuit worden door basalt striemt de zee haar gladde huid kolkt met hoge witte kuiven onrust in het tij zuigt en trekt haar eigen weg in mui en onderwaterstromen weet zij de agressie in te tomen om daarna hoog de kanten op te komen met een donderend geweld gaat zij de confrontatie aan zoekt een nieuwe vrijheid…

de lucht boven de kleine haven bezwangerd met tranen en blauwe slierten verlangen en altijd daar beneden de drentelende mensen die naar verre witte zeilen en hun vuurtoren turen altijd zijn er de scharrelende mensen nabij de grijze hoekige blokken van basalt de ouden mijmeren op verweerde groene banken en altijd kleine…

ontdaan van kledij ontdaan van huid ontdaan van schuld sta ik voor u naakt puur mijn levenslicht stroom vrij uit kwetsbaar maar sterker dan verwacht mijn sterrenstof droom verteerd al heel het heelal implodeert in mijn hoofd explodeert in mijn licht alles aanrakend dwars door basalt kom ik tot jou wij vervagen lossen op verder…

ik zag hoe jij zeeën kuste met de harde hand van graniet en basalten rots hoe jij in warm tropisch blauw op witte stranden rustte in naakte trots jij wond winden om je vinger in het oog van de orkaan waar jij je ongeremd liet gaan toch heb ik ook je tranen gezien over het verlies van synchronie door de natuur in de entropie…

wij zagen hoe water in niet aflatende kracht rotsen trotseerde bruisend en kolkend probeerde een bres in de muur te slaan om zo in alle gluiperigheid ongezien de dodelijke steek in de rug te forceren waar graniet en basalt in de schepping hun bals hebben gespeeld zijn de sterktes van voorwereldlijke kracht in verbinding met…

nog sporen je voetstappen richting zee onuitwisbaar de indrukken ik liep met je mee nog jaren later tekent de omgeving jouw gelopen tracé er lijkt niets veranderd in water en zand gehalmde duinen de basalten pier zij zijn nog hier weer springen wij over de laatste golf die onze afdrukken wist ik kijk naar jou zie eeuwige…

Zee te zien als kind zee te zien Het schuim van branding van schelpen zilte smaak Eb en vloed vloed en eb dat zich als vastgrijpt Aan nat zand wij schepten wij schiepen Zandkastelen met onze handen, schep en emmer Wij zagen een zwemmer,dood drijven tegen het basalt De zee neemt en geeft het zout aan m'n bestaan.…

basalt keert oceanen water schuimt zijn woede weg hangt zwart zijn tranen aan in springtij dat in manenvloed het water jaagt op land het strand ontdaan van zand toont zijn verdriet aan woeste golven die hun weg nog ongestort vervolgen van de branding tot de horizon witte kammen deinen en verdwijnen als zij omslaan…

koor Zij mochten graag urenlang jammen Hun sound was een lust voor het oor Zij hadden geweldige stemmen Een koor met een alt en een bas Plots bleek de geliefdheid te stremmen De roem was zo breekbaar als glas En moest wel tot treurigheid stemmen De bas in het koor werd toen alt Falset in een groepje te Emmen Zo brak hij pas door als 'basalt…